| سوره 7 | سوره مبارکه الاعراف | صفحه 156 |
|
| وَنَادَىٰ أَصْحَابُ الْجَنَّةِ أَصْحَابَ النَّارِ أَنْ قَدْ وَجَدْنَا مَا وَعَدَنَا رَبُّنَا حَقًّا فَهَلْ وَجَدْتُمْ مَا وَعَدَ رَبُّكُمْ حَقًّا ۖ قَالُوا نَعَمْ ۚ فَأَذَّنَ مُؤَذِّنٌ بَيْنَهُمْ أَنْ لَعْنَةُ اللَّهِ عَلَى الظَّالِمِينَ (44) |
| و بهشتيان، دوزخيان را آواز مى‌دهند که: «ما آنچه را پروردگارمان به ما وعده داده بود درست يافتيم؛ آيا شما [نيز] آنچه را پروردگارتان وعده کرده بود راست و درست يافتيد؟» مى‌گويند: «آرى.» پس آوازدهنده‌اى ميان آنان آواز درمى‌دهد که: «لعنت خدا بر ستمکاران باد.» (44) |
| الَّذِينَ يَصُدُّونَ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ وَيَبْغُونَهَا عِوَجًا وَهُمْ بِالْآخِرَةِ كَافِرُونَ (45) |
| همانان که [مردم را] از راه خدا باز مى‌دارند و آن را کج مى‌خواهند و آنها آخرت را منکرند. (45) |
| وَبَيْنَهُمَا حِجَابٌ ۚ وَعَلَى الْأَعْرَافِ رِجَالٌ يَعْرِفُونَ كُلًّا بِسِيمَاهُمْ ۚ وَنَادَوْا أَصْحَابَ الْجَنَّةِ أَنْ سَلَامٌ عَلَيْكُمْ ۚ لَمْ يَدْخُلُوهَا وَهُمْ يَطْمَعُونَ (46) |
| و ميان آن دو [گروه]، حايلى است، و بر اعراف، مردانى هستند که هر يک [از آن دو دسته] را از سيمايشان مى‌شناسند، و بهشتيان را -که هنوز وارد آن نشده و[لى] [بدان] اميد دارند- آواز مى‌دهند که: «سلام بر شما.» (46) |
| ۞ وَإِذَا صُرِفَتْ أَبْصَارُهُمْ تِلْقَاءَ أَصْحَابِ النَّارِ قَالُوا رَبَّنَا لَا تَجْعَلْنَا مَعَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ (47) |
| و چون چشمانشان به سوى دوزخيان گردانيده شود، مى‌گويند: «پروردگارا، ما را در زمره گروه ستمکاران قرار مده.» (47) |
| وَنَادَىٰ أَصْحَابُ الْأَعْرَافِ رِجَالًا يَعْرِفُونَهُمْ بِسِيمَاهُمْ قَالُوا مَا أَغْنَىٰ عَنْكُمْ جَمْعُكُمْ وَمَا كُنْتُمْ تَسْتَكْبِرُونَ (48) |
| و اهل اَعراف، مردانى را که آنان را از سيمايشان مى‌شناسند، ندا مى دهند [و] مى‌گويند: «جمعيّت شما و آن [همه] گردنکشى که مى‌کرديد، به حال شما سودى نداشت.» (48) |
| أَهَٰؤُلَاءِ الَّذِينَ أَقْسَمْتُمْ لَا يَنَالُهُمُ اللَّهُ بِرَحْمَةٍ ۚ ادْخُلُوا الْجَنَّةَ لَا خَوْفٌ عَلَيْكُمْ وَلَا أَنْتُمْ تَحْزَنُونَ (49) |
| «آيا اينان همان کسان نبودند که سوگند ياد مى‌کرديد که خدا آنان را به رحمتى نخواهد رسانيد؟» « [اينک] به بهشت درآييد. نه بيمى بر شماست و نه اندوهگين مى‌شويد.» (49) |
| وَنَادَىٰ أَصْحَابُ النَّارِ أَصْحَابَ الْجَنَّةِ أَنْ أَفِيضُوا عَلَيْنَا مِنَ الْمَاءِ أَوْ مِمَّا رَزَقَكُمُ اللَّهُ ۚ قَالُوا إِنَّ اللَّهَ حَرَّمَهُمَا عَلَى الْكَافِرِينَ (50) |
| و دوزخيان، بهشتيان را آواز مى‌دهند که: «از آن آب يا از آنچه خدا روزىِ شما کرده، بر ما فرو ريزيد.» مى‌گويند: «خدا آنها را بر کافران حرام کرده است.» (50) |
| الَّذِينَ اتَّخَذُوا دِينَهُمْ لَهْوًا وَلَعِبًا وَغَرَّتْهُمُ الْحَيَاةُ الدُّنْيَا ۚ فَالْيَوْمَ نَنْسَاهُمْ كَمَا نَسُوا لِقَاءَ يَوْمِهِمْ هَٰذَا وَمَا كَانُوا بِآيَاتِنَا يَجْحَدُونَ (51) |
| همانان که دين خود را سرگرمى و بازى پنداشتند، و زندگى دنيا مغرورشان کرد. پس همان گونه که آنان ديدار امروز خود را از ياد بردند، و آيات ما را انکار مى‌کردند، ما [هم] امروز آنان را از ياد مى‌بريم. (51) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |