| سوره 6 | سوره مبارکه الانعام | صفحه 129 |
|
| وَلَوْ جَعَلْنَاهُ مَلَكًا لَجَعَلْنَاهُ رَجُلًا وَلَلَبَسْنَا عَلَيْهِمْ مَا يَلْبِسُونَ (9) |
| و اگر ما پيامبرى را که بايد به سويشان بيايد فرشته اى قرار مى داديم ، باز هم او را به صورت مردى درمى آورديم ، و بر آنان حق را که اينک به بهانه ها و شبهاتى واهى در مورد رسالت بشر ، بر خود و ديگران پوشيده مى دارند پوشيده مى داشتيم . (9) |
| وَلَقَدِ اسْتُهْزِئَ بِرُسُلٍ مِنْ قَبْلِكَ فَحَاقَ بِالَّذِينَ سَخِرُوا مِنْهُمْ مَا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ (10) |
| و اى پيامبر ، به راستى رسولانى که پيش از تو بودند به سبب هشدارهايشان مورد استهزا قرار گرفتند ; پس بر کسانى که پيامبران را مسخره مى کردند ، همان عذابى که آن را به استهزا مى گرفتند فرود آمد و دامنگيرشان شد . (10) |
| قُلْ سِيرُوا فِي الْأَرْضِ ثُمَّ انْظُرُوا كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُكَذِّبِينَ (11) |
| بگو : در زمين سير کنيد ، آن گاه بنگريد فرجام کسانى که پيامبران و اخطارهاى آنان را دروغ انگاشتند چگونه بوده است . (11) |
| قُلْ لِمَنْ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۖ قُلْ لِلَّهِ ۚ كَتَبَ عَلَىٰ نَفْسِهِ الرَّحْمَةَ ۚ لَيَجْمَعَنَّكُمْ إِلَىٰ يَوْمِ الْقِيَامَةِ لَا رَيْبَ فِيهِ ۚ الَّذِينَ خَسِرُوا أَنْفُسَهُمْ فَهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ (12) |
| به آنان که معاد را باور ندارند بگو : آنچه در آسمان ها و زمين است از آنِ کيست ؟ بگو : از آنِ خداست ، همو که مهربانى بر بندگان را بر خود واجب کرده است ; پس قطعاً شما مردم را در روز قيامت که هيچ ترديدى در آن نيست گرد مى آورد . کسانى که بر اثر عنادشان با حق خود را باخته و زيانکار ساخته اند ايمان نمى آورند . (12) |
| ۞ وَلَهُ مَا سَكَنَ فِي اللَّيْلِ وَالنَّهَارِ ۚ وَهُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ (13) |
| و آنچه در شب و روز قرار دارد از آنِ اوست ، و اوست که شنونده سخنان و دانا به اعمال نيک و بد بندگان است . (13) |
| قُلْ أَغَيْرَ اللَّهِ أَتَّخِذُ وَلِيًّا فَاطِرِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَهُوَ يُطْعِمُ وَلَا يُطْعَمُ ۗ قُلْ إِنِّي أُمِرْتُ أَنْ أَكُونَ أَوَّلَ مَنْ أَسْلَمَ ۖ وَلَا تَكُونَنَّ مِنَ الْمُشْرِكِينَ (14) |
| بگو : آيا غير خدا را ولىّ نعمت خويش بگيرم ؟ خدايى که پديد آورنده آسمان ها و زمين است ، و اوست که به بندگانش خوراک مى دهد و نيازهايشان را تأمين مى کند و به او طعام داده نمى شود چون از همه چيز بى نياز است . بگو : من فرمان يافته ام که نخستين کسى باشم که در برابر او تسليم است ( بيش از ديگران تسليم او باشم ) ، و به من فرمان داده شده است که از مشرکان مباش . (14) |
| قُلْ إِنِّي أَخَافُ إِنْ عَصَيْتُ رَبِّي عَذَابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ (15) |
| بگو : من اگر پروردگارم را نافرمانى کنم ، از عذاب روز قيامت که روزى بزرگ است مى ترسم . (15) |
| مَنْ يُصْرَفْ عَنْهُ يَوْمَئِذٍ فَقَدْ رَحِمَهُ ۚ وَذَٰلِكَ الْفَوْزُ الْمُبِينُ (16) |
| هر کس در آن روز که قيامت برپا شود عذاب از او گردانده شود ، قطعاً خدا بر او رحمت آورده و اين است آن نيکبختى آشکار . (16) |
| وَإِنْ يَمْسَسْكَ اللَّهُ بِضُرٍّ فَلَا كَاشِفَ لَهُ إِلَّا هُوَ ۖ وَإِنْ يَمْسَسْكَ بِخَيْرٍ فَهُوَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (17) |
| و اگر خدا به تو گزندى برساند کسى جز او برطرف کننده آن نيست ، و اگر خيرى به تو برساند کسى بازدارنده آن نيست ; چرا که او بر هر کارى تواناست . (17) |
| وَهُوَ الْقَاهِرُ فَوْقَ عِبَادِهِ ۚ وَهُوَ الْحَكِيمُ الْخَبِيرُ (18) |
| او بر بندگان خويش چيره است ، در حالى که مافوق آنهاست و بر آنان احاطه دارد ، و اوست آن حکيمى که کارى به گزاف نمى کند و آن آگاهى که دچار خطا نمى شود . (18) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |