| سوره 32 | سوره مبارکه السجده | صفحه 415 |
|
| بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
| به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| الم (1) |
| الم (از اسرار يا متشابهات يا اشاره به اسماء الهي يا نام اين سوره قرآن است). (1) |
| تَنْزِيلُ الْكِتَابِ لَا رَيْبَ فِيهِ مِنْ رَبِّ الْعَالَمِينَ (2) |
| تنزيل اين کتاب بزرگ (قرآن) بي هيچ شک از جانب پروردگار عالميان است. (2) |
| أَمْ يَقُولُونَ افْتَرَاهُ ۚ بَلْ هُوَ الْحَقُّ مِنْ رَبِّكَ لِتُنْذِرَ قَوْمًا مَا أَتَاهُمْ مِنْ نَذِيرٍ مِنْ قَبْلِكَ لَعَلَّهُمْ يَهْتَدُونَ (3) |
| بلکه کافران مي‌گويند قرآن را او از پيش خود (بي‌مدد وحي خدا) فرابافته. (چنين نيست) بلکه آن به حقّ و راستي از جانب خدا فرستاده شده تا تو قومي را که رسولي پيش از تو به سوي آنان نيامده (از معصيت خدا) بترساني، باشد که راه هدايت پيش گيرند. (3) |
| اللَّهُ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَمَا بَيْنَهُمَا فِي سِتَّةِ أَيَّامٍ ثُمَّ اسْتَوَىٰ عَلَى الْعَرْشِ ۖ مَا لَكُمْ مِنْ دُونِهِ مِنْ وَلِيٍّ وَلَا شَفِيعٍ ۚ أَفَلَا تَتَذَكَّرُونَ (4) |
| خدا آن کسي است که آسمانها و زمين و هر چه در بين آنهاست همه را در مقدار شش روز بيافريد، آن گاه بر عرش (فرمانروايي) قرار گرفت، شما را غير او هيچ (در عالم) يار و ياور و شفيع و مددکاري نيست، آيا تذکر نمي‌يابيد؟ (4) |
| يُدَبِّرُ الْأَمْرَ مِنَ السَّمَاءِ إِلَى الْأَرْضِ ثُمَّ يَعْرُجُ إِلَيْهِ فِي يَوْمٍ كَانَ مِقْدَارُهُ أَلْفَ سَنَةٍ مِمَّا تَعُدُّونَ (5) |
| اوست که امر عالم را (به نظام احسن و اکمل) از آسمان تا زمين تدبير مي‌کند سپس در روزي که مقدارش به حساب شما بندگان هزار سال است باز (حقايق و ارواح) به سوي او بالا مي‌رود. (5) |
| ذَٰلِكَ عَالِمُ الْغَيْبِ وَالشَّهَادَةِ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ (6) |
| اين است همان خدايي که بر غيب و شهود عالم دانا و (بر جهانيان) مقتدر و مهربان است. (6) |
| الَّذِي أَحْسَنَ كُلَّ شَيْءٍ خَلَقَهُ ۖ وَبَدَأَ خَلْقَ الْإِنْسَانِ مِنْ طِينٍ (7) |
| آن خدايي که هر چيز را به نيکوترين وجه خلقت کرد و آدمي را نخست از خاک (پست بدين حسن و کمال) بيافريد. (7) |
| ثُمَّ جَعَلَ نَسْلَهُ مِنْ سُلَالَةٍ مِنْ مَاءٍ مَهِينٍ (8) |
| آن‌گاه خلقت نژاد نوع او را از چکيده‌اي از آب بي‌قدر (و نطفه بي‌حس) مقرر گردانيد. (8) |
| ثُمَّ سَوَّاهُ وَنَفَخَ فِيهِ مِنْ رُوحِهِ ۖ وَجَعَلَ لَكُمُ السَّمْعَ وَالْأَبْصَارَ وَالْأَفْئِدَةَ ۚ قَلِيلًا مَا تَشْكُرُونَ (9) |
| سپس آن (نطفه بي‌جان) را نيکو بياراست و از روح (قدسي الهي) خود در آن بدميد، و شما را داراي گوش و چشمها و قلبها (با حسّ و هوش) گردانيد، باز بسيار اندک شکر و سپاسگزاري نعمتهاي حق مي‌کنيد. (9) |
| وَقَالُوا أَإِذَا ضَلَلْنَا فِي الْأَرْضِ أَإِنَّا لَفِي خَلْقٍ جَدِيدٍ ۚ بَلْ هُمْ بِلِقَاءِ رَبِّهِمْ كَافِرُونَ (10) |
| کافران (از روي تعجب و انکار) گويند که آيا پس از آنکه ما در زمين (خاک و در خاک) نابود و گم شديم باز از نو زنده خواهيم شد؟! (بلي البتّه زنده خواهيد شد) بلکه آنها به شهود و لقاء خدايشان کافرند. (10) |
| ۞ قُلْ يَتَوَفَّاكُمْ مَلَكُ الْمَوْتِ الَّذِي وُكِّلَ بِكُمْ ثُمَّ إِلَىٰ رَبِّكُمْ تُرْجَعُونَ (11) |
| بگو: فرشته مرگ که مأمور قبض روح شماست جان شما را خواهد گرفت و پس از مرگ به سوي خداي خود بازگردانيده مي‌شويد. (11) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |