| سوره 19 | سوره مبارکه مريم | صفحه 311 |
|
| أَفَرَأَيْتَ الَّذِي كَفَرَ بِآيَاتِنَا وَقَالَ لَأُوتَيَنَّ مَالًا وَوَلَدًا (77) |
| آيا ديدى آن کسى را که به آيات ما کفر ورزيد و گفت : قطعاً به علت کفر ورزيدنم مال و فرزند بسيار به من داده خواهد شد ؟ ! (77) |
| أَطَّلَعَ الْغَيْبَ أَمِ اتَّخَذَ عِنْدَ الرَّحْمَٰنِ عَهْدًا (78) |
| آيا او بر غيب آگاهى يافته است که اين گونه سخن مى گويد ، يا در پيشگاه خداى رحمان بر اين سخنش پيمانى گرفته است ؟ ! (78) |
| كَلَّا ۚ سَنَكْتُبُ مَا يَقُولُ وَنَمُدُّ لَهُ مِنَ الْعَذَابِ مَدًّا (79) |
| چنين نيست که برخوردارى از مال و فرزند در اثر کفر باشد; قطعاً ما آنچه را مى گويد محفوظ مى داريم و بر عذاب او آن گونه که بايد خواهيم افزود . (79) |
| وَنَرِثُهُ مَا يَقُولُ وَيَأْتِينَا فَرْدًا (80) |
| و سخنى را که مى گويد به ارث مى بريم و آن را نزد خود نگاه مى داريم تا او را در برابر آن مجازات کنيم ، و او تنها و بدون هيچ ياورى نزد ما خواهد آمد . (80) |
| وَاتَّخَذُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ آلِهَةً لِيَكُونُوا لَهُمْ عِزًّا (81) |
| مشرکان به جاى خدا معبودانى را به پرستش گرفته اند تا براى آنان مايه عزّت باشند . (81) |
| كَلَّا ۚ سَيَكْفُرُونَ بِعِبَادَتِهِمْ وَيَكُونُونَ عَلَيْهِمْ ضِدًّا (82) |
| چنين نيست ، به زودى معبودانشان پرستش آنان را انکار مى کنند و با آنان به مخالفت برمى خيزند . (82) |
| أَلَمْ تَرَ أَنَّا أَرْسَلْنَا الشَّيَاطِينَ عَلَى الْكَافِرِينَ تَؤُزُّهُمْ أَزًّا (83) |
| آيا نديده اى و ندانسته اى که ما شياطين را که از معبودان اهل شرک به شمار مى روند به سوى آنان گسيل کرده ايم که آنان را به شرّ و تباهى برمى انگيزند . با اين حال چگونه معبودانشان مايه عزّت آنان خواهند بود ؟ (83) |
| فَلَا تَعْجَلْ عَلَيْهِمْ ۖ إِنَّمَا نَعُدُّ لَهُمْ عَدًّا (84) |
| پس براى نابودى کفرپيشگان شتاب مکن ، زيرا ما کارهايشان را در مدّت عمرشان براى آنان برمى شمريم تا بدين وسيله عذابشان کنيم . (84) |
| يَوْمَ نَحْشُرُ الْمُتَّقِينَ إِلَى الرَّحْمَٰنِ وَفْدًا (85) |
| روزى ] را ياد کن [ که تقواپيشگان را گرد آورده و آنان را سواره به سوى بهشت که جايگاه مقربان خداى رحمان است روانه مى کنيم . (85) |
| وَنَسُوقُ الْمُجْرِمِينَ إِلَىٰ جَهَنَّمَ وِرْدًا (86) |
| و گنهکاران را در حالى که تشنه اند به سوى جهنّم مى رانيم . (86) |
| لَا يَمْلِكُونَ الشَّفَاعَةَ إِلَّا مَنِ اتَّخَذَ عِنْدَ الرَّحْمَٰنِ عَهْدًا (87) |
| خدايان اهل شرک توانِ شفاعت کردن از کسى را ندارند; تنها کسانى مى توانند شفاعت کنند که از خداى رحمان بر اين امر پيمانى گرفته باشند . (87) |
| وَقَالُوا اتَّخَذَ الرَّحْمَٰنُ وَلَدًا (88) |
| مشرکان گفتند : خداى رحمان فرزندى برگرفته است . (88) |
| لَقَدْ جِئْتُمْ شَيْئًا إِدًّا (89) |
| راستى با اين گفتارتان چيزى بس زشت و ناپسند آورده ايد . (89) |
| تَكَادُ السَّمَاوَاتُ يَتَفَطَّرْنَ مِنْهُ وَتَنْشَقُّ الْأَرْضُ وَتَخِرُّ الْجِبَالُ هَدًّا (90) |
| نزديک است آسمان ها از اين سخن پاره پاره شوند و زمين بشکافد و کوه ها به شدت فرو ريزند و نابود شوند ، (90) |
| أَنْ دَعَوْا لِلرَّحْمَٰنِ وَلَدًا (91) |
| از اين که براى خداى رحمان فرزندى خواندند; (91) |
| وَمَا يَنْبَغِي لِلرَّحْمَٰنِ أَنْ يَتَّخِذَ وَلَدًا (92) |
| در حالى که خداى رحمان را نسزد که فرزندى برگيرد . (92) |
| إِنْ كُلُّ مَنْ فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ إِلَّا آتِي الرَّحْمَٰنِ عَبْدًا (93) |
| هيچ کس در آسمان ها و زمين نيست جز اين که روى به سوى خدا دارد و بنده اى در حضور او است . (93) |
| لَقَدْ أَحْصَاهُمْ وَعَدَّهُمْ عَدًّا (94) |
| و قطعاً آنان را محاسبه نموده و به دقت شماره کرده است . ( مهر بندگى بر آنها نهاده است ) (94) |
| وَكُلُّهُمْ آتِيهِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ فَرْدًا (95) |
| و روز قيامت همه آنان تنها و تهيدست به حضور او مى آيند; پس چگونه ممکن است برخى از آنان وصف خدايى داشته باشند و فرزند خدا به شمار آيند ؟ (95) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |