| سوره 23 | سوره مبارکه المؤمنون | صفحه 345 |
|
| مَا تَسْبِقُ مِنْ أُمَّةٍ أَجَلَهَا وَمَا يَسْتَأْخِرُونَ (43) |
| هيچ امّتى بر سرآمدى که براى آن مقدّر شده است سبقت نمى گيرد که زودتر از آن منقرض شود و از آن هم به تأخير نمى افتد که ديرتر از آن از ميان برود . (43) |
| ثُمَّ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا تَتْرَىٰ ۖ كُلَّ مَا جَاءَ أُمَّةً رَسُولُهَا كَذَّبُوهُ ۚ فَأَتْبَعْنَا بَعْضَهُمْ بَعْضًا وَجَعَلْنَاهُمْ أَحَادِيثَ ۚ فَبُعْدًا لِقَوْمٍ لَا يُؤْمِنُونَ (44) |
| آرى ، امّت هايى را پس از نوح پديد آورديم و فرستادگان خود را پياپى به رسالت فرستاديم . هرگاه براى راهنمايى امّتى پيامبر آنان آمد ، او را دروغگو شمردند; ما نيز آن امت ها را يکى پس از ديگرى آورده و به وسيله عذاب هلاکشان ساختيم و از آنان چيزى باقى نگذاشتيم جز اين که آنها را داستان هايى بر سر زبان ها نهاديم . پس دورى از رحمت خدا بر مردمى باد که ايمان نمى آورند . (44) |
| ثُمَّ أَرْسَلْنَا مُوسَىٰ وَأَخَاهُ هَارُونَ بِآيَاتِنَا وَسُلْطَانٍ مُبِينٍ (45) |
| سپس موسى و برادرش هارون را با معجزاتى که به آنان داديم و با برهانى روشن به رسالت فرستاديم . (45) |
| إِلَىٰ فِرْعَوْنَ وَمَلَئِهِ فَاسْتَكْبَرُوا وَكَانُوا قَوْمًا عَالِينَ (46) |
| آن دو را به سوى فرعون و مهتران قومش گسيل داشتيم ، ولى آنان گردنکشى کردند و رسالت آنها را نپذيرفتند و مردمى بودند که بر ديگران سلطه يافته بودند . (46) |
| فَقَالُوا أَنُؤْمِنُ لِبَشَرَيْنِ مِثْلِنَا وَقَوْمُهُمَا لَنَا عَابِدُونَ (47) |
| از اين رو گفتند : آيا به دو بشر که مثل خود ما هستند و قومشان ما را بندگى مى کنند ايمان بياوريم ؟ (47) |
| فَكَذَّبُوهُمَا فَكَانُوا مِنَ الْمُهْلَكِينَ (48) |
| در نتيجه ، موسى و هارون را تکذيب کردند ، پس از زمره هلاک شدگان گشتند . (48) |
| وَلَقَدْ آتَيْنَا مُوسَى الْكِتَابَ لَعَلَّهُمْ يَهْتَدُونَ (49) |
| و همانا به موسى و هارون کتاب آسمانى تورات را داديم ، باشد که قومشان بدين وسيله هدايت يابند . (49) |
| وَجَعَلْنَا ابْنَ مَرْيَمَ وَأُمَّهُ آيَةً وَآوَيْنَاهُمَا إِلَىٰ رَبْوَةٍ ذَاتِ قَرَارٍ وَمَعِينٍ (50) |
| و عيسى بن مريم و مادرش را نشانه اى بر ربوبيّت خويش قرار داديم و آن دو را در مکانى مرتفع و وسيع که جاى زندگى و داراى آبى جارى بود سکونت داديم . (50) |
| يَا أَيُّهَا الرُّسُلُ كُلُوا مِنَ الطَّيِّبَاتِ وَاعْمَلُوا صَالِحًا ۖ إِنِّي بِمَا تَعْمَلُونَ عَلِيمٌ (51) |
| ما به فرستادگان خود گفتيم : اى پيامبران ، از چيزهاى پاکيزه بخوريد و استفاده بريد و به شکرانه نعمت هاى الهى کارى شايسته کنيد; قطعاً من به آنچه مى کنيد به خوبى آگاهم ، مبادا از فرمان من روى برتابيد . (51) |
| وَإِنَّ هَٰذِهِ أُمَّتُكُمْ أُمَّةً وَاحِدَةً وَأَنَا رَبُّكُمْ فَاتَّقُونِ (52) |
| و اى مردم به يقين اين است نوع شما که همه يک امت هستيد و يک هدف را دنبال مى کنيد پس بيش از يک پروردگار نداريد و منم پروردگار شما ، پس همه از من پروا کنيد . (52) |
| فَتَقَطَّعُوا أَمْرَهُمْ بَيْنَهُمْ زُبُرًا ۖ كُلُّ حِزْبٍ بِمَا لَدَيْهِمْ فَرِحُونَ (53) |
| ولى مردم دين و کتابى را که به وسيله پيامبران به آنان عرضه شده بود قطعه قطعه کردند و آن را ميان خود تقسيم نمودند و هر کدام کتاب و دينى را برگزيدند و هر گروهى به آنچه در اختيار داشت شادمان بود . (53) |
| فَذَرْهُمْ فِي غَمْرَتِهِمْ حَتَّىٰ حِينٍ (54) |
| پس اى پيامبر ، آنان را تا هنگامى که عذاب الهى در رسد ، در ورطه جهلشان رها کن . (54) |
| أَيَحْسَبُونَ أَنَّمَا نُمِدُّهُمْ بِهِ مِنْ مَالٍ وَبَنِينَ (55) |
| آيا اين کفرپيشگان مرفّه مى پندارند اين مال و اولادى که به آنان مى دهيم و بدين وسيله به آنان مدد مى رسانيم ، (55) |
| نُسَارِعُ لَهُمْ فِي الْخَيْرَاتِ ۚ بَلْ لَا يَشْعُرُونَ (56) |
| از آن روست که آنان را بزرگ مى شمريم و مى خواهيم در دادنِ نعمت ها به آنان شتاب کنيم ؟ ! نه ، اين گونه نيست ، آنان درک نمى کنند که حقيقت چيست . ما بدين وسيله آنان را سرگرم مى کنيم تا همچنان در طغيان خود باقى بمانند . (56) |
| إِنَّ الَّذِينَ هُمْ مِنْ خَشْيَةِ رَبِّهِمْ مُشْفِقُونَ (57) |
| آرى ، مال و اولاد کافران وسيله خيرى براى آنان نيست . قطعاً کسانى که بيم آن دارند که از سعادت محروم شوند ، چون از خشم پروردگارشان مى هراسند ، (57) |
| وَالَّذِينَ هُمْ بِآيَاتِ رَبِّهِمْ يُؤْمِنُونَ (58) |
| و آنان که به آيات پروردگارشان ايمان مى آورند ، (58) |
| وَالَّذِينَ هُمْ بِرَبِّهِمْ لَا يُشْرِكُونَ (59) |
| و کسانى که به پروردگارشان شرک نمىورزند ، (59) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |