| سوره 8 | سوره مبارکه الانفال | صفحه 177 |
|
| بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
| به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| يَسْأَلُونَكَ عَنِ الْأَنْفَالِ ۖ قُلِ الْأَنْفَالُ لِلَّهِ وَالرَّسُولِ ۖ فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَصْلِحُوا ذَاتَ بَيْنِكُمْ ۖ وَأَطِيعُوا اللَّهَ وَرَسُولَهُ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ (1) |
| اى پيامبر ، مجاهدان بَدر از تو مى پرسند که اين انفال ( غنايم جنگى ) از آنِ کيست و چگونه تقسيم مى شود ؟ بگو انفال ـ چه غنايم جنگى و چه املاک و اموالى که مالکى ندارند ـ به خدا و پيامبرش اختصاص دارد ; پس از خدا پروا کنيد و بر سر انفال با يکديگر مشاجره نکنيد و ميان خود صلح و آشتى برقرار سازيد و اگر واقعاً ايمان داريد ، از خدا و پيامبرش فرمان بريد . (1) |
| إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذِينَ إِذَا ذُكِرَ اللَّهُ وَجِلَتْ قُلُوبُهُمْ وَإِذَا تُلِيَتْ عَلَيْهِمْ آيَاتُهُ زَادَتْهُمْ إِيمَانًا وَعَلَىٰ رَبِّهِمْ يَتَوَكَّلُونَ (2) |
| مؤمنان راستين فقط کسانى اند که وقتى خدا نزدشان ياد شود دل هايشان مى ترسد ، و هنگامى که آيات او بر آنان تلاوت گردد بر ايمانشان مى افزايد ، و در کارها و برنامه ها تنها بر پروردگارشان توکّل مى کنند . (2) |
| الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلَاةَ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ يُنْفِقُونَ (3) |
| کسانى اند که نماز را برپا مى دارند و بخشى از آنچه را روزى آنان کرده ايم به نيازمندان انفاق مى کنند . (3) |
| أُولَٰئِكَ هُمُ الْمُؤْمِنُونَ حَقًّا ۚ لَهُمْ دَرَجَاتٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ وَمَغْفِرَةٌ وَرِزْقٌ كَرِيمٌ (4) |
| اينانند مؤمنان راستين که در حدّ ايمانشان درجاتى نزد پروردگارشان دارند و براى آنان آمرزش و رزقى نيکوست که در بهشت نصيبشان خواهد شد . (4) |
| كَمَا أَخْرَجَكَ رَبُّكَ مِنْ بَيْتِكَ بِالْحَقِّ وَإِنَّ فَرِيقًا مِنَ الْمُؤْمِنِينَ لَكَارِهُونَ (5) |
| گروهى از مؤمنان از حکم خدا درباره انفال ناراضى بودند ، چنان که پروردگارت تو را به حق ( براساس مصلحتى درست و به جا ) از خانه ات ]به سوى بدر [ بيرون برد در حالى که گروهى از مؤمنان از آن ناخشنود بودند . (5) |
| يُجَادِلُونَكَ فِي الْحَقِّ بَعْدَمَا تَبَيَّنَ كَأَنَّمَا يُسَاقُونَ إِلَى الْمَوْتِ وَهُمْ يَنْظُرُونَ (6) |
| با تو درباره حق ـ پس از آن که برايشان آشکار شده است ـ کشمکش مى کنند ; گويى به سوى مرگ که نشانه هاى آن را مى نگرند ، رانده مى شوند . (6) |
| وَإِذْ يَعِدُكُمُ اللَّهُ إِحْدَى الطَّائِفَتَيْنِ أَنَّهَا لَكُمْ وَتَوَدُّونَ أَنَّ غَيْرَ ذَاتِ الشَّوْكَةِ تَكُونُ لَكُمْ وَيُرِيدُ اللَّهُ أَنْ يُحِقَّ الْحَقَّ بِكَلِمَاتِهِ وَيَقْطَعَ دَابِرَ الْكَافِرِينَ (7) |
| و اى مؤمنان ، از آنچه خدا براى شما مقرّر کرده است نگران نباشيد چرا که آن به سود شماست ; ياد کنيد هنگامى را که خدا به شما وعده داد که يکى از آن دو طايفه از آنِ شما باشد ; يا بر کاروان تجارى قريش دست يابيد و يا بر سپاه آنان پيروز گرديد ، و شما دوست مى داشتيد کاروان تجارى که بى سلاح بودند نصيب شما شوند ، ولى خدا خلاف آن را اراده کرد ، زيرا مى خواست به حکم تقدير خود ( يارى پيامبران و پيروزى آيين الهى ) حق را جلوه گر کند و ريشه کافران را برکند . (7) |
| لِيُحِقَّ الْحَقَّ وَيُبْطِلَ الْبَاطِلَ وَلَوْ كَرِهَ الْمُجْرِمُونَ (8) |
| آرى ، خدا به شما چنين وعده داد تا حق را ثابت گرداند و باطل را از ميان بردارد ، هر چند مجرمان از آن ناخشنود باشند . (8) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |