| سوره 34 | سوره مبارکه سبا | صفحه 433 |
|
| وَيَوْمَ يَحْشُرُهُمْ جَمِيعًا ثُمَّ يَقُولُ لِلْمَلَائِكَةِ أَهَٰؤُلَاءِ إِيَّاكُمْ كَانُوا يَعْبُدُونَ (40) |
| روزى که همه را گردآورد، آنگاه ملائکه را گويد: آيا اينان بودند که شما را مى‌پرستيدند؟ (40) |
| قَالُوا سُبْحَانَكَ أَنْتَ وَلِيُّنَا مِنْ دُونِهِمْ ۖ بَلْ كَانُوا يَعْبُدُونَ الْجِنَّ ۖ أَكْثَرُهُمْ بِهِمْ مُؤْمِنُونَ (41) |
| مى‌گويند: تو منزهى. تويى ولىّ ما، نه آنها. اينان جنها را مى‌پرستيدند و بيشترين به آنها ايمان داشتند. (41) |
| فَالْيَوْمَ لَا يَمْلِكُ بَعْضُكُمْ لِبَعْضٍ نَفْعًا وَلَا ضَرًّا وَنَقُولُ لِلَّذِينَ ظَلَمُوا ذُوقُوا عَذَابَ النَّارِ الَّتِي كُنْتُمْ بِهَا تُكَذِّبُونَ (42) |
| آن روز به يکديگر هيچ سود و زيانى نتوانيد رساند. و به ستمکاران گوييم: بچشيد عذاب آتشى را که دروغش مى‌انگاشتيد. (42) |
| وَإِذَا تُتْلَىٰ عَلَيْهِمْ آيَاتُنَا بَيِّنَاتٍ قَالُوا مَا هَٰذَا إِلَّا رَجُلٌ يُرِيدُ أَنْ يَصُدَّكُمْ عَمَّا كَانَ يَعْبُدُ آبَاؤُكُمْ وَقَالُوا مَا هَٰذَا إِلَّا إِفْكٌ مُفْتَرًى ۚ وَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِلْحَقِّ لَمَّا جَاءَهُمْ إِنْ هَٰذَا إِلَّا سِحْرٌ مُبِينٌ (43) |
| چون آيات روشن ما بر آنان خوانده شد، گفتند: جز اين نيست که اين مردى است که مى‌خواهد شما را از آنچه پدرانتان مى‌پرستيدند بازدارد. و گفتند: اين جز دروغى به هم بافته، چيز ديگرى نيست. و کسانى که به خدا کافر شده بودند، چون سخن حق بر آنها نازل شد گفتند: اين چيزى جز جادويى آشکار نيست. (43) |
| وَمَا آتَيْنَاهُمْ مِنْ كُتُبٍ يَدْرُسُونَهَا ۖ وَمَا أَرْسَلْنَا إِلَيْهِمْ قَبْلَكَ مِنْ نَذِيرٍ (44) |
| پيش از اين، کتابى که آن را بخوانند به آنها نداده‌ايم و پيش از تو بيم‌دهنده‌اى بر آنان نفرستاده‌ايم. (44) |
| وَكَذَّبَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ وَمَا بَلَغُوا مِعْشَارَ مَا آتَيْنَاهُمْ فَكَذَّبُوا رُسُلِي ۖ فَكَيْفَ كَانَ نَكِيرِ (45) |
| و کسانى که پيش از آنها بودند پيامبران را تکذيب کردند و اينان خود به ده يک آنچه به آنها داده بوديم نرسيده‌اند، و با اين حال پيامبران مرا تکذيب کردند. پس عقوبت من چه سخت بود. (45) |
| ۞ قُلْ إِنَّمَا أَعِظُكُمْ بِوَاحِدَةٍ ۖ أَنْ تَقُومُوا لِلَّهِ مَثْنَىٰ وَفُرَادَىٰ ثُمَّ تَتَفَكَّرُوا ۚ مَا بِصَاحِبِكُمْ مِنْ جِنَّةٍ ۚ إِنْ هُوَ إِلَّا نَذِيرٌ لَكُمْ بَيْنَ يَدَيْ عَذَابٍ شَدِيدٍ (46) |
| بگو: شما را به يک چيز اندرز مى‌دهم: دودو و يک‌يک براى خدا قيام کنيد. سپس بينديشيد، تا بدانيد که در يار شما ديوانگيى نيست. اوست که شما را از آمدن عذابى شديد مى‌ترساند. (46) |
| قُلْ مَا سَأَلْتُكُمْ مِنْ أَجْرٍ فَهُوَ لَكُمْ ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَى اللَّهِ ۖ وَهُوَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ شَهِيدٌ (47) |
| بگو: هر مزدى که از شما طلبيده‌ام، از آن خودتان باد. مزد من تنها بر عهده خداست. اوست که بر هر کارى ناظر است. (47) |
| قُلْ إِنَّ رَبِّي يَقْذِفُ بِالْحَقِّ عَلَّامُ الْغُيُوبِ (48) |
| بگو: پروردگار من الهامبخش سخن حق است. داناى غيبهاست. (48) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |