| سوره 21 | سوره مبارکه الانبياء | صفحه 326 |
|
| قُلْ إِنَّمَا أُنْذِرُكُمْ بِالْوَحْيِ ۚ وَلَا يَسْمَعُ الصُّمُّ الدُّعَاءَ إِذَا مَا يُنْذَرُونَ (45) |
| بگو: «من شما را فقط به وسيله وحى هشدار مى‌دهم.» و[لى] چون کران بيم داده شوند، دعوت را نمى‌شنوند. (45) |
| وَلَئِنْ مَسَّتْهُمْ نَفْحَةٌ مِنْ عَذَابِ رَبِّكَ لَيَقُولُنَّ يَا وَيْلَنَا إِنَّا كُنَّا ظَالِمِينَ (46) |
| و اگر شمه‌اى از عذاب پروردگارت به آنان برسد، خواهند گفت: «اى واى بر ما که ستمکار بوديم.» (46) |
| وَنَضَعُ الْمَوَازِينَ الْقِسْطَ لِيَوْمِ الْقِيَامَةِ فَلَا تُظْلَمُ نَفْسٌ شَيْئًا ۖ وَإِنْ كَانَ مِثْقَالَ حَبَّةٍ مِنْ خَرْدَلٍ أَتَيْنَا بِهَا ۗ وَكَفَىٰ بِنَا حَاسِبِينَ (47) |
| و ترازوهاى داد را در روز رستاخيز مى‌نهيم، پس هيچ کس [در] چيزى ستم نمى‌بيند، و اگر [عمل] هموزن دانه خردلى باشد آن را مى‌آوريم و کافى است که ما حسابرس باشيم. (47) |
| وَلَقَدْ آتَيْنَا مُوسَىٰ وَهَارُونَ الْفُرْقَانَ وَضِيَاءً وَذِكْرًا لِلْمُتَّقِينَ (48) |
| و در حقيقت، به موسى و هارون فرقان داديم و [کتابشان] براى پرهيزگاران روشنايى و اندرزى است. (48) |
| الَّذِينَ يَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ بِالْغَيْبِ وَهُمْ مِنَ السَّاعَةِ مُشْفِقُونَ (49) |
| [همان] کسانى که از پروردگارشان در نهان مى‌ترسند و از قيامت هراسناکند. (49) |
| وَهَٰذَا ذِكْرٌ مُبَارَكٌ أَنْزَلْنَاهُ ۚ أَفَأَنْتُمْ لَهُ مُنْكِرُونَ (50) |
| و اين [کتاب] -که آن را نازل کرده‌ايم- پندى خجسته است. آيا باز هم آن را انکار مى‌کنيد؟ (50) |
| ۞ وَلَقَدْ آتَيْنَا إِبْرَاهِيمَ رُشْدَهُ مِنْ قَبْلُ وَكُنَّا بِهِ عَالِمِينَ (51) |
| و در حقيقت، پيش از آن، به ابراهيم رشد [فکرى]اش را داديم و ما به [شايستگى] او دانا بوديم. (51) |
| إِذْ قَالَ لِأَبِيهِ وَقَوْمِهِ مَا هَٰذِهِ التَّمَاثِيلُ الَّتِي أَنْتُمْ لَهَا عَاكِفُونَ (52) |
| آنگاه که به پدر خود و قومش گفت: «اين مجسمه‌هايى که شما ملازم آنها شده‌ايد چيستند؟» (52) |
| قَالُوا وَجَدْنَا آبَاءَنَا لَهَا عَابِدِينَ (53) |
| گفتند: «پدران خود را پرستندگان آنها يافتيم.» (53) |
| قَالَ لَقَدْ كُنْتُمْ أَنْتُمْ وَآبَاؤُكُمْ فِي ضَلَالٍ مُبِينٍ (54) |
| گفت: «قطعاً شما و پدرانتان در گمراهى آشکارى بوديد.» (54) |
| قَالُوا أَجِئْتَنَا بِالْحَقِّ أَمْ أَنْتَ مِنَ اللَّاعِبِينَ (55) |
| گفتند: «آيا حق را براى ما آورده‌اى يا تو از شوخى‌کنندگانى؟» (55) |
| قَالَ بَلْ رَبُّكُمْ رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ الَّذِي فَطَرَهُنَّ وَأَنَا عَلَىٰ ذَٰلِكُمْ مِنَ الشَّاهِدِينَ (56) |
| گفت: «[نه] بلکه پروردگارتان، پروردگار آسمانها و زمين است، همان کسى که آنها را پديد آورده است، و من بر اين [واقعيت] از گواهانم. (56) |
| وَتَاللَّهِ لَأَكِيدَنَّ أَصْنَامَكُمْ بَعْدَ أَنْ تُوَلُّوا مُدْبِرِينَ (57) |
| و سوگند به خدا که پس از آنکه پشت کرديد و رفتيد، قطعاً در کار بتانتان تدبيرى خواهم کرد.» (57) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |