| سوره 52 | سوره مبارکه الطور | صفحه 525 |
|
| أَمْ تَأْمُرُهُمْ أَحْلَامُهُمْ بِهَٰذَا ۚ أَمْ هُمْ قَوْمٌ طَاغُونَ (32) |
| آيا پندارهايشان آنان را به اين [موضعگيرى] وا مى‌دارد يا [نه،] آنها مردمى سرکشند؟ (32) |
| أَمْ يَقُولُونَ تَقَوَّلَهُ ۚ بَلْ لَا يُؤْمِنُونَ (33) |
| يا مى‌گويند: «آن را بربافته.» [نه،] بلکه باور ندارند. (33) |
| فَلْيَأْتُوا بِحَدِيثٍ مِثْلِهِ إِنْ كَانُوا صَادِقِينَ (34) |
| پس اگر راست مى‌گويند، سخنى مثل آن بياورند. (34) |
| أَمْ خُلِقُوا مِنْ غَيْرِ شَيْءٍ أَمْ هُمُ الْخَالِقُونَ (35) |
| آيا از هيچ خلق شده‌اند؟ يا آنکه خودشان خالق [خود] هستند؟ (35) |
| أَمْ خَلَقُوا السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ ۚ بَلْ لَا يُوقِنُونَ (36) |
| آيا آسمانها و زمين را [آنان] خلق کرده‌اند؟ [نه،] بلکه يقين ندارند. (36) |
| أَمْ عِنْدَهُمْ خَزَائِنُ رَبِّكَ أَمْ هُمُ الْمُصَيْطِرُونَ (37) |
| آيا ذخاير پروردگار تو پيش آنهاست؟ يا ايشان تسلط [تام] دارند؟ (37) |
| أَمْ لَهُمْ سُلَّمٌ يَسْتَمِعُونَ فِيهِ ۖ فَلْيَأْتِ مُسْتَمِعُهُمْ بِسُلْطَانٍ مُبِينٍ (38) |
| آيا نردبانى دارند که بر آن [بر شوند و] بشنوند؟ پس بايد شنونده آنان برهانى آشکار بياورد. (38) |
| أَمْ لَهُ الْبَنَاتُ وَلَكُمُ الْبَنُونَ (39) |
| آيا خدا را دختران است و شما را پسران؟ (39) |
| أَمْ تَسْأَلُهُمْ أَجْرًا فَهُمْ مِنْ مَغْرَمٍ مُثْقَلُونَ (40) |
| آيا از آنها مزدى مطالبه مى‌کنى و آنان از [تعهّد اداى] تاوان گرانبارند؟ (40) |
| أَمْ عِنْدَهُمُ الْغَيْبُ فَهُمْ يَكْتُبُونَ (41) |
| آيا [علم] غيب پيش آنهاست و آنها مى‌نويسند؟ (41) |
| أَمْ يُرِيدُونَ كَيْدًا ۖ فَالَّذِينَ كَفَرُوا هُمُ الْمَكِيدُونَ (42) |
| يا مى‌خواهند نيرنگى بزنند؟ و [لى] آنان که کافر شده‌اند، خود دچار نيرنگ شده‌اند. (42) |
| أَمْ لَهُمْ إِلَٰهٌ غَيْرُ اللَّهِ ۚ سُبْحَانَ اللَّهِ عَمَّا يُشْرِكُونَ (43) |
| آيا ايشان را جز خدا معبودى است؟ منزّه است خدا از آنچه [با او] شريک مى‌گردانند. (43) |
| وَإِنْ يَرَوْا كِسْفًا مِنَ السَّمَاءِ سَاقِطًا يَقُولُوا سَحَابٌ مَرْكُومٌ (44) |
| و اگر پاره‌سنگى را در حال سقوط از آسمان ببينند مى‌گويند: «ابرى متراکم است.» (44) |
| فَذَرْهُمْ حَتَّىٰ يُلَاقُوا يَوْمَهُمُ الَّذِي فِيهِ يُصْعَقُونَ (45) |
| پس بگذارشان تا به آن روزى که در آن بيهوش مى‌افتند برسند. (45) |
| يَوْمَ لَا يُغْنِي عَنْهُمْ كَيْدُهُمْ شَيْئًا وَلَا هُمْ يُنْصَرُونَ (46) |
| روزى که نيرنگشان به هيچ‌وجه به کارشان نيايد و حمايت نيابند. (46) |
| وَإِنَّ لِلَّذِينَ ظَلَمُوا عَذَابًا دُونَ ذَٰلِكَ وَلَٰكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لَا يَعْلَمُونَ (47) |
| و در حقيقت، غير از اين [مجازات]، عذابى [ديگر] براى کسانى که ظلم کرده‌اند خواهد بود، ولى بيشترشان نمى‌دانند [که آن عذاب چيست]. (47) |
| وَاصْبِرْ لِحُكْمِ رَبِّكَ فَإِنَّكَ بِأَعْيُنِنَا ۖ وَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ حِينَ تَقُومُ (48) |
| و در برابر دستور پروردگارت شکيبايى پيشه کن که تو خود در حمايت مايى و هنگامى که [از خواب] بر مى‌خيزى به نيايش پروردگارت تسبيح گوى. (48) |
| وَمِنَ اللَّيْلِ فَسَبِّحْهُ وَإِدْبَارَ النُّجُومِ (49) |
| و [نيز] پاره‌اى از شب، و در فروشدن ستارگان تسبيح‌گوى او باش. (49) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |