| سوره 13 | سوره مبارکه الرعد | صفحه 253 |
|
| الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ طُوبَىٰ لَهُمْ وَحُسْنُ مَآبٍ (29) |
| آنان که به خدا ايمان آورده و به کار نيکو پرداختند خوشا بر احوال آنها، و بازگشت و مقام نيکو آنها راست. (29) |
| كَذَٰلِكَ أَرْسَلْنَاكَ فِي أُمَّةٍ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهَا أُمَمٌ لِتَتْلُوَ عَلَيْهِمُ الَّذِي أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ وَهُمْ يَكْفُرُونَ بِالرَّحْمَٰنِ ۚ قُلْ هُوَ رَبِّي لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَإِلَيْهِ مَتَابِ (30) |
| ما تو را ميان خلقي به رسالت فرستاديم که پيش از اين هم (پيغمبران و) امت‌هاي ديگر به جايشان بوده و در گذشتند (امر تازه‌اي نيست که تو را به رسالت فرستاديم) تا بر آنها آنچه از ما به وحي بر تو رسد تلاوت کني در حالي که آنها به خداي مهربان کافر مي‌شوند، بگو: او خداي من است و جز او خدايي نيست، من بر او توکل کرده‌ام و روي اميدم همه به سوي اوست. (30) |
| وَلَوْ أَنَّ قُرْآنًا سُيِّرَتْ بِهِ الْجِبَالُ أَوْ قُطِّعَتْ بِهِ الْأَرْضُ أَوْ كُلِّمَ بِهِ الْمَوْتَىٰ ۗ بَلْ لِلَّهِ الْأَمْرُ جَمِيعًا ۗ أَفَلَمْ يَيْأَسِ الَّذِينَ آمَنُوا أَنْ لَوْ يَشَاءُ اللَّهُ لَهَدَى النَّاسَ جَمِيعًا ۗ وَلَا يَزَالُ الَّذِينَ كَفَرُوا تُصِيبُهُمْ بِمَا صَنَعُوا قَارِعَةٌ أَوْ تَحُلُّ قَرِيبًا مِنْ دَارِهِمْ حَتَّىٰ يَأْتِيَ وَعْدُ اللَّهِ ۚ إِنَّ اللَّهَ لَا يُخْلِفُ الْمِيعَادَ (31) |
| و اگر قرآني بود که با (اعجاز بيان) آن کوهها به رفتار مي‌آمد و زمين از هم مي‌شکافت و با مردگان سخن گفته مي‌شد (همين قرآن با عظمت است که با وجود آن باز ايمان نمي‌آورند). بلکه فرمان همه عالم با خداست (هر چه خواهد به مشيّت ازلي مي‌کند) آيا مؤمنان هنوز ندانسته‌اند که خدا اگر بخواهد همه مردم را (به الزام و جبر) هدايت مي‌کند؟ و (اين نه مصلحت است زيرا بايد) کافران پيوسته از کردار زشتشان به کيفر و سرکوبي رسند يا مصيبتي نزديک ديار آنها فرود آيد تا آن‌گاه که (در محشر هم) وعده خدا (بر هلاک آنها) فرا رسد، که خدا خلاف وعده نخواهد کرد. (31) |
| وَلَقَدِ اسْتُهْزِئَ بِرُسُلٍ مِنْ قَبْلِكَ فَأَمْلَيْتُ لِلَّذِينَ كَفَرُوا ثُمَّ أَخَذْتُهُمْ ۖ فَكَيْفَ كَانَ عِقَابِ (32) |
| و مردم به رسولان پيش از تو هم استهزاء بسيار کردند من هم به کافران فرصت دادم آن گاه ايشان را به عقوبت گرفته و با چه عقاب سخت به کيفر رسانيدم. (32) |
| أَفَمَنْ هُوَ قَائِمٌ عَلَىٰ كُلِّ نَفْسٍ بِمَا كَسَبَتْ ۗ وَجَعَلُوا لِلَّهِ شُرَكَاءَ قُلْ سَمُّوهُمْ ۚ أَمْ تُنَبِّئُونَهُ بِمَا لَا يَعْلَمُ فِي الْأَرْضِ أَمْ بِظَاهِرٍ مِنَ الْقَوْلِ ۗ بَلْ زُيِّنَ لِلَّذِينَ كَفَرُوا مَكْرُهُمْ وَصُدُّوا عَنِ السَّبِيلِ ۗ وَمَنْ يُضْلِلِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِنْ هَادٍ (33) |
| آيا خدايي که نگهبان همه نفوس عالم با آثارشان است (فراموش کردند)؟ و براي خدا شريکاني جعل کردند، بگو که نام خدايان خود برگوييد (که اينها کيستند و اثر اينان چيست و از چه رو مستحق پرستش شدند؟) يا اين که شما مردم نادان مي‌خواهيد خدا را به چيزي که در زمين از آن آگاه نيست آگه سازيد؟! يا آنکه به ظاهر سخني (که خود هم حقيقتي بر آن قائل نيستيد) مي‌گوييد؟ بلکه کافران را مکر و فسونشان در نظر زيبا آمده و از راه خدا باز ماندند، و هر کس را خدا به گمراهي واگذارد ديگر هيچ کس وي را هدايت نتواند کرد. (33) |
| لَهُمْ عَذَابٌ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا ۖ وَلَعَذَابُ الْآخِرَةِ أَشَقُّ ۖ وَمَا لَهُمْ مِنَ اللَّهِ مِنْ وَاقٍ (34) |
| چنين گمراهان در زندگاني دنيا (به انواع بلا) معذبند و البته عذاب عالم آخرت سخت‌تر است، و از (قهر) خدا ابدا نگهداري ندارند. (34) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |