| سوره 13 | سوره مبارکه الرعد | صفحه 252 |
|
| ۞ أَفَمَنْ يَعْلَمُ أَنَّمَا أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ الْحَقُّ كَمَنْ هُوَ أَعْمَىٰ ۚ إِنَّمَا يَتَذَكَّرُ أُولُو الْأَلْبَابِ (19) |
| آيا مسلماني که به يقين مي‌داند که اين قرآن به حق از جانب خدا بر تو نازل شده است با کافر نابيناي جاهل يکسان است؟ تنها عاقلان متذکر اين حقيقتند. (19) |
| الَّذِينَ يُوفُونَ بِعَهْدِ اللَّهِ وَلَا يَنْقُضُونَ الْمِيثَاقَ (20) |
| عاقلان آنهايند که به عهد خدا وفا مي‌کنند و پيمان حق را نمي‌شکنند. (20) |
| وَالَّذِينَ يَصِلُونَ مَا أَمَرَ اللَّهُ بِهِ أَنْ يُوصَلَ وَيَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ وَيَخَافُونَ سُوءَ الْحِسَابِ (21) |
| و هم به آنچه خدا امر به پيوند آن کرده (مانند صله رحم و محبت اهل ايمان و علم) مي‌پيوندند و از خداي خود مي‌ترسند و از سختي هنگام حساب مي‌انديشند. (21) |
| وَالَّذِينَ صَبَرُوا ابْتِغَاءَ وَجْهِ رَبِّهِمْ وَأَقَامُوا الصَّلَاةَ وَأَنْفَقُوا مِمَّا رَزَقْنَاهُمْ سِرًّا وَعَلَانِيَةً وَيَدْرَءُونَ بِالْحَسَنَةِ السَّيِّئَةَ أُولَٰئِكَ لَهُمْ عُقْبَى الدَّارِ (22) |
| و هم در طلب رضاي خدا راه صبر پيش مي‌گيرند و نماز به پا مي‌دارند و از آنچه نصيبشان کرديم پنهان و آشکار انفاق مي‌کنند و در عوض بديهاي مردم نيکي مي‌کنند، اينان هستند که عاقبت منزلگاه نيکو يابند. (22) |
| جَنَّاتُ عَدْنٍ يَدْخُلُونَهَا وَمَنْ صَلَحَ مِنْ آبَائِهِمْ وَأَزْوَاجِهِمْ وَذُرِّيَّاتِهِمْ ۖ وَالْمَلَائِكَةُ يَدْخُلُونَ عَلَيْهِمْ مِنْ كُلِّ بَابٍ (23) |
| که آن منزل بهشتهاي عدن است که در آن بهشتها خود و همه پدران و زنان و فرزندان شايسته آنها داخل مي‌شوند در حالي که فرشتگان بر (تهنيت) آنها از هر در وارد مي‌گردند. (23) |
| سَلَامٌ عَلَيْكُمْ بِمَا صَبَرْتُمْ ۚ فَنِعْمَ عُقْبَى الدَّارِ (24) |
| (و مي‌گويند) سلام و تحيت بر شما باد که صبر پيشه کرديد، و بس نيک است سرانجام اين سراي. (24) |
| وَالَّذِينَ يَنْقُضُونَ عَهْدَ اللَّهِ مِنْ بَعْدِ مِيثَاقِهِ وَيَقْطَعُونَ مَا أَمَرَ اللَّهُ بِهِ أَنْ يُوصَلَ وَيُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ ۙ أُولَٰئِكَ لَهُمُ اللَّعْنَةُ وَلَهُمْ سُوءُ الدَّارِ (25) |
| و آنان که پس از پيمان بستن (با خدا و رسول) عهد خدا را مي‌شکنند و هم از آنچه خدا امر به پيوند آن کرده پاک مي‌گسلند و در روي زمين فساد و فتنه بر مي‌انگيزند اينان را لعن (خدا) و منزلگاه عذاب سخت دوزخ نصيب است. (25) |
| اللَّهُ يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ يَشَاءُ وَيَقْدِرُ ۚ وَفَرِحُوا بِالْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَمَا الْحَيَاةُ الدُّنْيَا فِي الْآخِرَةِ إِلَّا مَتَاعٌ (26) |
| خدا هر که را خواهد فراخ روزي و هر که را خواهد تنگ روزي مي‌گرداند، و (اين مردم کافر) به زندگاني و متاع دنيا دلشادند در صورتي که دنيا در قبال آخرت متاعي (موقت و ناقابل) بيش نيست. (26) |
| وَيَقُولُ الَّذِينَ كَفَرُوا لَوْلَا أُنْزِلَ عَلَيْهِ آيَةٌ مِنْ رَبِّهِ ۗ قُلْ إِنَّ اللَّهَ يُضِلُّ مَنْ يَشَاءُ وَيَهْدِي إِلَيْهِ مَنْ أَنَابَ (27) |
| و کافران (مکه) مي‌گويند: چرا آيت و حجت قاطعي از خدا بر (اثبات نبوت) او نازل نشد؟ تو به آنها بگو که (حجت قاطعي مانند قرآن و معجزات ديگر آمد اکنون) خدا هر که را خواهد گمراه و هر که را که به درگاه او تضرع و انابه کند هدايت مي‌کند. (27) |
| الَّذِينَ آمَنُوا وَتَطْمَئِنُّ قُلُوبُهُمْ بِذِكْرِ اللَّهِ ۗ أَلَا بِذِكْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ (28) |
| آنها که به خدا ايمان آورده و دلهاشان به ياد خدا آرام مي‌گيرد، آگاه شويد که تنها ياد خدا آرام‌بخش دلهاست. (28) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |