| سوره 58 | سوره مبارکه المجادلة | صفحه 543 |
|
| أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ يَعْلَمُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ ۖ مَا يَكُونُ مِنْ نَجْوَىٰ ثَلَاثَةٍ إِلَّا هُوَ رَابِعُهُمْ وَلَا خَمْسَةٍ إِلَّا هُوَ سَادِسُهُمْ وَلَا أَدْنَىٰ مِنْ ذَٰلِكَ وَلَا أَكْثَرَ إِلَّا هُوَ مَعَهُمْ أَيْنَ مَا كَانُوا ۖ ثُمَّ يُنَبِّئُهُمْ بِمَا عَمِلُوا يَوْمَ الْقِيَامَةِ ۚ إِنَّ اللَّهَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ (7) |
| آيا ندانسته‌اى که خدا آنچه را که در آسمانها و آنچه را که در زمين است مى‌داند؟ هيچ گفتگوى محرمانه‌اى ميان سه تن نيست مگر اينکه او چهارمين آنهاست، و نه ميان پنج تن مگر اينکه او ششمين آنهاست، و نه کمتر از اين [عدد] و نه بيشتر، مگر اينکه هر کجا باشند او با آنهاست. آنگاه روز قيامت آنان را به آنچه کرده‌اند آگاه خواهد گردانيد، زيرا خدا به هر چيزى داناست. (7) |
| أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ نُهُوا عَنِ النَّجْوَىٰ ثُمَّ يَعُودُونَ لِمَا نُهُوا عَنْهُ وَيَتَنَاجَوْنَ بِالْإِثْمِ وَالْعُدْوَانِ وَمَعْصِيَتِ الرَّسُولِ وَإِذَا جَاءُوكَ حَيَّوْكَ بِمَا لَمْ يُحَيِّكَ بِهِ اللَّهُ وَيَقُولُونَ فِي أَنْفُسِهِمْ لَوْلَا يُعَذِّبُنَا اللَّهُ بِمَا نَقُولُ ۚ حَسْبُهُمْ جَهَنَّمُ يَصْلَوْنَهَا ۖ فَبِئْسَ الْمَصِيرُ (8) |
| آيا کسانى را که از نجوا منع شده بودند، نديدى که باز بدانچه از آن منع گرديده‌اند، برمى‌گردند و با همديگر به [منظور] گناه و تعدّى و سرپيچى از پيامبر، محرمانه گفتگو مى‌کنند و چون به نزد تو آيند، تو را بدانچه خدا به آن [شيوه] سلام نگفته سلام مى‌دهند و در دلهاى خود مى‌گويند: «چرا به آنچه مى‌گوييم خدا ما را عذاب نمى‌کند؟» جهنم براى آنان کافى است؛ در آن درمى‌آيند، و چه بد سرانجامى است. (8) |
| يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذَا تَنَاجَيْتُمْ فَلَا تَتَنَاجَوْا بِالْإِثْمِ وَالْعُدْوَانِ وَمَعْصِيَتِ الرَّسُولِ وَتَنَاجَوْا بِالْبِرِّ وَالتَّقْوَىٰ ۖ وَاتَّقُوا اللَّهَ الَّذِي إِلَيْهِ تُحْشَرُونَ (9) |
| اى کسانى که ايمان آورده‌ايد، چون با يکديگر محرمانه گفتگو مى‌کنيد، به [قصد] گناه و تعدى و نافرمانى پيامبر با همديگر محرمانه گفتگو نکنيد، و به نيکوکارى و پرهيزگارى نجوا کنيد، و از خدايى که نزد او محشور خواهيد گشت پروا داريد. (9) |
| إِنَّمَا النَّجْوَىٰ مِنَ الشَّيْطَانِ لِيَحْزُنَ الَّذِينَ آمَنُوا وَلَيْسَ بِضَارِّهِمْ شَيْئًا إِلَّا بِإِذْنِ اللَّهِ ۚ وَعَلَى اللَّهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُونَ (10) |
| چنان نجوايى صرفاً از [القاآت] شيطان است، تا کسانى را که ايمان آورده‌اند دلتنگ گرداند، و[لى] جز به فرمان خدا هيچ آسيبى به آنها نمى‌رساند، و مؤمنان بايد بر خدا اعتماد کنند. (10) |
| يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذَا قِيلَ لَكُمْ تَفَسَّحُوا فِي الْمَجَالِسِ فَافْسَحُوا يَفْسَحِ اللَّهُ لَكُمْ ۖ وَإِذَا قِيلَ انْشُزُوا فَانْشُزُوا يَرْفَعِ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا مِنْكُمْ وَالَّذِينَ أُوتُوا الْعِلْمَ دَرَجَاتٍ ۚ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرٌ (11) |
| اى کسانى که ايمان آورده‌ايد، چون به شما گفته شود: «در مجالس جاى باز کنيد»، پس جاى باز کنيد تا خدا براى شما گشايش حاصل کند، و چون گفته شود: «برخيزيد»، پس برخيزيد. خدا [رتبه] کسانى از شما را که گرويده و کسانى را که دانشمندند [بر حسب] درجات بلند گرداند، و خدا به آنچه مى‌کنيد آگاه است. (11) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |