| سوره 10 | سوره مبارکه يونس | صفحه 214 |
|
| وَمِنْهُمْ مَنْ يَنْظُرُ إِلَيْكَ ۚ أَفَأَنْتَ تَهْدِي الْعُمْيَ وَلَوْ كَانُوا لَا يُبْصِرُونَ (43) |
| برخى از آنها به تو مى‌نگرند. آيا اگر نبينند، تو مى‌توانى کوران بى بصيرت را راه بنمايى؟ (43) |
| إِنَّ اللَّهَ لَا يَظْلِمُ النَّاسَ شَيْئًا وَلَٰكِنَّ النَّاسَ أَنْفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ (44) |
| خداوند به مردم هيچ ستم نمى‌کند ولى مردم خود به خود ستم مى‌کنند. (44) |
| وَيَوْمَ يَحْشُرُهُمْ كَأَنْ لَمْ يَلْبَثُوا إِلَّا سَاعَةً مِنَ النَّهَارِ يَتَعَارَفُونَ بَيْنَهُمْ ۚ قَدْ خَسِرَ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِلِقَاءِ اللَّهِ وَمَا كَانُوا مُهْتَدِينَ (45) |
| و روزى که خداوند آنان را در محشر گرد آورد، چنان که پندارى تنها ساعتى از روز درنگ کرده‌اند، يکديگر را بشناسند. آنها که ديدار با خدا را دروغ مى‌انگاشتند زيان ديده‌اند و هدايت نيافته‌اند. (45) |
| وَإِمَّا نُرِيَنَّكَ بَعْضَ الَّذِي نَعِدُهُمْ أَوْ نَتَوَفَّيَنَّكَ فَإِلَيْنَا مَرْجِعُهُمْ ثُمَّ اللَّهُ شَهِيدٌ عَلَىٰ مَا يَفْعَلُونَ (46) |
| يا پاره‌اى از چيزهايى را که به آنها وعده داده‌ايم به تو مى‌نمايانيم يا تو را مى‌ميرانيم. بازگشت همه‌شان به نزد ماست و خدا به هر کارى که مى‌کنند ناظر است. (46) |
| وَلِكُلِّ أُمَّةٍ رَسُولٌ ۖ فَإِذَا جَاءَ رَسُولُهُمْ قُضِيَ بَيْنَهُمْ بِالْقِسْطِ وَهُمْ لَا يُظْلَمُونَ (47) |
| هر امتى را پيامبرى بود و چون پيامبرشان بيامد کارها ميانشان به عدالت فيصله يافت و مورد ستم واقع نشدند. (47) |
| وَيَقُولُونَ مَتَىٰ هَٰذَا الْوَعْدُ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ (48) |
| مى‌گويند: اگر راست مى‌گوييد، پس اين وعده چه وقت خواهد بود؟ (48) |
| قُلْ لَا أَمْلِكُ لِنَفْسِي ضَرًّا وَلَا نَفْعًا إِلَّا مَا شَاءَ اللَّهُ ۗ لِكُلِّ أُمَّةٍ أَجَلٌ ۚ إِذَا جَاءَ أَجَلُهُمْ فَلَا يَسْتَأْخِرُونَ سَاعَةً ۖ وَلَا يَسْتَقْدِمُونَ (49) |
| بگو: من درباره خود -جز آنچه خدا بخواهد- مالک هيچ سود و زيانى نيستم. مرگ هر امتى را زمانى معين است. چون زمانشان فرارسد، نه يک ساعت تأخير کنند و نه يک ساعت پيش افتند. (49) |
| قُلْ أَرَأَيْتُمْ إِنْ أَتَاكُمْ عَذَابُهُ بَيَاتًا أَوْ نَهَارًا مَاذَا يَسْتَعْجِلُ مِنْهُ الْمُجْرِمُونَ (50) |
| بگو: چه مى‌کنيد اگر عذاب او به ناگاه شب‌هنگام يا به روز فرا رسد؟ گناهکاران چه چيز را اينچنين به شتاب مى‌طلبند؟ (50) |
| أَثُمَّ إِذَا مَا وَقَعَ آمَنْتُمْ بِهِ ۚ آلْآنَ وَقَدْ كُنْتُمْ بِهِ تَسْتَعْجِلُونَ (51) |
| آيا چون عذاب به وقوع پيوندد بدان ايمان مى‌آوريد؟ اکنون اين همان چيزى است که فرا رسيدنش را به شتاب مى‌خواستيد. (51) |
| ثُمَّ قِيلَ لِلَّذِينَ ظَلَمُوا ذُوقُوا عَذَابَ الْخُلْدِ هَلْ تُجْزَوْنَ إِلَّا بِمَا كُنْتُمْ تَكْسِبُونَ (52) |
| آنگاه به ستمکاران گويند: عذاب جاويد را بچشيد. آيا نه چنين است که در برابر اعمالتان کيفر مى‌بينيد؟ (52) |
| ۞ وَيَسْتَنْبِئُونَكَ أَحَقٌّ هُوَ ۖ قُلْ إِي وَرَبِّي إِنَّهُ لَحَقٌّ ۖ وَمَا أَنْتُمْ بِمُعْجِزِينَ (53) |
| از تو خبر مى‌گيرند که آيا حق است؟ بگو: آرى؛ سوگند به پروردگارم که حق است و شما را ياراى فرار از آن نيست. (53) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |