| سوره 7 | سوره مبارکه الاعراف | صفحه 172 |
|
| وَإِذْ قَالَتْ أُمَّةٌ مِنْهُمْ لِمَ تَعِظُونَ قَوْمًا ۙ اللَّهُ مُهْلِكُهُمْ أَوْ مُعَذِّبُهُمْ عَذَابًا شَدِيدًا ۖ قَالُوا مَعْذِرَةً إِلَىٰ رَبِّكُمْ وَلَعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ (164) |
| و ياد کن زمانى را که گروهى از آن ساحل نشينان به گروهى ديگر که تجاوزکاران را از نافرمانى خدا نهى مى کردند گفتند : براى چه مردمى را پند مى دهيد که خداوند آنان را نابود مى کند يا به عذابى شديد گرفتارشان مى سازد ؟ گفتند : آنان را از نافرمانى خدا نهى مى کنيم تا نزد پروردگارتان براى ما عذرى باشد ، و شايد بترسند و از گناه بپرهيزند . (164) |
| فَلَمَّا نَسُوا مَا ذُكِّرُوا بِهِ أَنْجَيْنَا الَّذِينَ يَنْهَوْنَ عَنِ السُّوءِ وَأَخَذْنَا الَّذِينَ ظَلَمُوا بِعَذَابٍ بَئِيسٍ بِمَا كَانُوا يَفْسُقُونَ (165) |
| پس چون گنهکاران آنچه را که بدان تذکر داده شده بودند به فراموشى سپردند ، کسانى را که از گناه نهى مى کردند نجات بخشيديم ; و کسانى را که ستم کردند ، به سزاى اين که از اطاعت خدا خارج شدند ، به عذابى ناگوار دچار کرديم . (165) |
| فَلَمَّا عَتَوْا عَنْ مَا نُهُوا عَنْهُ قُلْنَا لَهُمْ كُونُوا قِرَدَةً خَاسِئِينَ (166) |
| آرى ، هنگامى که با شکستن مقررات روز شنبه از ترک آنچه از آن بازداشته مى شدند سرپيچى کردند ، به آنان گفتيم : بوزينگانى باشيد مطرود و رانده شده . (166) |
| وَإِذْ تَأَذَّنَ رَبُّكَ لَيَبْعَثَنَّ عَلَيْهِمْ إِلَىٰ يَوْمِ الْقِيَامَةِ مَنْ يَسُومُهُمْ سُوءَ الْعَذَابِ ۗ إِنَّ رَبَّكَ لَسَرِيعُ الْعِقَابِ ۖ وَإِنَّهُ لَغَفُورٌ رَحِيمٌ (167) |
| و ياد کن زمانى را که پروردگارت اعلام کرد که قطعاً کسانى را برمى انگيزيم و بر آنان مسلط مى کنيم که به آنان تا روز قيامت عذاب ناگوار بچشانند . به راستى پروردگارت برخى از گنهکاران را به سرعت کيفر مى دهد ، و به راستى او آمرزنده و مهربان است . (167) |
| وَقَطَّعْنَاهُمْ فِي الْأَرْضِ أُمَمًا ۖ مِنْهُمُ الصَّالِحُونَ وَمِنْهُمْ دُونَ ذَٰلِكَ ۖ وَبَلَوْنَاهُمْ بِالْحَسَنَاتِ وَالسَّيِّئَاتِ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ (168) |
| و آنان را در زمين به گروه هايى چند تقسيم کرديم . برخى از آنان شايسته و درستکارند و برخى از آنان جز اين هستند ، و ما آنان را به نعمت ها و خوشى ها و نيز به سختى ها و ناگوارى ها آزموديم ، باشد که از راه نادرست بازگردند . (168) |
| فَخَلَفَ مِنْ بَعْدِهِمْ خَلْفٌ وَرِثُوا الْكِتَابَ يَأْخُذُونَ عَرَضَ هَٰذَا الْأَدْنَىٰ وَيَقُولُونَ سَيُغْفَرُ لَنَا وَإِنْ يَأْتِهِمْ عَرَضٌ مِثْلُهُ يَأْخُذُوهُ ۚ أَلَمْ يُؤْخَذْ عَلَيْهِمْ مِيثَاقُ الْكِتَابِ أَنْ لَا يَقُولُوا عَلَى اللَّهِ إِلَّا الْحَقَّ وَدَرَسُوا مَا فِيهِ ۗ وَالدَّارُ الْآخِرَةُ خَيْرٌ لِلَّذِينَ يَتَّقُونَ ۗ أَفَلَا تَعْقِلُونَ (169) |
| پس از آن شايستگان ، جانشينانى کتاب آسمانى تورات را به ارث بردند و احکام و معارف آن را دريافت کردند ، ولى کالاى ناپايدار اين دنيا را بى هيچ توجهى به حرام يا حلال بودن آن مى گرفتند ، و مى گفتند : بخشوده خواهيم شد . البته اين سخن را از روى توبه نمى گفتند ، چرا که اگر کالايى مانند آن به ايشان مى رسيد باز هم آن را مى گرفتند . آيا از آنان پيمانِ ثبت شده در آن کتابى که به ميراث بردند گرفته نشد که درباره خدا چيزى جز حق نگويند ؟ ولى با اين که آن را فراگرفتند و آموختند ، به آن پيمان وفا نکردند با اين هدف که به دنياى خود برسند ، در حالى که سراى آخرت براى کسانى که تقوا پيشه مى سازند بهتر است ; پس آيا درنمى يابيد ؟ (169) |
| وَالَّذِينَ يُمَسِّكُونَ بِالْكِتَابِ وَأَقَامُوا الصَّلَاةَ إِنَّا لَا نُضِيعُ أَجْرَ الْمُصْلِحِينَ (170) |
| و کسانى که به کتاب آسمانى چنگ مى زنند و نماز را برپا داشته اند ، اصلاحگران جوامع بشرى هستند و آنان را پاداشى است و ما قطعاً پاداش اصلاحگران را تباه نخواهيم کرد . (170) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |