| سوره 9 | سوره مبارکه التوبة | صفحه 191 |
|
| ثُمَّ يَتُوبُ اللَّهُ مِنْ بَعْدِ ذَٰلِكَ عَلَىٰ مَنْ يَشَاءُ ۗ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ (27) |
| سپس خداوند بعد از واقعه حنين به هر کس از کافران و مؤمنان خطاکار که مى خواست روى کرد و به او توفيق توبه داد و توبه اش را پذيرفت و خدا راه توبه را براى همگان گشوده است ، زيرا خدا آمرزنده و مهربان است . (27) |
| يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنَّمَا الْمُشْرِكُونَ نَجَسٌ فَلَا يَقْرَبُوا الْمَسْجِدَ الْحَرَامَ بَعْدَ عَامِهِمْ هَٰذَا ۚ وَإِنْ خِفْتُمْ عَيْلَةً فَسَوْفَ يُغْنِيكُمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ إِنْ شَاءَ ۚ إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ حَكِيمٌ (28) |
| اى کسانى که ايمان آورده ايد ، جز اين نيست که مشرکان پليدند ، از اين رو نبايد پس از پايان امسال ( سال نهم هجرت ) به مسجدالحرام نزديک شوند . و اگر مى ترسيد که با اجراى اين حکم داد و ستدتان کساد شود و فقر به شما روى آورد ، به زودى خدا ، اگر بخواهد ، از فضل خويش شما را توانگر مى کند . به يقين ، خداوند دانا و کارهايش همه از روى حکمت است . (28) |
| قَاتِلُوا الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَلَا بِالْيَوْمِ الْآخِرِ وَلَا يُحَرِّمُونَ مَا حَرَّمَ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَلَا يَدِينُونَ دِينَ الْحَقِّ مِنَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ حَتَّىٰ يُعْطُوا الْجِزْيَةَ عَنْ يَدٍ وَهُمْ صَاغِرُونَ (29) |
| با کسانى که به آنان کتاب آسمانى داده شده است ( يهوديان ، مسيحيان ، مجوسيان و صابئى ها ) ولى به خدا و روز قيامت آن گونه که بايد ايمان ندارند و آنچه را خدا حرام کرده و پيامبرش محمّد تحريم نموده است بر خود حرام نمى دانند و دين حقّ را آيين خود نمى گيرند بجنگيد تا با خضوع در برابر حکومت شما به قانون جزيه تن در دهند و آن را به دست خود به شما بپردازند . (29) |
| وَقَالَتِ الْيَهُودُ عُزَيْرٌ ابْنُ اللَّهِ وَقَالَتِ النَّصَارَى الْمَسِيحُ ابْنُ اللَّهِ ۖ ذَٰلِكَ قَوْلُهُمْ بِأَفْوَاهِهِمْ ۖ يُضَاهِئُونَ قَوْلَ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ قَبْلُ ۚ قَاتَلَهُمُ اللَّهُ ۚ أَنَّىٰ يُؤْفَكُونَ (30) |
| يهوديان گفتند : عزير پسر خداست . و نصارا گفتند : مسيح پسر خداست . اين سخن آنان است که بر زبان مى آورند ; سخنى است بى پايه و عارى از حقيقت که به سخن آن کافران بت پرستى مى ماند که پيش از ايشان بودند . خدا آنان را بکشد ! تا کى از حق باز داشته و به سوى باطل کشانده مى شوند . (30) |
| اتَّخَذُوا أَحْبَارَهُمْ وَرُهْبَانَهُمْ أَرْبَابًا مِنْ دُونِ اللَّهِ وَالْمَسِيحَ ابْنَ مَرْيَمَ وَمَا أُمِرُوا إِلَّا لِيَعْبُدُوا إِلَٰهًا وَاحِدًا ۖ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ ۚ سُبْحَانَهُ عَمَّا يُشْرِكُونَ (31) |
| يهوديان و مسيحيان از آن روى که بى هيچ قيد و شرطى از عالمان و راهبان خود اطاعت کردند ، آنها را به منزله پروردگار و معبود خويش شمردند و براى خدا ربوبيتى قائل نشدند . علاوه بر اين ، نصارا مسيح پسر مريم را نيز پروردگار خود گرفتند در حالى که آنان مأمور نبودند مگر اين که يک خدا را که جز او معبودى درخور پرستش نيست عبادت کنند . او منزّه است از اين که به او شرک ورزيده شود . (31) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |