| سوره 21 | سوره مبارکه الانبياء | صفحه 322 |
|
| بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
| به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| اقْتَرَبَ لِلنَّاسِ حِسَابُهُمْ وَهُمْ فِي غَفْلَةٍ مُعْرِضُونَ (1) |
| وقت حسابرسى اعمال مردم به آنان نزديک شده است و آنان همچنان در غفلت اند و با دل بستن به دنيا و وانهادن توبه و ايمان ، از آن رويگردانند . (1) |
| مَا يَأْتِيهِمْ مِنْ ذِكْرٍ مِنْ رَبِّهِمْ مُحْدَثٍ إِلَّا اسْتَمَعُوهُ وَهُمْ يَلْعَبُونَ (2) |
| هيچ وحى جديدى که يادآور خدا باشد ، از جانب پروردگارشان برايشان نمى آيد مگر اين که آن را مى شنوند و به بازى مى پردازند . (2) |
| لَاهِيَةً قُلُوبُهُمْ ۗ وَأَسَرُّوا النَّجْوَى الَّذِينَ ظَلَمُوا هَلْ هَٰذَا إِلَّا بَشَرٌ مِثْلُكُمْ ۖ أَفَتَأْتُونَ السِّحْرَ وَأَنْتُمْ تُبْصِرُونَ (3) |
| و دل هايشان به بيهوده مشغول است و در جلسه اى کاملا سرّى درباره دعوت پيامبر به گفتوگو نشستند ، البته نه همه آنان بلکه ستمکارانشان و گفتند : آيا اين شخص ( محمّد ) جز بشرى مانند شماست ؟ اگر از جانب خدا پيامى به او رسيده بود قطعاً به شما نيز مى رسيد ، پس قرآنش افسونى بيش نيست . اکنون آيا شما با اين که از بصيرت برخورداريد به افسون مى گراييد ؟ (3) |
| قَالَ رَبِّي يَعْلَمُ الْقَوْلَ فِي السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ ۖ وَهُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ (4) |
| پيامبر به آنان گفت : پروردگارم هر سخنى را ، خواه در آسمان گفته شود و خواه در زمين ، مى داند ، و اوست که به همه گفته ها شنوا و به همه کارها داناست . (4) |
| بَلْ قَالُوا أَضْغَاثُ أَحْلَامٍ بَلِ افْتَرَاهُ بَلْ هُوَ شَاعِرٌ فَلْيَأْتِنَا بِآيَةٍ كَمَا أُرْسِلَ الْأَوَّلُونَ (5) |
| مشرکان قرآن را نخست افسون خواندند ، آن گاه گفتند : نه ، بلکه رؤياهايى آشفته است که محمّد آنها را وحى الهى پنداشته و خود را پيامبر تصوّر کرده است ، بلکه آن را خود بافته و کلام خدا قلمداد کرده است ، بلکه او شاعر است و قرآنش برخاسته از خيالات شاعرانه اوست . اگر به راستى پيامبر است بايد براى ما معجزه اى بياورد همان گونه که پيامبرانِ نخستين همراه با معجزه فرستاده شدند . اگر معجزه اى بياورد ما به او ايمان مى آوريم . (5) |
| مَا آمَنَتْ قَبْلَهُمْ مِنْ قَرْيَةٍ أَهْلَكْنَاهَا ۖ أَفَهُمْ يُؤْمِنُونَ (6) |
| پيش از اينان نيز مردم هيچ شهر و ديارى که از پيامبرانشان درخواست معجزه کردند ، با مشاهده آن معجزات ايمان نياوردند; ازاين رو ما آنان را هلاک کرديم . اکنون آيا اين مشرکان با ديدن معجزه ايمان مى آورند با اين که مانند پيشينيان تجاوزکارند ؟ پس بدانيد که برآوردن خواسته آنان مايه ايمانشان نخواهد شد بلکه پى آمدش تنها هلاکت آنان است . (6) |
| وَمَا أَرْسَلْنَا قَبْلَكَ إِلَّا رِجَالًا نُوحِي إِلَيْهِمْ ۖ فَاسْأَلُوا أَهْلَ الذِّكْرِ إِنْ كُنْتُمْ لَا تَعْلَمُونَ (7) |
| و پيش از تو نيز جز مردانى را که به آنان وحى مى کرديم به رسالت نفرستاديم . اگر نمى دانيد از پژوهندگان کتاب هاى آسمانى بپرسيد تا دريابيد که پيامبران از ميان انسان ها برخاسته اند و اگر به همه انسان ها وحى نمى شود براى آن است که وحى موهبتى است که خدا آن را به هر که بخواهد عطا مى کند . (7) |
| وَمَا جَعَلْنَاهُمْ جَسَدًا لَا يَأْكُلُونَ الطَّعَامَ وَمَا كَانُوا خَالِدِينَ (8) |
| ما از پيامبرانمان ويژگى هاى بشرى را سلب نکرده و آنان را کالبدهايى که غذا نخورند قرار نداده ايم و در دنيا جاودانه هم نبوده اند . (8) |
| ثُمَّ صَدَقْنَاهُمُ الْوَعْدَ فَأَنْجَيْنَاهُمْ وَمَنْ نَشَاءُ وَأَهْلَكْنَا الْمُسْرِفِينَ (9) |
| ما آنان را فرستاديم و وعده اى را که به آنان داده بوديم تحقق بخشيديم ، پس آنان و هر که را خواستيم نجات داديم و تجاوزگران را نابود ساختيم . (9) |
| لَقَدْ أَنْزَلْنَا إِلَيْكُمْ كِتَابًا فِيهِ ذِكْرُكُمْ ۖ أَفَلَا تَعْقِلُونَ (10) |
| به راستى ، ما کتابى به سوى شما فرو فرستاديم که در آن ارجمندترين معارف و پايدارترين احکام براى شما يادآورى شده است . آيا درنمى يابيد ؟ (10) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |