| سوره 9 | سوره مبارکه التوبة | صفحه 199 |
|
| يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ جَاهِدِ الْكُفَّارَ وَالْمُنَافِقِينَ وَاغْلُظْ عَلَيْهِمْ ۚ وَمَأْوَاهُمْ جَهَنَّمُ ۖ وَبِئْسَ الْمَصِيرُ (73) |
| اى پيامبر، با کافران و منافقان جهاد کن و بر آنان سخت بگير، و جايگاهشان دوزخ است، و چه بد سرانجامى است. (73) |
| يَحْلِفُونَ بِاللَّهِ مَا قَالُوا وَلَقَدْ قَالُوا كَلِمَةَ الْكُفْرِ وَكَفَرُوا بَعْدَ إِسْلَامِهِمْ وَهَمُّوا بِمَا لَمْ يَنَالُوا ۚ وَمَا نَقَمُوا إِلَّا أَنْ أَغْنَاهُمُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ مِنْ فَضْلِهِ ۚ فَإِنْ يَتُوبُوا يَكُ خَيْرًا لَهُمْ ۖ وَإِنْ يَتَوَلَّوْا يُعَذِّبْهُمُ اللَّهُ عَذَابًا أَلِيمًا فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ ۚ وَمَا لَهُمْ فِي الْأَرْضِ مِنْ وَلِيٍّ وَلَا نَصِيرٍ (74) |
| به خدا سوگند مى‌خورند که [سخن ناروا] نگفته‌اند، در حالى که قطعاً سخن کفر گفته و پس از اسلام آوردنشان کفر ورزيده‌اند، و بر آنچه موفق به انجام آن نشدند همّت گماشتند، و به عيبجويى برنخاستند مگر [بعد از] آنکه خدا و پيامبرش از فضل خود آنان را بى‌نياز گردانيدند. پس اگر توبه کنند براى آنان بهتر است، و اگر روى برتابند، خدا آنان را در دنيا و آخرت عذابى دردناک مى‌کند، و در روى زمين يار و ياورى نخواهند داشت. (74) |
| ۞ وَمِنْهُمْ مَنْ عَاهَدَ اللَّهَ لَئِنْ آتَانَا مِنْ فَضْلِهِ لَنَصَّدَّقَنَّ وَلَنَكُونَنَّ مِنَ الصَّالِحِينَ (75) |
| و از آنان کسانى‌اند که با خدا عهد کرده‌اند که اگر از کرم خويش به ما عطا کند، قطعاً صدقه خواهيم داد و از شايستگان خواهيم شد. (75) |
| فَلَمَّا آتَاهُمْ مِنْ فَضْلِهِ بَخِلُوا بِهِ وَتَوَلَّوْا وَهُمْ مُعْرِضُونَ (76) |
| پس چون از فضل خويش به آنان بخشيد، بدان بخل ورزيدند، و به حال اعراض روى برتافتند. (76) |
| فَأَعْقَبَهُمْ نِفَاقًا فِي قُلُوبِهِمْ إِلَىٰ يَوْمِ يَلْقَوْنَهُ بِمَا أَخْلَفُوا اللَّهَ مَا وَعَدُوهُ وَبِمَا كَانُوا يَكْذِبُونَ (77) |
| در نتيجه، به سزاى آنکه با خدا خلف وعده کردند و از آن روى که دروغ مى‌گفتند، در دلهايشان -تا روزى که او را ديدار مى‌کنند- پيامدهاى نفاق را باقى گذارد. (77) |
| أَلَمْ يَعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ يَعْلَمُ سِرَّهُمْ وَنَجْوَاهُمْ وَأَنَّ اللَّهَ عَلَّامُ الْغُيُوبِ (78) |
| آيا ندانسته‌اند که خدا راز آنان و نجواى ايشان را مى‌داند و خدا داناى رازهاى نهانى است؟ (78) |
| الَّذِينَ يَلْمِزُونَ الْمُطَّوِّعِينَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ فِي الصَّدَقَاتِ وَالَّذِينَ لَا يَجِدُونَ إِلَّا جُهْدَهُمْ فَيَسْخَرُونَ مِنْهُمْ ۙ سَخِرَ اللَّهُ مِنْهُمْ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ (79) |
| کسانى که بر مؤمنانى که [افزون بر صدقه واجب]، از روى ميل، صدقات [مستحبّ نيز] مى‌دهند، عيب مى‌گيرند، و [همچنين] از کسانى که [در انفاق] جز به اندازه توانشان نمى‌يابند، [عيبجويى مى‌کنند] و آنان را به ريشخند مى‌گيرند، [بدانند که ]خدا آنان را به ريشخند مى‌گيرد و براى ايشان عذابى پر درد خواهد بود. (79) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |