| سوره 15 | سوره مبارکه الحجر | صفحه 262 |
|
| بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
| به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| الر ۚ تِلْكَ آيَاتُ الْكِتَابِ وَقُرْآنٍ مُبِينٍ (1) |
| الر (اسرار اين حروف نزد خدا و رسول است) اين است آيات کتاب خدا و قرآني که (راه حق و باطل را) روشن و آشکار مي‌گرداند. (1) |
| رُبَمَا يَوَدُّ الَّذِينَ كَفَرُوا لَوْ كَانُوا مُسْلِمِينَ (2) |
| کافران (چون چشم حقيقت بين بگشايند) اي بسا آرزو کنند که کاش مسلم و خداپرست بودند. (2) |
| ذَرْهُمْ يَأْكُلُوا وَيَتَمَتَّعُوا وَيُلْهِهِمُ الْأَمَلُ ۖ فَسَوْفَ يَعْلَمُونَ (3) |
| (اي رسول ما) اين کافران (لجوج) را واگذار تا به خورد و خواب طبيعت و لذات حيواني سرگرم باشند و آمال و اوهام دنيوي آنان را غافل گرداند، پس (نتيجه اين کامراني بيهوده را) به زودي خواهند يافت. (3) |
| وَمَا أَهْلَكْنَا مِنْ قَرْيَةٍ إِلَّا وَلَهَا كِتَابٌ مَعْلُومٌ (4) |
| و ما هيچ ملک و ملتي را هلاک نکرديم جز به هنگامي معين. (4) |
| مَا تَسْبِقُ مِنْ أُمَّةٍ أَجَلَهَا وَمَا يَسْتَأْخِرُونَ (5) |
| هيچ قومي از اجل خود (از آنچه در علم حق معين است يک لحظه) پس و پيش نخواهند افتاد. (5) |
| وَقَالُوا يَا أَيُّهَا الَّذِي نُزِّلَ عَلَيْهِ الذِّكْرُ إِنَّكَ لَمَجْنُونٌ (6) |
| و کافران گفتند: اي کسي که (مدعي آني که) قرآن از جانب خدا بر تو نازل شده تو (به عقيده ما) محققا ديوانه‌اي. (6) |
| لَوْ مَا تَأْتِينَا بِالْمَلَائِكَةِ إِنْ كُنْتَ مِنَ الصَّادِقِينَ (7) |
| اگر راست مي‌گويي (و بر تو فرشتگان خدا نازل مي‌شوند) چرا فرشتگان را نزد ما نمي‌آري؟ (7) |
| مَا نُنَزِّلُ الْمَلَائِكَةَ إِلَّا بِالْحَقِّ وَمَا كَانُوا إِذًا مُنْظَرِينَ (8) |
| ما فرشتگان را جز به حق (و حکمت و مصلحت) نمي‌فرستيم، و آن گاه که بفرستيم ديگر کافران مهلتي نخواهند يافت. (8) |
| إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّكْرَ وَإِنَّا لَهُ لَحَافِظُونَ (9) |
| البته ما قرآن را بر تو نازل کرديم و ما هم آن را محققا محفوظ خواهيم داشت. (9) |
| وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا مِنْ قَبْلِكَ فِي شِيَعِ الْأَوَّلِينَ (10) |
| و ما پيش از تو هم رسولاني بر امم سالفه فرستاديم. (10) |
| وَمَا يَأْتِيهِمْ مِنْ رَسُولٍ إِلَّا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ (11) |
| و هيچ رسولي بر آن مردم نمي‌آمد جز آنکه به استهزاي او مي‌پرداختند. (11) |
| كَذَٰلِكَ نَسْلُكُهُ فِي قُلُوبِ الْمُجْرِمِينَ (12) |
| اين گونه ما قرآن را (روشن) در دل زشتکاران وارد سازيم، (12) |
| لَا يُؤْمِنُونَ بِهِ ۖ وَقَدْ خَلَتْ سُنَّةُ الْأَوَّلِينَ (13) |
| ليکن به آن ايمان نمي‌آورند، و البته عادت امم سابقه هم (مانند امت تو بر همين انکار و استهزا نسبت به رسولان و کتب آسماني) گذشت. (13) |
| وَلَوْ فَتَحْنَا عَلَيْهِمْ بَابًا مِنَ السَّمَاءِ فَظَلُّوا فِيهِ يَعْرُجُونَ (14) |
| و اگر ما بر اين کافران امتت دري از آسمان بگشاييم تا دائم بر آسمانها عروج (يا فرشتگان بر آنها نزول) کنند، (14) |
| لَقَالُوا إِنَّمَا سُكِّرَتْ أَبْصَارُنَا بَلْ نَحْنُ قَوْمٌ مَسْحُورُونَ (15) |
| باز هم خواهند گفت: چشمان ما را فرو بسته‌اند، بلکه در ما سحر و جادويي به کار برده‌اند. (15) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |