| سوره 13 | سوره مبارکه الرعد | صفحه 253 |
|
| الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ طُوبَىٰ لَهُمْ وَحُسْنُ مَآبٍ (29) |
| کسانى که ايمان آورده و کارهاى شايسته کردند ، زندگانى پاک تر و نيکويى بازگشت از آنِ ايشان است. (29) |
| كَذَٰلِكَ أَرْسَلْنَاكَ فِي أُمَّةٍ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهَا أُمَمٌ لِتَتْلُوَ عَلَيْهِمُ الَّذِي أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ وَهُمْ يَكْفُرُونَ بِالرَّحْمَٰنِ ۚ قُلْ هُوَ رَبِّي لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَإِلَيْهِ مَتَابِ (30) |
| همين گونه تو را در ميان امتى - که پيش از آن امتهايى گذشتند - فرستاديم تا بر آنان تلاوت کنى آنچه را که به تو وحى کرديم ، در حالى که آنان به خداوند رحمان کفر مىورزند. بگو: <او پروردگار من است. معبودى جز او نيست. فقط بر او توکل کرده ام و بازگشتم فقط به سوى اوست>. (30) |
| وَلَوْ أَنَّ قُرْآنًا سُيِّرَتْ بِهِ الْجِبَالُ أَوْ قُطِّعَتْ بِهِ الْأَرْضُ أَوْ كُلِّمَ بِهِ الْمَوْتَىٰ ۗ بَلْ لِلَّهِ الْأَمْرُ جَمِيعًا ۗ أَفَلَمْ يَيْأَسِ الَّذِينَ آمَنُوا أَنْ لَوْ يَشَاءُ اللَّهُ لَهَدَى النَّاسَ جَمِيعًا ۗ وَلَا يَزَالُ الَّذِينَ كَفَرُوا تُصِيبُهُمْ بِمَا صَنَعُوا قَارِعَةٌ أَوْ تَحُلُّ قَرِيبًا مِنْ دَارِهِمْ حَتَّىٰ يَأْتِيَ وَعْدُ اللَّهِ ۚ إِنَّ اللَّهَ لَا يُخْلِفُ الْمِيعَادَ (31) |
| و اگر قرآنى بود که کوهها با آن رانده مى شد و يا زمين با آن شکافته و پاره پاره مى شد و يا بدان با مردگان سخن گفته مى شد ، [مايه هدايت کافران معاند نبود]. نه چنين است [که امر هدايت از آن غير خدا باشد] ، بلکه همه کار از آن خداوند است. پس آيا کسانى که ايمان آورده اند [از هدايت آنان ]نوميد نشده و ندانسته اند که اگر خداوند مى خواست ، همانا تمامى انسانها را هدايت مى کرد؟ و اين کسان که کفر ورزيدند ، هماره به سبب آنچه کرده اند حادثه کوبنده اى به آنان مى رسد و يا نزديک ديارشان فرو مى آيد تا اينکه وعده خدا فرا رسد. به يقين خداوند وعده اش را خلاف نمى کند. (31) |
| وَلَقَدِ اسْتُهْزِئَ بِرُسُلٍ مِنْ قَبْلِكَ فَأَمْلَيْتُ لِلَّذِينَ كَفَرُوا ثُمَّ أَخَذْتُهُمْ ۖ فَكَيْفَ كَانَ عِقَابِ (32) |
| و همانا رسولانى که پيش از تو بودند ، استهزا شدند ; پس به آنان که کفر ورزيدند مهلت دادم. آن گاه ايشان را گرفتار ساختم. پس [درياب که] چگونه است کيفر من! (32) |
| أَفَمَنْ هُوَ قَائِمٌ عَلَىٰ كُلِّ نَفْسٍ بِمَا كَسَبَتْ ۗ وَجَعَلُوا لِلَّهِ شُرَكَاءَ قُلْ سَمُّوهُمْ ۚ أَمْ تُنَبِّئُونَهُ بِمَا لَا يَعْلَمُ فِي الْأَرْضِ أَمْ بِظَاهِرٍ مِنَ الْقَوْلِ ۗ بَلْ زُيِّنَ لِلَّذِينَ كَفَرُوا مَكْرُهُمْ وَصُدُّوا عَنِ السَّبِيلِ ۗ وَمَنْ يُضْلِلِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِنْ هَادٍ (33) |
| پس آيا آن کس که او هر فردى را با هر چه به دست آورده ، قوام بخش است [همسانى دارد] که براى خدا شريک قرار داده اند؟ بگو: <آنها را نام ببريد ; بلکه آيا به چيزى که در زمين نمى داند ، خبرش مى دهيد ، يا اينکه [خدا ناميدن آنها ]به سخن ظاهرى است ; بلکه براى کسانى که کفر ورزيدند نيرنگشان آراسته شده است و از راه بازداشته شده اند و هر که را خداوند گمراه کند ، او را هيچ هدايتگرى نيست. (33) |
| لَهُمْ عَذَابٌ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا ۖ وَلَعَذَابُ الْآخِرَةِ أَشَقُّ ۖ وَمَا لَهُمْ مِنَ اللَّهِ مِنْ وَاقٍ (34) |
| در زندگانى دنيا آنان را عذابى است و همانا عذاب آخرت دشوارتر است و ايشان را هيچ نگه دارنده اى از [عذاب ]خداوند نيست. (34) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |