| سوره 22 | سوره مبارکه الحج | صفحه 340 |
|
| أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ سَخَّرَ لَكُمْ مَا فِي الْأَرْضِ وَالْفُلْكَ تَجْرِي فِي الْبَحْرِ بِأَمْرِهِ وَيُمْسِكُ السَّمَاءَ أَنْ تَقَعَ عَلَى الْأَرْضِ إِلَّا بِإِذْنِهِ ۗ إِنَّ اللَّهَ بِالنَّاسِ لَرَءُوفٌ رَحِيمٌ (65) |
| آيا نديده‌اى که خدا آنچه را در زمين است به نفع شما رام گردانيد، و کشتيها در دريا به فرمان او روانند، و آسمان را نگاه مى‌دارد تا [مبادا] بر زمين فرو افتد، مگر به اذن خودش [باشد]. در حقيقت، خداوند نسبت به مردم سخت رئوف و مهربان است. (65) |
| وَهُوَ الَّذِي أَحْيَاكُمْ ثُمَّ يُمِيتُكُمْ ثُمَّ يُحْيِيكُمْ ۗ إِنَّ الْإِنْسَانَ لَكَفُورٌ (66) |
| و اوست که شما را زندگى بخشيد، سپس شما را مى‌ميراند، و باز زندگى [نو] مى دهد. حقا که انسان سخت ناسپاس است. (66) |
| لِكُلِّ أُمَّةٍ جَعَلْنَا مَنْسَكًا هُمْ نَاسِكُوهُ ۖ فَلَا يُنَازِعُنَّكَ فِي الْأَمْرِ ۚ وَادْعُ إِلَىٰ رَبِّكَ ۖ إِنَّكَ لَعَلَىٰ هُدًى مُسْتَقِيمٍ (67) |
| براى هر امتى مناسکى قرار داديم که آنها بدان عمل مى‌کنند، پس نبايد در اين امر با تو به ستيزه برخيزند، به راه پروردگارت دعوت کن، زيرا تو بر راهى راست قرار دارى. (67) |
| وَإِنْ جَادَلُوكَ فَقُلِ اللَّهُ أَعْلَمُ بِمَا تَعْمَلُونَ (68) |
| و اگر با تو مجادله کردند، بگو: «خدا به آنچه مى‌کنيد داناتر است.» (68) |
| اللَّهُ يَحْكُمُ بَيْنَكُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ فِيمَا كُنْتُمْ فِيهِ تَخْتَلِفُونَ (69) |
| خدا روز قيامت در مورد آنچه با يکديگر در آن اختلاف مى‌کرديد، داورى خواهد کرد. (69) |
| أَلَمْ تَعْلَمْ أَنَّ اللَّهَ يَعْلَمُ مَا فِي السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ ۗ إِنَّ ذَٰلِكَ فِي كِتَابٍ ۚ إِنَّ ذَٰلِكَ عَلَى اللَّهِ يَسِيرٌ (70) |
| آيا ندانسته‌اى که خداوند آنچه را در آسمان و زمين است مى‌داند؟ اينها [همه] در کتابى [مندرج] است. قطعاً اين بر خدا آسان است. (70) |
| وَيَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ مَا لَمْ يُنَزِّلْ بِهِ سُلْطَانًا وَمَا لَيْسَ لَهُمْ بِهِ عِلْمٌ ۗ وَمَا لِلظَّالِمِينَ مِنْ نَصِيرٍ (71) |
| و به جاى خدا چيزى را مى‌پرستند که بر [تأييد] آن حجّتى نازل نکرده و بدان دانشى ندارند، و براى ستمکاران ياورى نخواهد بود. (71) |
| وَإِذَا تُتْلَىٰ عَلَيْهِمْ آيَاتُنَا بَيِّنَاتٍ تَعْرِفُ فِي وُجُوهِ الَّذِينَ كَفَرُوا الْمُنْكَرَ ۖ يَكَادُونَ يَسْطُونَ بِالَّذِينَ يَتْلُونَ عَلَيْهِمْ آيَاتِنَا ۗ قُلْ أَفَأُنَبِّئُكُمْ بِشَرٍّ مِنْ ذَٰلِكُمُ ۗ النَّارُ وَعَدَهَا اللَّهُ الَّذِينَ كَفَرُوا ۖ وَبِئْسَ الْمَصِيرُ (72) |
| و چون آيات روشن ما بر آنان خوانده مى‌شود، در چهره کسانى که کفر ورزيده‌اند [اثر] انکار را تشخيص مى‌دهى: چيزى نمانده که بر کسانى که آيات ما را برايشان تلاوت مى‌کنند حمله‌ور شوند. بگو: «آيا شما را به بدتر از اين خبر دهم؟ [همان ]آتش است که خدا آن را به کسانى که کفر ورزيده‌اند وعده داده، و چه بد سرانجامى است.» (72) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |