| سوره 89 | سوره مبارکه الفجر | صفحه 593 |
|
| بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
| به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| وَالْفَجْرِ (1) |
| سوگند به سپيده‌دم، (1) |
| وَلَيَالٍ عَشْرٍ (2) |
| و به شبهاى دهگانه، (2) |
| وَالشَّفْعِ وَالْوَتْرِ (3) |
| و به جفت و تاق، (3) |
| وَاللَّيْلِ إِذَا يَسْرِ (4) |
| و به شب، وقتى سپرى شود. (4) |
| هَلْ فِي ذَٰلِكَ قَسَمٌ لِذِي حِجْرٍ (5) |
| آيا در اين، براى خردمند [نياز به] سوگندى [ديگر] است؟ (5) |
| أَلَمْ تَرَ كَيْفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِعَادٍ (6) |
| مگر ندانسته‌اى که پروردگارت با عاد چه کرد؟ (6) |
| إِرَمَ ذَاتِ الْعِمَادِ (7) |
| با عمارات ستون‌دار ارم، (7) |
| الَّتِي لَمْ يُخْلَقْ مِثْلُهَا فِي الْبِلَادِ (8) |
| که مانندش در شهرها ساخته نشده بود؟ (8) |
| وَثَمُودَ الَّذِينَ جَابُوا الصَّخْرَ بِالْوَادِ (9) |
| و با ثمود، همانان که در درّه، تخته‌سنگها را مى‌بريدند؟ (9) |
| وَفِرْعَوْنَ ذِي الْأَوْتَادِ (10) |
| و با فرعون، صاحب خرگاه‌ها [و بناهاى بلند]؟ (10) |
| الَّذِينَ طَغَوْا فِي الْبِلَادِ (11) |
| همانان که در شهرها سر به طغيان برداشتند، (11) |
| فَأَكْثَرُوا فِيهَا الْفَسَادَ (12) |
| و در آنها بسيار تبهکارى کردند. (12) |
| فَصَبَّ عَلَيْهِمْ رَبُّكَ سَوْطَ عَذَابٍ (13) |
| [تا آنکه] پروردگارت بر سر آنان تازيانه عذاب را فرونواخت، (13) |
| إِنَّ رَبَّكَ لَبِالْمِرْصَادِ (14) |
| زيرا پروردگار تو سخت در کمين است. (14) |
| فَأَمَّا الْإِنْسَانُ إِذَا مَا ابْتَلَاهُ رَبُّهُ فَأَكْرَمَهُ وَنَعَّمَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَكْرَمَنِ (15) |
| اما انسان، هنگامى که پروردگارش وى را مى‌آزمايد، و عزيزش مى‌دارد و نعمت فراوان به او مى‌دهد، مى‌گويد: «پروردگارم مرا گرامى داشته است.» (15) |
| وَأَمَّا إِذَا مَا ابْتَلَاهُ فَقَدَرَ عَلَيْهِ رِزْقَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَهَانَنِ (16) |
| و اما چون وى را مى‌آزمايد و روزى‌اش را بر او تنگ مى‌گرداند، مى‌گويد: «پروردگارم مرا خوار کرده است.» (16) |
| كَلَّا ۖ بَلْ لَا تُكْرِمُونَ الْيَتِيمَ (17) |
| ولى نه، بلکه يتيم را نمى‌نوازيد؛ (17) |
| وَلَا تَحَاضُّونَ عَلَىٰ طَعَامِ الْمِسْكِينِ (18) |
| و بر خوراک[دادن] بينوا همديگر را بر نمى‌انگيزيد؛ (18) |
| وَتَأْكُلُونَ التُّرَاثَ أَكْلًا لَمًّا (19) |
| و ميراث [ضعيفان] را چپاولگرانه مى‌خوريد؛ (19) |
| وَتُحِبُّونَ الْمَالَ حُبًّا جَمًّا (20) |
| و مال را دوست داريد، دوست داشتنى بسيار. (20) |
| كَلَّا إِذَا دُكَّتِ الْأَرْضُ دَكًّا دَكًّا (21) |
| نه چنان است، آنگاه که زمين، سخت در هم کوبيده شود، (21) |
| وَجَاءَ رَبُّكَ وَالْمَلَكُ صَفًّا صَفًّا (22) |
| و [فرمان] پروردگارت و فرشته[ها] صف‌درصف آيند، (22) |
| وَجِيءَ يَوْمَئِذٍ بِجَهَنَّمَ ۚ يَوْمَئِذٍ يَتَذَكَّرُ الْإِنْسَانُ وَأَنَّىٰ لَهُ الذِّكْرَىٰ (23) |
| و جهنم را در آن روز [حاضر] آورند، آن روز است که انسان پند گيرد؛ و[لى] کجا او را جاى پندگرفتن باشد؟ (23) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |