| سوره 9 | سوره مبارکه التوبة | صفحه 199 |
|
| يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ جَاهِدِ الْكُفَّارَ وَالْمُنَافِقِينَ وَاغْلُظْ عَلَيْهِمْ ۚ وَمَأْوَاهُمْ جَهَنَّمُ ۖ وَبِئْسَ الْمَصِيرُ (73) |
| اي پيغمبر با کافران و منافقان جهاد و مبارزه کن و بر آنها بسيار سخت‌گير، و مسکن و مأواي آنها دوزخ است که بسيار بد بازگشتگاه و منزلگاهي است. (73) |
| يَحْلِفُونَ بِاللَّهِ مَا قَالُوا وَلَقَدْ قَالُوا كَلِمَةَ الْكُفْرِ وَكَفَرُوا بَعْدَ إِسْلَامِهِمْ وَهَمُّوا بِمَا لَمْ يَنَالُوا ۚ وَمَا نَقَمُوا إِلَّا أَنْ أَغْنَاهُمُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ مِنْ فَضْلِهِ ۚ فَإِنْ يَتُوبُوا يَكُ خَيْرًا لَهُمْ ۖ وَإِنْ يَتَوَلَّوْا يُعَذِّبْهُمُ اللَّهُ عَذَابًا أَلِيمًا فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ ۚ وَمَا لَهُمْ فِي الْأَرْضِ مِنْ وَلِيٍّ وَلَا نَصِيرٍ (74) |
| (منافقان) قسم به خدا ياد مي‌کنند که (حرف کفر) بر زبان نياورده‌اند، و (چنين نيست) البته سخن کفر گفته و پس از اظهار اسلام کافر شدند و همت بر آنچه موفق بر آن نشدند گماشتند (يعني همت بر قتل رسول و اخراج او و هر گونه فساد در دين او گماشتند ولي موفق نشدند) آنها به جاي آنکه از آن بي‌نيازي که به فضل خدا و رسول نصيب آنها شد شکر گويند در مقام انتقام و دشمني برآمدند، اکنون هم اگر باز توبه کنند براي آنها بهتر است و اگر روي بگردانند آنها را خدا در دنيا و آخرت به عذابي دردناک معذب خواهد فرمود و ديگر در همه روي زمين يک نفر دوستدار و ياوري براي آنها نخواهد بود. (74) |
| ۞ وَمِنْهُمْ مَنْ عَاهَدَ اللَّهَ لَئِنْ آتَانَا مِنْ فَضْلِهِ لَنَصَّدَّقَنَّ وَلَنَكُونَنَّ مِنَ الصَّالِحِينَ (75) |
| و بعضي از آنها اين گونه با خدا عهد بستند که اگر نعمت و رحمتي نصيب ما کند البته صدقه (يعني زکات) پردازيم و از نيکان مي‌شويم. (75) |
| فَلَمَّا آتَاهُمْ مِنْ فَضْلِهِ بَخِلُوا بِهِ وَتَوَلَّوْا وَهُمْ مُعْرِضُونَ (76) |
| و (با اين عهد) باز چون خدا از فضل و نعمت خود نصيب آنها کرد بر آن بخل ورزيدند و (از آن عهد) روي گردانيده و (از حق) اعراض کردند. (76) |
| فَأَعْقَبَهُمْ نِفَاقًا فِي قُلُوبِهِمْ إِلَىٰ يَوْمِ يَلْقَوْنَهُ بِمَا أَخْلَفُوا اللَّهَ مَا وَعَدُوهُ وَبِمَا كَانُوا يَكْذِبُونَ (77) |
| در نتيجه (اين تکذيب و نقض عهد) خدا هم دل آنها را ظلمتکده نفاق گردانيد تا روزي که به کيفر بخل و اعمال زشت خود برسند، زيرا با خدا خلف وعده کرده و دروغ مي‌گفتند. (77) |
| أَلَمْ يَعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ يَعْلَمُ سِرَّهُمْ وَنَجْوَاهُمْ وَأَنَّ اللَّهَ عَلَّامُ الْغُيُوبِ (78) |
| آيا ندانستند که خدا از باطن آنها و سخنان سرّي ايشان آگاه است و خدا داناي غيب و عالم به اسرار پنهاني است؟! (78) |
| الَّذِينَ يَلْمِزُونَ الْمُطَّوِّعِينَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ فِي الصَّدَقَاتِ وَالَّذِينَ لَا يَجِدُونَ إِلَّا جُهْدَهُمْ فَيَسْخَرُونَ مِنْهُمْ ۙ سَخِرَ اللَّهُ مِنْهُمْ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ (79) |
| آن کساني که عيب‌جويي مي‌کنند بر آن مؤمناني که به صدقات مستحب فقيران را دستگيري مي‌کنند و همچنين مسخره مي‌کنند مؤمناني را که از اندک چيزي که مقدور آنهاست هم (در راه خدا) مضايقه نمي‌کنند، خدا هم آنها را البته مسخره و مجازات مي‌کند و به آنها عذابي دردناک خواهد رسيد. (79) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |