| سوره 58 | سوره مبارکه المجادلة | صفحه 543 |
|
| أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ يَعْلَمُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ ۖ مَا يَكُونُ مِنْ نَجْوَىٰ ثَلَاثَةٍ إِلَّا هُوَ رَابِعُهُمْ وَلَا خَمْسَةٍ إِلَّا هُوَ سَادِسُهُمْ وَلَا أَدْنَىٰ مِنْ ذَٰلِكَ وَلَا أَكْثَرَ إِلَّا هُوَ مَعَهُمْ أَيْنَ مَا كَانُوا ۖ ثُمَّ يُنَبِّئُهُمْ بِمَا عَمِلُوا يَوْمَ الْقِيَامَةِ ۚ إِنَّ اللَّهَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ (7) |
| آيا ندانسته اى که خدا آنچه را در آسمان ها و آنچه را در زمين است مى داند ؟ هيچ رازى ميان سه تن روى نمى دهد مگر اين که او چهارمين آنهاست ، و نه ميان پنج تن مگر اين که او ششمين آنهاست ، و نه کمتر از اين تعداد و نه بيشتر از آن ، مگر اين که هر کجا باشند او با آنها و از رازشان آگاه است . سپس روز قيامت آنان را به حقيقت آنچه کرده اند آگاه مى کند . به يقين خدا به هر چيزى به خوبى داناست . (7) |
| أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ نُهُوا عَنِ النَّجْوَىٰ ثُمَّ يَعُودُونَ لِمَا نُهُوا عَنْهُ وَيَتَنَاجَوْنَ بِالْإِثْمِ وَالْعُدْوَانِ وَمَعْصِيَتِ الرَّسُولِ وَإِذَا جَاءُوكَ حَيَّوْكَ بِمَا لَمْ يُحَيِّكَ بِهِ اللَّهُ وَيَقُولُونَ فِي أَنْفُسِهِمْ لَوْلَا يُعَذِّبُنَا اللَّهُ بِمَا نَقُولُ ۚ حَسْبُهُمْ جَهَنَّمُ يَصْلَوْنَهَا ۖ فَبِئْسَ الْمَصِيرُ (8) |
| آيا به کسانى ننگريسته اى که از نجوا کردن نهى شده اند ولى هنوز از اين کار باز نايستاده اند و پيوسته به آنچه از آن نهى شده اند باز مى گردند ؟ آنان درباره گناه و تجاوز به حقوق مردم و سرپيچى از فرمان هاى پيامبر با يکديگر نجوا مى کنند ، و هنگامى که نزد تو مى آيند با چيزى بر تو سلام مى کنند که خدا با آن بر تو سلام نکرده است ، و در آن حال با خود مى گويند : اگر او پيامبرى بر حق است چرا خدا ما را به سبب آنچه به او مى گوييم و اين گونه اهانتش مى کنيم عذاب نمى کند ؟ بدانند که دوزخ براى آنان بس است که به آن درمى آيند و به آتشش مى سوزند و آن بد بازگشتگاهى است . (8) |
| يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذَا تَنَاجَيْتُمْ فَلَا تَتَنَاجَوْا بِالْإِثْمِ وَالْعُدْوَانِ وَمَعْصِيَتِ الرَّسُولِ وَتَنَاجَوْا بِالْبِرِّ وَالتَّقْوَىٰ ۖ وَاتَّقُوا اللَّهَ الَّذِي إِلَيْهِ تُحْشَرُونَ (9) |
| اما شما اى کسانى که ايمان آورده ايد ، هنگامى که با يکديگر نجوا مى کنيد ، از روى آوردن به گناه و تجاوز به حقوق مردم و سرپيچى از دستورات رسول خدا سخن مگوييد ، بلکه در نجواهايتان از گرايش به کارهاى پسنديده و رعايت تقوا سخن به ميان آوريد و از خدا که به سوى او محشور مى شويد پروا بداريد . (9) |
| إِنَّمَا النَّجْوَىٰ مِنَ الشَّيْطَانِ لِيَحْزُنَ الَّذِينَ آمَنُوا وَلَيْسَ بِضَارِّهِمْ شَيْئًا إِلَّا بِإِذْنِ اللَّهِ ۚ وَعَلَى اللَّهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُونَ (10) |
| جز اين نيست که نجواى منافقان و بيماردلان برخاسته از وسوسه هاى شيطان است . او آنان را به نجوا وامى دارد تا کسانى را که ايمان آورده اند اندوهگين کند و افکارشان را به گمان اين که حادثه ناگوارى رخ داده است مضطرب و پريشان سازد . ولى مؤمنان بدانند که کارها به دست خداست و شيطان و دسيسه هاى او زيانى به آنان نمى رساند ، مگر آن که خدا رخصت دهد . پس مؤمنان بايد تنها بر خدا توکّل کنند . (10) |
| يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذَا قِيلَ لَكُمْ تَفَسَّحُوا فِي الْمَجَالِسِ فَافْسَحُوا يَفْسَحِ اللَّهُ لَكُمْ ۖ وَإِذَا قِيلَ انْشُزُوا فَانْشُزُوا يَرْفَعِ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا مِنْكُمْ وَالَّذِينَ أُوتُوا الْعِلْمَ دَرَجَاتٍ ۚ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرٌ (11) |
| اى کسانى که ايمان آورده ايد ، هنگامى که در هر مجلسى به شما گفته شد براى ديگران جاى بگشاييد ، براى آنان جاى بگشاييد در اين صورت خدا به پاداش آن بهشت را براى شما فراخ مى سازد ، و هنگامى که به شما گفته شد برخيزيد تا کسانى که در علم و تقوا از شما برترند بنشينند ، برخيزيد . اگر چنين کنيد ، خداوند کسانى از شما را که ايمان آورده اند ، يک درجه و کسانى را که علاوه بر ايمان ، دانش نيز به آنان داده شده است چندين درجه بالا مى برد ، و خدا به آنچه مى کنيد آگاه است . (11) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |