| سوره 57 | سوره مبارکه الحديد | صفحه 540 |
|
| وَالَّذِينَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَرُسُلِهِ أُولَٰئِكَ هُمُ الصِّدِّيقُونَ ۖ وَالشُّهَدَاءُ عِنْدَ رَبِّهِمْ لَهُمْ أَجْرُهُمْ وَنُورُهُمْ ۖ وَالَّذِينَ كَفَرُوا وَكَذَّبُوا بِآيَاتِنَا أُولَٰئِكَ أَصْحَابُ الْجَحِيمِ (19) |
| و آنان که به خدا و رسولانش ايمان آوردند، اينان در نزد پروردگارشان همان صديقان و گواهان اند، براى ايشان است اجرشان و نورشان. و کسانى که کفر ورزيدند و آيات ما را تکذيب کردند آنان اهل آتشى برافروخته اند. (19) |
| اعْلَمُوا أَنَّمَا الْحَيَاةُ الدُّنْيَا لَعِبٌ وَلَهْوٌ وَزِينَةٌ وَتَفَاخُرٌ بَيْنَكُمْ وَتَكَاثُرٌ فِي الْأَمْوَالِ وَالْأَوْلَادِ ۖ كَمَثَلِ غَيْثٍ أَعْجَبَ الْكُفَّارَ نَبَاتُهُ ثُمَّ يَهِيجُ فَتَرَاهُ مُصْفَرًّا ثُمَّ يَكُونُ حُطَامًا ۖ وَفِي الْآخِرَةِ عَذَابٌ شَدِيدٌ وَمَغْفِرَةٌ مِنَ اللَّهِ وَرِضْوَانٌ ۚ وَمَا الْحَيَاةُ الدُّنْيَا إِلَّا مَتَاعُ الْغُرُورِ (20) |
| بدانيد که زندگى دنيا جز بازى و لهو و زينت و فخر کردن ميان خودتان و تکاثر در اموال و اولاد نيست، [وصف زندگى ]مانند اين است که بارانى ببارد که گياه [روييده از ]آن، کشاورزان را به وجد مى آورد، سپس به هيجان بلوغ مى رسد که آن را زرد شده مى بينى، آن گاه خُرد (کاه) مى شود. و در آخرت عذابى سخت، و آمرزش و رضايتى از سوى خداوند خواهد بود، و زندگى دنيا جز کالاى فريب نيست. (20) |
| سَابِقُوا إِلَىٰ مَغْفِرَةٍ مِنْ رَبِّكُمْ وَجَنَّةٍ عَرْضُهَا كَعَرْضِ السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ أُعِدَّتْ لِلَّذِينَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَرُسُلِهِ ۚ ذَٰلِكَ فَضْلُ اللَّهِ يُؤْتِيهِ مَنْ يَشَاءُ ۚ وَاللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِ (21) |
| سبقت بگيريد به سوى آمرزشى از پروردگارتان و بهشتى که وسعت آن مانند وسعت آسمان و زمين است و براى کسانى که به خدا و رسولانش ايمان آورده اند، آماده شده است; اين فضل خداوند است که آن را به هر کس بخواهد مى دهد و خدا صاحب فضل بزرگ است. (21) |
| مَا أَصَابَ مِنْ مُصِيبَةٍ فِي الْأَرْضِ وَلَا فِي أَنْفُسِكُمْ إِلَّا فِي كِتَابٍ مِنْ قَبْلِ أَنْ نَبْرَأَهَا ۚ إِنَّ ذَٰلِكَ عَلَى اللَّهِ يَسِيرٌ (22) |
| هيچ مصيبتى نه در زمين و نه در مورد خودتان روى نمى دهد مگر آن که پيش از اين که آن را به وجود آوريم در کتابى (لوح محفوظ) ثبت شده است، همانا اين بر خدا آسان است. (22) |
| لِكَيْلَا تَأْسَوْا عَلَىٰ مَا فَاتَكُمْ وَلَا تَفْرَحُوا بِمَا آتَاكُمْ ۗ وَاللَّهُ لَا يُحِبُّ كُلَّ مُخْتَالٍ فَخُورٍ (23) |
| [اين را گفتيم] تا بر آنچه از دست شما رفت محزون نشويد و به آنچه به شما داد شادمان (مغرور) نگرديد، همانا خداوند هيچ متکبّر فخرفروشى را دوست نمى دارد. (23) |
| الَّذِينَ يَبْخَلُونَ وَيَأْمُرُونَ النَّاسَ بِالْبُخْلِ ۗ وَمَنْ يَتَوَلَّ فَإِنَّ اللَّهَ هُوَ الْغَنِيُّ الْحَمِيدُ (24) |
| همانان که بخل مىورزند و مردم را به بخل ورزيدن امر مى کنند; و هر کس روى بگرداند [خداوند نيازى به او ندارد]; زيرا قطعاً خدا خود بى نياز و ستوده است. (24) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |