| سوره 8 | سوره مبارکه الانفال | صفحه 184 |
|
| ذَٰلِكَ بِأَنَّ اللَّهَ لَمْ يَكُ مُغَيِّرًا نِعْمَةً أَنْعَمَهَا عَلَىٰ قَوْمٍ حَتَّىٰ يُغَيِّرُوا مَا بِأَنْفُسِهِمْ ۙ وَأَنَّ اللَّهَ سَمِيعٌ عَلِيمٌ (53) |
| اين [کيفر] بدان سبب است که خداوند نعمتى را که بر قومى ارزانى داشته تغيير نمى‌دهد، مگر آنکه آنان آنچه را در دل دارند تغيير دهند، و خدا شنواى داناست. (53) |
| كَدَأْبِ آلِ فِرْعَوْنَ ۙ وَالَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ ۚ كَذَّبُوا بِآيَاتِ رَبِّهِمْ فَأَهْلَكْنَاهُمْ بِذُنُوبِهِمْ وَأَغْرَقْنَا آلَ فِرْعَوْنَ ۚ وَكُلٌّ كَانُوا ظَالِمِينَ (54) |
| [رفتارى] چون رفتار فرعونيان و کسانى که پيش از آنان بودند، که آيات پروردگارشان را تکذيب کردند؛ پس ما آنان را به [سزاى] گناهانشان هلاک، و فرعونيان را غرق کرديم و همه آنان ستمکار بودند. (54) |
| إِنَّ شَرَّ الدَّوَابِّ عِنْدَ اللَّهِ الَّذِينَ كَفَرُوا فَهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ (55) |
| بى‌ترديد، بدترين جنبندگان پيش خدا کسانى‌اند که کفر ورزيدند و ايمان نمى‌آورند. (55) |
| الَّذِينَ عَاهَدْتَ مِنْهُمْ ثُمَّ يَنْقُضُونَ عَهْدَهُمْ فِي كُلِّ مَرَّةٍ وَهُمْ لَا يَتَّقُونَ (56) |
| همانان که از ايشان پيمان گرفتى ولى هر بار پيمان خود را مى‌شکنند و [از خدا] پروا نمى‌دارند. (56) |
| فَإِمَّا تَثْقَفَنَّهُمْ فِي الْحَرْبِ فَشَرِّدْ بِهِمْ مَنْ خَلْفَهُمْ لَعَلَّهُمْ يَذَّكَّرُونَ (57) |
| پس اگر در جنگ بر آنان دست يافتى با [عقوبت] آنان، کسانى را که در پى ايشانند تارومار کن، باشد که عبرت گيرند. (57) |
| وَإِمَّا تَخَافَنَّ مِنْ قَوْمٍ خِيَانَةً فَانْبِذْ إِلَيْهِمْ عَلَىٰ سَوَاءٍ ۚ إِنَّ اللَّهَ لَا يُحِبُّ الْخَائِنِينَ (58) |
| و اگر از گروهى بيم خيانت دارى [پيمانشان را] به سويشان بينداز [تا طرفين] به طور يکسان [بدانند که پيمان گسسته است]، زيرا خدا خائنان را دوست نمى‌دارد. (58) |
| وَلَا يَحْسَبَنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا سَبَقُوا ۚ إِنَّهُمْ لَا يُعْجِزُونَ (59) |
| و زنهار کسانى که کافر شده‌اند گمان نکنند که پيشى جسته‌اند، زيرا آنان نمى‌توانند [ما را] درمانده کنند. (59) |
| وَأَعِدُّوا لَهُمْ مَا اسْتَطَعْتُمْ مِنْ قُوَّةٍ وَمِنْ رِبَاطِ الْخَيْلِ تُرْهِبُونَ بِهِ عَدُوَّ اللَّهِ وَعَدُوَّكُمْ وَآخَرِينَ مِنْ دُونِهِمْ لَا تَعْلَمُونَهُمُ اللَّهُ يَعْلَمُهُمْ ۚ وَمَا تُنْفِقُوا مِنْ شَيْءٍ فِي سَبِيلِ اللَّهِ يُوَفَّ إِلَيْكُمْ وَأَنْتُمْ لَا تُظْلَمُونَ (60) |
| و هر چه در توان داريد از نيرو و اسبهاى آماده بسيج کنيد، تا با اين [تدارکات]، دشمن خدا و دشمن خودتان و [دشمنان] ديگرى را جز ايشان -که شما نمى‌شناسيدشان و خدا آنان را مى‌شناسد- بترسانيد. و هر چيزى در راه خدا خرج کنيد پاداشش به خود شما بازگردانيده مى‌شود و بر شما ستم نخواهد رفت. (60) |
| ۞ وَإِنْ جَنَحُوا لِلسَّلْمِ فَاجْنَحْ لَهَا وَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ ۚ إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ (61) |
| و اگر به صلح گراييدند، تو [نيز] بدان گراى و بر خدا توکل نما که او شنواى داناست. (61) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |