| سوره 42 | سوره مبارکه الشورى | صفحه 489 |
|
| وَكَذَٰلِكَ أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ رُوحًا مِنْ أَمْرِنَا ۚ مَا كُنْتَ تَدْرِي مَا الْكِتَابُ وَلَا الْإِيمَانُ وَلَٰكِنْ جَعَلْنَاهُ نُورًا نَهْدِي بِهِ مَنْ نَشَاءُ مِنْ عِبَادِنَا ۚ وَإِنَّكَ لَتَهْدِي إِلَىٰ صِرَاطٍ مُسْتَقِيمٍ (52) |
| و بدين سان اى پيامبر ، روحى را که از عالَم امر ما و حامل قرآن است ، به سوى تو فرستاديم . تو پيش از آن نمى دانستى کتاب آسمانى چيست و چه معارفى را دربردارد ، و باورها و کارهاى شايسته را نيز به تفصيل نمى شناختى که کدامند و به همه آنها ملتزم نبودى ، ولى ما آن را نورى قرار داديم که هر يک از بندگان خود را بخواهيم به وسيله آن هدايت مى کنيم ، و قطعاً تو نيز مردم را به راه راست رهنمون مى شوى . (52) |
| صِرَاطِ اللَّهِ الَّذِي لَهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ ۗ أَلَا إِلَى اللَّهِ تَصِيرُ الْأُمُورُ (53) |
| راهِ همان خدايى که آنچه در آسمان ها و آنچه در زمين است تنها از آنِ اوست . پس بدانيد که همه کارها فقط به او باز مى گردد و به دست او سامان مى يابد . (53) |
| سوره 43 | سوره مبارکه الزخرف | |
|
|
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
|
به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| حم (1) |
| حا ، ميم . (1) |
| وَالْكِتَابِ الْمُبِينِ (2) |
| سوگند به اين کتابِ روشنگر ، (2) |
| إِنَّا جَعَلْنَاهُ قُرْآنًا عَرَبِيًّا لَعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ (3) |
| که ما آن را قرآنى به زبان تازى قرار داديم ، باشد که در آن بينديشيد . (3) |
| وَإِنَّهُ فِي أُمِّ الْكِتَابِ لَدَيْنَا لَعَلِيٌّ حَكِيمٌ (4) |
| اين کتاب که نزد ما و در لوح محفوظ است ، جايگاهى بس والا دارد که انديشه آدمى بدان راه نخواهد يافت . در آن جا سربسته و تفصيل نايافته است . (4) |
| أَفَنَضْرِبُ عَنْكُمُ الذِّكْرَ صَفْحًا أَنْ كُنْتُمْ قَوْمًا مُسْرِفِينَ (5) |
| آيا چون شما مردمى تجاوزکاريد اين کتاب را که يادآور خداست از شما دريغ مى داريم تا از شما روى برتافته باشيم ؟ نه ، چنين نخواهيم کرد . (5) |
| وَكَمْ أَرْسَلْنَا مِنْ نَبِيٍّ فِي الْأَوَّلِينَ (6) |
| و چه بسيار پيامبرانى که در ميان مردمان نخستين به رسالت فرستاديم . (6) |
| وَمَا يَأْتِيهِمْ مِنْ نَبِيٍّ إِلَّا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ (7) |
| و هيچ پيامبرى برايشان نيامد مگر اين که او را به استهزا مى گرفتند . (7) |
| فَأَهْلَكْنَا أَشَدَّ مِنْهُمْ بَطْشًا وَمَضَىٰ مَثَلُ الْأَوَّلِينَ (8) |
| ما هم آن تکذيب کنندگان را که از اينان ( امّت تو ) نيرومندتر بودند به هلاکت رسانديم; و داستان مردمان نخستين در سوره هايى که پيش تر به تو وحى کرديم ، گذشت . (8) |
| وَلَئِنْ سَأَلْتَهُمْ مَنْ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ لَيَقُولُنَّ خَلَقَهُنَّ الْعَزِيزُ الْعَلِيمُ (9) |
| و اگر از آنان بپرسى : آسمان ها و زمين را چه کسى آفريده است ؟ قطعاً خواهند گفت : آنها را خداى مقتدر و دانا آفريده است . (9) |
| الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ مَهْدًا وَجَعَلَ لَكُمْ فِيهَا سُبُلًا لَعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ (10) |
| همان کسى که زمين را براى شما چون گهواره اى قرار داد تا در آن رشد کنيد ، و در آن براى شما راه هايى پديد آورد تا با پيمودن آنها به مقصد خود راه يابيد . (10) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |