| سوره 11 | سوره مبارکه هود | صفحه 222 |
|
| ۞ وَمَا مِنْ دَابَّةٍ فِي الْأَرْضِ إِلَّا عَلَى اللَّهِ رِزْقُهَا وَيَعْلَمُ مُسْتَقَرَّهَا وَمُسْتَوْدَعَهَا ۚ كُلٌّ فِي كِتَابٍ مُبِينٍ (6) |
| و هيچ جنبنده اى در زمين نيست مگر اينکه روزيش تنها بر خداوند است و جايگاه دائمى آن و جايگاه موقتش را مى داند; همه در کتاب روشنى [ثبت]است. (6) |
| وَهُوَ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ فِي سِتَّةِ أَيَّامٍ وَكَانَ عَرْشُهُ عَلَى الْمَاءِ لِيَبْلُوَكُمْ أَيُّكُمْ أَحْسَنُ عَمَلًا ۗ وَلَئِنْ قُلْتَ إِنَّكُمْ مَبْعُوثُونَ مِنْ بَعْدِ الْمَوْتِ لَيَقُولَنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا إِنْ هَٰذَا إِلَّا سِحْرٌ مُبِينٌ (7) |
| و او کسى است که آسمانها و زمين را در شش روز آفريد و پيشتر ، عرشش بر آب [مستقر] بود; تا بيازمايد شما را که کدامتان نيکو کردارتر است و اگر بگويى: <شما پس از مرگ يقيناً برانگيخته مى شويد>; همانا کسانى که کافر شدند ، خواهند گفت: <نيست اين [سخن] مگر افسونى آشکار>. (7) |
| وَلَئِنْ أَخَّرْنَا عَنْهُمُ الْعَذَابَ إِلَىٰ أُمَّةٍ مَعْدُودَةٍ لَيَقُولُنَّ مَا يَحْبِسُهُ ۗ أَلَا يَوْمَ يَأْتِيهِمْ لَيْسَ مَصْرُوفًا عَنْهُمْ وَحَاقَ بِهِمْ مَا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ (8) |
| همانا اگر عذاب را تا مدتى محدود از ايشان به تأخير اندازيم ، يقيناً خواهند گفت: <چه چيز آن را باز مى دارد؟> بدانند! در آن روز که به سراغشان آيد ، از آنان باز گردانده نمى شود و همان [عذابى] که به استهزايش مى گرفتند ، ايشان را فرا خواهد گرفت. (8) |
| وَلَئِنْ أَذَقْنَا الْإِنْسَانَ مِنَّا رَحْمَةً ثُمَّ نَزَعْنَاهَا مِنْهُ إِنَّهُ لَيَئُوسٌ كَفُورٌ (9) |
| و اگر به انسان از ناحيه خويش رحمتى بچشانيم ، سپس آن را از او بازگيريم ، به يقين بسيار نااميد و ناسپاس خواهد شد. (9) |
| وَلَئِنْ أَذَقْنَاهُ نَعْمَاءَ بَعْدَ ضَرَّاءَ مَسَّتْهُ لَيَقُولَنَّ ذَهَبَ السَّيِّئَاتُ عَنِّي ۚ إِنَّهُ لَفَرِحٌ فَخُورٌ (10) |
| و اگر پس از گزندى که به او رسيده است نعمتى به وى بچشانيم ، حتماً خواهد گفت: <همه رنجها از من دور شد>. همانا او [در اين حال ]شادمان و بر خود بسى بالنده است. (10) |
| إِلَّا الَّذِينَ صَبَرُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ أُولَٰئِكَ لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَأَجْرٌ كَبِيرٌ (11) |
| مگر کسانى که شکيبايى ورزيده و کارهاى شايسته انجام دادند; اينانند که بر ايشان آمرزش و پاداشى بزرگ است. (11) |
| فَلَعَلَّكَ تَارِكٌ بَعْضَ مَا يُوحَىٰ إِلَيْكَ وَضَائِقٌ بِهِ صَدْرُكَ أَنْ يَقُولُوا لَوْلَا أُنْزِلَ عَلَيْهِ كَنْزٌ أَوْ جَاءَ مَعَهُ مَلَكٌ ۚ إِنَّمَا أَنْتَ نَذِيرٌ ۚ وَاللَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ وَكِيلٌ (12) |
| پس براى اينکه نگويند: <چرا گنجى بر او فرستاده نشده يا فرشته اى همراه او نيامده است> ، در اين خطر هستى که برخى از آنچه را به تو وحى مى شود وانهى ، در حالى که سينه ات از آن به تنگ مى آيد. تو فقط اخطار کننده اى و خداوند بر هر چيزى نگهبان است. (12) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |