| سوره 57 | سوره مبارکه الحديد | صفحه 540 |
|
| وَالَّذِينَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَرُسُلِهِ أُولَٰئِكَ هُمُ الصِّدِّيقُونَ ۖ وَالشُّهَدَاءُ عِنْدَ رَبِّهِمْ لَهُمْ أَجْرُهُمْ وَنُورُهُمْ ۖ وَالَّذِينَ كَفَرُوا وَكَذَّبُوا بِآيَاتِنَا أُولَٰئِكَ أَصْحَابُ الْجَحِيمِ (19) |
| و آنان که به خدا و رسولانش ايمان آوردند به حقيقت راستگويان عالمند و برايشان نزد خدا اجر شهيدان است، پاداش اعمال و نور ايمانشان را (در بهشت) مي‌يابند. و آنان که کافر شده و آيات ما را تکذيب کردند آنها اهل آتش دوزخند. (19) |
| اعْلَمُوا أَنَّمَا الْحَيَاةُ الدُّنْيَا لَعِبٌ وَلَهْوٌ وَزِينَةٌ وَتَفَاخُرٌ بَيْنَكُمْ وَتَكَاثُرٌ فِي الْأَمْوَالِ وَالْأَوْلَادِ ۖ كَمَثَلِ غَيْثٍ أَعْجَبَ الْكُفَّارَ نَبَاتُهُ ثُمَّ يَهِيجُ فَتَرَاهُ مُصْفَرًّا ثُمَّ يَكُونُ حُطَامًا ۖ وَفِي الْآخِرَةِ عَذَابٌ شَدِيدٌ وَمَغْفِرَةٌ مِنَ اللَّهِ وَرِضْوَانٌ ۚ وَمَا الْحَيَاةُ الدُّنْيَا إِلَّا مَتَاعُ الْغُرُورِ (20) |
| بدانيد که زندگاني دنيا به حقيقت بازيچه‌اي است طفلانه و لهو و عيّاشي و زيب و آرايش و تفاخر و خودستايي با يکديگر و حرص افزودن مال و فرزندان. در مثل مانند باراني است که گياهي در پي آن از زمين برويد که برزگران (يا کفار دنياپرست) را به شگفت آرد و سپس بنگري که زرد و خشک شود و بپوسد. و در عالم آخرت (دنيا طلبان را) عذاب سخت جهنم و (مؤمنان را) آمرزش و خشنودي حق نصيب است. و باري، بدانيد که زندگاني دنيا جز متاع فريب و غرور چيزي نيست. (20) |
| سَابِقُوا إِلَىٰ مَغْفِرَةٍ مِنْ رَبِّكُمْ وَجَنَّةٍ عَرْضُهَا كَعَرْضِ السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ أُعِدَّتْ لِلَّذِينَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَرُسُلِهِ ۚ ذَٰلِكَ فَضْلُ اللَّهِ يُؤْتِيهِ مَنْ يَشَاءُ ۚ وَاللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِ (21) |
| به سوي آمرزش پروردگارتان بشتابيد و به راه بهشتي که عرضش به قدر پهناي آسمان و زمين است و براي اهل ايمان به خدا و پيمبرانش مهيّا گرديده. اين فضل خداست که به هر کس خواهد عطا مي‌کند و خدا داراي فضل و کرم بسيار عظيم است. (21) |
| مَا أَصَابَ مِنْ مُصِيبَةٍ فِي الْأَرْضِ وَلَا فِي أَنْفُسِكُمْ إِلَّا فِي كِتَابٍ مِنْ قَبْلِ أَنْ نَبْرَأَهَا ۚ إِنَّ ذَٰلِكَ عَلَى اللَّهِ يَسِيرٌ (22) |
| هر رنج و مصيبتي که در زمين (از قحطي و آفت و فقر و ستم) يا در نفس خويش (چون ترس و غم و درد و الم) به شما رسد همه در کتاب (لوح محفوظ ما) پيش از آنکه همه را (در دنيا) ايجاد کنيم ثبت است و البته اين کار بر خدا آسان است. (22) |
| لِكَيْلَا تَأْسَوْا عَلَىٰ مَا فَاتَكُمْ وَلَا تَفْرَحُوا بِمَا آتَاكُمْ ۗ وَاللَّهُ لَا يُحِبُّ كُلَّ مُخْتَالٍ فَخُورٍ (23) |
| (اين تقدير حق را بدانيد) تا هرگز بر آنچه از دست شما رود دلتنگ نشويد و به آنچه به شما مي‌دهد مغرور و دلشاد نگرديد، و خدا دوستدار هيچ متکبر خودستايي نيست. (23) |
| الَّذِينَ يَبْخَلُونَ وَيَأْمُرُونَ النَّاسَ بِالْبُخْلِ ۗ وَمَنْ يَتَوَلَّ فَإِنَّ اللَّهَ هُوَ الْغَنِيُّ الْحَمِيدُ (24) |
| همان متکبراني که خودشان (در احسان به فقيران) بخل مي‌ورزند و مردم را هم به بخل و منع احسان وا مي‌دارند. و هر که روي (از اطاعت حق) بگرداند خدا به کلي بي‌نياز و ستوده صفات است. (24) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |