| سوره 10 | سوره مبارکه يونس | صفحه 214 |
|
| وَمِنْهُمْ مَنْ يَنْظُرُ إِلَيْكَ ۚ أَفَأَنْتَ تَهْدِي الْعُمْيَ وَلَوْ كَانُوا لَا يُبْصِرُونَ (43) |
| و از آنان کسى است که به سوى تو مى‌نگرد. آيا تو نابينايان را -هر چند نبينند- هدايت توانى کرد؟ (43) |
| إِنَّ اللَّهَ لَا يَظْلِمُ النَّاسَ شَيْئًا وَلَٰكِنَّ النَّاسَ أَنْفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ (44) |
| خدا به هيچ وجه به مردم ستم نمى‌کند، ليکن مردم خود بر خويشتن ستم مى‌کنند. (44) |
| وَيَوْمَ يَحْشُرُهُمْ كَأَنْ لَمْ يَلْبَثُوا إِلَّا سَاعَةً مِنَ النَّهَارِ يَتَعَارَفُونَ بَيْنَهُمْ ۚ قَدْ خَسِرَ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِلِقَاءِ اللَّهِ وَمَا كَانُوا مُهْتَدِينَ (45) |
| و روزى که آنان را گرد مى‌آورد، گويى جز به اندازه ساعتى از روز درنگ نکرده‌اند. با هم اظهار آشنايى مى‌کنند. قطعاً کسانى که ديدار خدا را دروغ شمردند زيان کردند و [به حقيقت] راه نيافتند. (45) |
| وَإِمَّا نُرِيَنَّكَ بَعْضَ الَّذِي نَعِدُهُمْ أَوْ نَتَوَفَّيَنَّكَ فَإِلَيْنَا مَرْجِعُهُمْ ثُمَّ اللَّهُ شَهِيدٌ عَلَىٰ مَا يَفْعَلُونَ (46) |
| و اگر پاره‌اى از آنچه را که به آنان وعده مى‌دهيم به تو بنمايانيم، يا تو را بميرانيم [در هر دو صورت] بازگشتشان به سوى ماست. سپس خدا بر آنچه مى‌کنند گواه است. (46) |
| وَلِكُلِّ أُمَّةٍ رَسُولٌ ۖ فَإِذَا جَاءَ رَسُولُهُمْ قُضِيَ بَيْنَهُمْ بِالْقِسْطِ وَهُمْ لَا يُظْلَمُونَ (47) |
| و هر امتى را پيامبرى است. پس چون پيامبرشان بيايد، ميانشان به عدالت داورى شود و بر آنان ستم نرود. (47) |
| وَيَقُولُونَ مَتَىٰ هَٰذَا الْوَعْدُ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ (48) |
| و مى‌گويند: «اگر راست مى‌گوييد، اين وعده چه وقت است؟» (48) |
| قُلْ لَا أَمْلِكُ لِنَفْسِي ضَرًّا وَلَا نَفْعًا إِلَّا مَا شَاءَ اللَّهُ ۗ لِكُلِّ أُمَّةٍ أَجَلٌ ۚ إِذَا جَاءَ أَجَلُهُمْ فَلَا يَسْتَأْخِرُونَ سَاعَةً ۖ وَلَا يَسْتَقْدِمُونَ (49) |
| بگو: «براى خود زيان و سودى در اختيار ندارم، مگر آنچه را که خدا بخواهد. هر امتى را زمانى [محدود] است. آنگاه که زمانشان به سر رسد، پس نه ساعتى [از آن] تأخير کنند و نه پيشى گيرند.» (49) |
| قُلْ أَرَأَيْتُمْ إِنْ أَتَاكُمْ عَذَابُهُ بَيَاتًا أَوْ نَهَارًا مَاذَا يَسْتَعْجِلُ مِنْهُ الْمُجْرِمُونَ (50) |
| بگو: «به من خبر دهيد، اگر عذاب او شب يا روز به شما دررسد، بزهکاران چه چيزى از آن به شتاب مى‌خواهند؟» (50) |
| أَثُمَّ إِذَا مَا وَقَعَ آمَنْتُمْ بِهِ ۚ آلْآنَ وَقَدْ كُنْتُمْ بِهِ تَسْتَعْجِلُونَ (51) |
| سپس، آيا هنگامى که [عذاب بر شما] واقع شد، اکنون به آن ايمان آورديد، در حالى که به [آمدن] آن شتاب مى‌نموديد؟ (51) |
| ثُمَّ قِيلَ لِلَّذِينَ ظَلَمُوا ذُوقُوا عَذَابَ الْخُلْدِ هَلْ تُجْزَوْنَ إِلَّا بِمَا كُنْتُمْ تَكْسِبُونَ (52) |
| پس به کسانى که ستم ورزيدند گفته شود: «عذاب جاويد را بچشيد. آيا جز به [کيفر] آنچه به دست مى‌آورديد، جزا داده مى‌شويد؟» (52) |
| ۞ وَيَسْتَنْبِئُونَكَ أَحَقٌّ هُوَ ۖ قُلْ إِي وَرَبِّي إِنَّهُ لَحَقٌّ ۖ وَمَا أَنْتُمْ بِمُعْجِزِينَ (53) |
| و از تو خبر مى‌گيرند: «آيا آن راست است؟» بگو: «آرى! سوگند به پروردگارم که آن قطعاً راست است، و شما نمى‌توانيد [خدا را] درمانده کنيد.» (53) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |