| سوره 34 | سوره مبارکه سبا | صفحه 432 |
|
| قَالَ الَّذِينَ اسْتَكْبَرُوا لِلَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا أَنَحْنُ صَدَدْنَاكُمْ عَنِ الْهُدَىٰ بَعْدَ إِذْ جَاءَكُمْ ۖ بَلْ كُنْتُمْ مُجْرِمِينَ (32) |
| کسانى که [رياست و] برترى داشتند، به کسانى که زيردست بودند، مى‌گويند: «مگر ما بوديم که شما را از هدايت -پس از آنکه به سوى شما آمد- بازداشتيم؟ [نه،] بلکه خودتان گناهکار بوديد.» (32) |
| وَقَالَ الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا لِلَّذِينَ اسْتَكْبَرُوا بَلْ مَكْرُ اللَّيْلِ وَالنَّهَارِ إِذْ تَأْمُرُونَنَا أَنْ نَكْفُرَ بِاللَّهِ وَنَجْعَلَ لَهُ أَنْدَادًا ۚ وَأَسَرُّوا النَّدَامَةَ لَمَّا رَأَوُا الْعَذَابَ وَجَعَلْنَا الْأَغْلَالَ فِي أَعْنَاقِ الَّذِينَ كَفَرُوا ۚ هَلْ يُجْزَوْنَ إِلَّا مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ (33) |
| و کسانى که زيردست بودند به کسانى که [رياست و] برترى داشتند، مى‌گويند: «[نه،] بلکه نيرنگ شب و روز [شما بود] آنگاه که ما را وادار مى‌کرديد که به خدا کافر شويم و براى او همتايانى قرار دهيم.» و هنگامى که عذاب را ببينند پشيمانى خود را آشکار کنند. و در گردنهاى کسانى که کافر شده‌اند غُلها مى‌نهيم؛ آيا جز به سزاى آنچه انجام مى‌دادند مى‌رسند؟ (33) |
| وَمَا أَرْسَلْنَا فِي قَرْيَةٍ مِنْ نَذِيرٍ إِلَّا قَالَ مُتْرَفُوهَا إِنَّا بِمَا أُرْسِلْتُمْ بِهِ كَافِرُونَ (34) |
| و [ما] در هيچ شهرى هشداردهنده‌اى نفرستاديم جز آنکه خوشگذرانان آنها گفتند: «ما به آنچه شما بدان فرستاده شده‌ايد کافريم.» (34) |
| وَقَالُوا نَحْنُ أَكْثَرُ أَمْوَالًا وَأَوْلَادًا وَمَا نَحْنُ بِمُعَذَّبِينَ (35) |
| و گفتند: «ما دارايى و فرزندانمان از همه بيشتر است و ما عذاب نخواهيم شد.» (35) |
| قُلْ إِنَّ رَبِّي يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ يَشَاءُ وَيَقْدِرُ وَلَٰكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يَعْلَمُونَ (36) |
| بگو: «پروردگار من است که روزى را براى هر کس که بخواهد گشاده يا تنگ مى گرداند؛ ليکن بيشتر مردم نمى‌دانند.» (36) |
| وَمَا أَمْوَالُكُمْ وَلَا أَوْلَادُكُمْ بِالَّتِي تُقَرِّبُكُمْ عِنْدَنَا زُلْفَىٰ إِلَّا مَنْ آمَنَ وَعَمِلَ صَالِحًا فَأُولَٰئِكَ لَهُمْ جَزَاءُ الضِّعْفِ بِمَا عَمِلُوا وَهُمْ فِي الْغُرُفَاتِ آمِنُونَ (37) |
| و اموال و فرزندانتان چيزى نيست که شما را به پيشگاه ما نزديک گرداند، مگر کسانى که ايمان آورده و کار شايسته کرده باشند. پس براى آنان دو برابر آنچه انجام داده‌اند پاداش است و آنها در غرفه‌ها[ى بهشتى] آسوده خاطر خواهند بود. (37) |
| وَالَّذِينَ يَسْعَوْنَ فِي آيَاتِنَا مُعَاجِزِينَ أُولَٰئِكَ فِي الْعَذَابِ مُحْضَرُونَ (38) |
| و کسانى که در [ابطال] آيات ما مى‌کوشند که [ما را به خيال خود] درمانده کنند؛ آنانند که در عذاب احضار مى‌شوند. (38) |
| قُلْ إِنَّ رَبِّي يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ وَيَقْدِرُ لَهُ ۚ وَمَا أَنْفَقْتُمْ مِنْ شَيْءٍ فَهُوَ يُخْلِفُهُ ۖ وَهُوَ خَيْرُ الرَّازِقِينَ (39) |
| بگو: «در حقيقت، پروردگار من است که روزى را براى هر کس از بندگانش که بخواهد گشاده يا براى او تنگ مى‌گرداند. و هر چه را انفاق کرديد عوضش را او مى‌دهد. و او بهترين روزى دهندگان است.» (39) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |