| سوره 18 | سوره مبارکه الكهف | صفحه 304 |
|
| قَالَ هَٰذَا رَحْمَةٌ مِنْ رَبِّي ۖ فَإِذَا جَاءَ وَعْدُ رَبِّي جَعَلَهُ دَكَّاءَ ۖ وَكَانَ وَعْدُ رَبِّي حَقًّا (98) |
| گفت: «اين رحمتى از جانب پروردگار من است، و[لى] چون وعده پروردگارم فرا رسد، آن [سد] را درهم کوبد، و وعده پروردگارم حق است.» (98) |
| ۞ وَتَرَكْنَا بَعْضَهُمْ يَوْمَئِذٍ يَمُوجُ فِي بَعْضٍ ۖ وَنُفِخَ فِي الصُّورِ فَجَمَعْنَاهُمْ جَمْعًا (99) |
| و در آن روز آنان را رها مى‌کنيم تا موج‌آسا بعضى با برخى درآميزند و [همين که] در صور دميده شود، همه آنها را گرد خواهيم آورد. (99) |
| وَعَرَضْنَا جَهَنَّمَ يَوْمَئِذٍ لِلْكَافِرِينَ عَرْضًا (100) |
| و آن روز، جهنم را آشکارا به کافران بنماييم. (100) |
| الَّذِينَ كَانَتْ أَعْيُنُهُمْ فِي غِطَاءٍ عَنْ ذِكْرِي وَكَانُوا لَا يَسْتَطِيعُونَ سَمْعًا (101) |
| [به] همان کسانى که چشمان [بصيرت]شان از ياد من در پرده بود، و توانايى شنيدن [حق] نداشتند. (101) |
| أَفَحَسِبَ الَّذِينَ كَفَرُوا أَنْ يَتَّخِذُوا عِبَادِي مِنْ دُونِي أَوْلِيَاءَ ۚ إِنَّا أَعْتَدْنَا جَهَنَّمَ لِلْكَافِرِينَ نُزُلًا (102) |
| آيا کسانى که کفر ورزيده‌اند، پنداشته‌اند که [مى‌توانند] به جاى من، بندگانم را سرپرست بگيرند؟ ما جهنم را آماده کرده‌ايم تا جايگاه پذيرايى کافران باشد. (102) |
| قُلْ هَلْ نُنَبِّئُكُمْ بِالْأَخْسَرِينَ أَعْمَالًا (103) |
| بگو: «آيا شما را از زيانکارترين مردم آگاه گردانم؟» (103) |
| الَّذِينَ ضَلَّ سَعْيُهُمْ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَهُمْ يَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ يُحْسِنُونَ صُنْعًا (104) |
| [آنان] کسانى‌اند که کوشش‌شان در زندگى دنيا به هدر رفته و خود مى‌پندارند که کار خوب انجام مى‌دهند. (104) |
| أُولَٰئِكَ الَّذِينَ كَفَرُوا بِآيَاتِ رَبِّهِمْ وَلِقَائِهِ فَحَبِطَتْ أَعْمَالُهُمْ فَلَا نُقِيمُ لَهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَزْنًا (105) |
| [آرى،] آنان کسانى‌اند که آيات پروردگارشان و لقاى او را انکار کردند، در نتيجه اعمالشان تباه گرديد، و روز قيامت براى آنها [قدر و] ارزشى نخواهيم نهاد. (105) |
| ذَٰلِكَ جَزَاؤُهُمْ جَهَنَّمُ بِمَا كَفَرُوا وَاتَّخَذُوا آيَاتِي وَرُسُلِي هُزُوًا (106) |
| اين جهنم سزاى آنان است، چرا که کافر شدند و آيات من و پيامبرانم را به ريشخند گرفتند. (106) |
| إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ كَانَتْ لَهُمْ جَنَّاتُ الْفِرْدَوْسِ نُزُلًا (107) |
| بى‌گمان کسانى که ايمان آورده و کارهاى شايسته کرده‌اند، باغهاى فردوس جايگاه پذيرايى آنان است. (107) |
| خَالِدِينَ فِيهَا لَا يَبْغُونَ عَنْهَا حِوَلًا (108) |
| جاودانه در آن خواهند بود، و از آنجا درخواست انتقال نمى‌کنند. (108) |
| قُلْ لَوْ كَانَ الْبَحْرُ مِدَادًا لِكَلِمَاتِ رَبِّي لَنَفِدَ الْبَحْرُ قَبْلَ أَنْ تَنْفَدَ كَلِمَاتُ رَبِّي وَلَوْ جِئْنَا بِمِثْلِهِ مَدَدًا (109) |
| بگو: «اگر دريا براى کلمات پروردگارم مرکب شود، پيش از آنکه کلمات پروردگارم پايان پذيرد، قطعاً دريا پايان مى‌يابد، هر چند نظيرش را به مدد [آن] بياوريم.» (109) |
| قُلْ إِنَّمَا أَنَا بَشَرٌ مِثْلُكُمْ يُوحَىٰ إِلَيَّ أَنَّمَا إِلَٰهُكُمْ إِلَٰهٌ وَاحِدٌ ۖ فَمَنْ كَانَ يَرْجُو لِقَاءَ رَبِّهِ فَلْيَعْمَلْ عَمَلًا صَالِحًا وَلَا يُشْرِكْ بِعِبَادَةِ رَبِّهِ أَحَدًا (110) |
| بگو: «من هم مِثل شما بشرى هستم و[لى] به من وحى مى‌شود که خداى شما خدايى يگانه است. پس هر کس به لقاى پروردگار خود اميد دارد بايد به کار شايسته بپردازد، و هيچ کس را در پرستش پروردگارش شريک نسازد.» (110) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |