| سوره 34 | سوره مبارکه سبا | صفحه 432 |
|
| قَالَ الَّذِينَ اسْتَكْبَرُوا لِلَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا أَنَحْنُ صَدَدْنَاكُمْ عَنِ الْهُدَىٰ بَعْدَ إِذْ جَاءَكُمْ ۖ بَلْ كُنْتُمْ مُجْرِمِينَ (32) |
| قدرتمندان به زبون‌شدگان گويند: آيا از آن پس که شما را به راه هدايت فراخواندند، ما شما را بازداشتيم؟ نه، شما خود گناهکار بوديد. (32) |
| وَقَالَ الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا لِلَّذِينَ اسْتَكْبَرُوا بَلْ مَكْرُ اللَّيْلِ وَالنَّهَارِ إِذْ تَأْمُرُونَنَا أَنْ نَكْفُرَ بِاللَّهِ وَنَجْعَلَ لَهُ أَنْدَادًا ۚ وَأَسَرُّوا النَّدَامَةَ لَمَّا رَأَوُا الْعَذَابَ وَجَعَلْنَا الْأَغْلَالَ فِي أَعْنَاقِ الَّذِينَ كَفَرُوا ۚ هَلْ يُجْزَوْنَ إِلَّا مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ (33) |
| زبون‌شدگان به قدرتمندان گويند: نه، شما شب و روز حيلت مى‌کرديد، آنگاه که ما را فرمان مى‌داديد که به خداى يکتا کافر شويم و براى او همتايانى قرار دهيم. و چون عذاب را ببينند در دل پشيمانى کنند. و ما غلها را بر گردن کافران بگذاريم. آيا نه چنين است که در برابر اعمالشان مجازات مى‌شوند؟ (33) |
| وَمَا أَرْسَلْنَا فِي قَرْيَةٍ مِنْ نَذِيرٍ إِلَّا قَالَ مُتْرَفُوهَا إِنَّا بِمَا أُرْسِلْتُمْ بِهِ كَافِرُونَ (34) |
| ما هيچ بيم‌دهنده‌اى به قريه‌اى نفرستاديم، جز آنکه توانگران عيّاشش گفتند: ما به آنچه شما را بدان فرستاده‌اند ايمان نمى‌آوريم. (34) |
| وَقَالُوا نَحْنُ أَكْثَرُ أَمْوَالًا وَأَوْلَادًا وَمَا نَحْنُ بِمُعَذَّبِينَ (35) |
| و گفتند: اموال و اولاد ما از همه بيشتر است و کس ما را عذاب نکند. (35) |
| قُلْ إِنَّ رَبِّي يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ يَشَاءُ وَيَقْدِرُ وَلَٰكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يَعْلَمُونَ (36) |
| بگو: پروردگار من است که روزى هر کس را که بخواهد فراوان مى‌کند و بر هر که بخواهد تنگ مى‌گيرد. ولى بيشتر مردم نمى‌دانند. (36) |
| وَمَا أَمْوَالُكُمْ وَلَا أَوْلَادُكُمْ بِالَّتِي تُقَرِّبُكُمْ عِنْدَنَا زُلْفَىٰ إِلَّا مَنْ آمَنَ وَعَمِلَ صَالِحًا فَأُولَٰئِكَ لَهُمْ جَزَاءُ الضِّعْفِ بِمَا عَمِلُوا وَهُمْ فِي الْغُرُفَاتِ آمِنُونَ (37) |
| اموال و اولادتان چيزى نيست که شما را به ما نزديک سازد. مگر آنان که ايمان آورده‌اند و کارهاى شايسته کرده‌اند، که پاداش اينان به سبب اعمالشان دو برابر است و ايمن در غرفه‌هاى بهشت هستند. (37) |
| وَالَّذِينَ يَسْعَوْنَ فِي آيَاتِنَا مُعَاجِزِينَ أُولَٰئِكَ فِي الْعَذَابِ مُحْضَرُونَ (38) |
| آنان که به آيات ما مى‌تازند و مى‌پندارند که از ما مى‌گريزند، طعمه عذابند. (38) |
| قُلْ إِنَّ رَبِّي يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ وَيَقْدِرُ لَهُ ۚ وَمَا أَنْفَقْتُمْ مِنْ شَيْءٍ فَهُوَ يُخْلِفُهُ ۖ وَهُوَ خَيْرُ الرَّازِقِينَ (39) |
| بگو: پروردگار من است که روزى هر که از بندگانش را که بخواهد فراوان مى‌کند يا او را به تنگى مى‌افکند. و اگر چيزى انفاق کنيد، عوضش را خواهد داد و او بهترين روزى‌دهندگان است. (39) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |