| سوره 44 | سوره مبارکه الدخان | صفحه 497 |
|
| وَأَنْ لَا تَعْلُوا عَلَى اللَّهِ ۖ إِنِّي آتِيكُمْ بِسُلْطَانٍ مُبِينٍ (19) |
| و در برابر خداوند تکبر نورزيد که من براي شما دليل روشني آورده ام! (19) |
| وَإِنِّي عُذْتُ بِرَبِّي وَرَبِّكُمْ أَنْ تَرْجُمُونِ (20) |
| و من به پروردگار خود و پروردگار شما پناه ميبرم از اينکه مرا متهم کنيد! (20) |
| وَإِنْ لَمْ تُؤْمِنُوا لِي فَاعْتَزِلُونِ (21) |
| و اگر به من ايمان نمي آوريد، از من کناره گيري کنيد (و مانع ايمان آوردن مردم نشويد)! (21) |
| فَدَعَا رَبَّهُ أَنَّ هَٰؤُلَاءِ قَوْمٌ مُجْرِمُونَ (22) |
| (آنها هيچ يک از اين پندها را نپذيرفتند، و موسي) به پيشگاه پروردگارش عرضه داشت: اينها قومي مجرمند! (22) |
| فَأَسْرِ بِعِبَادِي لَيْلًا إِنَّكُمْ مُتَّبَعُونَ (23) |
| (به او دستور داده شد:) بندگان مرا شبانه حرکت ده که شما تعقيب ميشويد! (23) |
| وَاتْرُكِ الْبَحْرَ رَهْوًا ۖ إِنَّهُمْ جُنْدٌ مُغْرَقُونَ (24) |
| (هنگامي که از دريا گذشتيد) دريا را آرام و گشاده بگذار (و بگذر) که آنها لشکري غرقشده خواهند بود! (24) |
| كَمْ تَرَكُوا مِنْ جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ (25) |
| (سرانجام همگي نابود شدند و) چه بسيار باغها و چشمه ها که از خود به جاي گذاشتند، (25) |
| وَزُرُوعٍ وَمَقَامٍ كَرِيمٍ (26) |
| و زراعتها و قصرهاي زيبا و گرانقيمت، (26) |
| وَنَعْمَةٍ كَانُوا فِيهَا فَاكِهِينَ (27) |
| و نعمتهاي فراوان ديگر که در آن (غرق) بودند! (27) |
| كَذَٰلِكَ ۖ وَأَوْرَثْنَاهَا قَوْمًا آخَرِينَ (28) |
| اينچنين بود ماجراي آنان! و ما (اموال و حکومت) اينها را ميراث براي اقوام ديگري قرار داديم! (28) |
| فَمَا بَكَتْ عَلَيْهِمُ السَّمَاءُ وَالْأَرْضُ وَمَا كَانُوا مُنْظَرِينَ (29) |
| نه آسمان بر آنان گريست و نه زمين، و نه به آنها مهلتي داده شد! (29) |
| وَلَقَدْ نَجَّيْنَا بَنِي إِسْرَائِيلَ مِنَ الْعَذَابِ الْمُهِينِ (30) |
| ما بني اسرائيل را از عذاب ذلتبار رهايي بخشيديم، (30) |
| مِنْ فِرْعَوْنَ ۚ إِنَّهُ كَانَ عَالِيًا مِنَ الْمُسْرِفِينَ (31) |
| از فرعون که مردي متکبر و از اسرافکاران بود! (31) |
| وَلَقَدِ اخْتَرْنَاهُمْ عَلَىٰ عِلْمٍ عَلَى الْعَالَمِينَ (32) |
| ما آنها را با علم (خويش) بر جهانيان برگزيديم و برتري داديم، (32) |
| وَآتَيْنَاهُمْ مِنَ الْآيَاتِ مَا فِيهِ بَلَاءٌ مُبِينٌ (33) |
| و آياتي (از قدرت خويش) را به آنها داديم که آزمايش آشکاري در آن بود (ولي آنان کفران کردند و مجازات شدند)! (33) |
| إِنَّ هَٰؤُلَاءِ لَيَقُولُونَ (34) |
| اينها [= مشرکان] ميگويند: (34) |
| إِنْ هِيَ إِلَّا مَوْتَتُنَا الْأُولَىٰ وَمَا نَحْنُ بِمُنْشَرِينَ (35) |
| (مرگ ما جز همان مرگ اول نيست و هرگز برانگيخته نخواهيم شد! (35) |
| فَأْتُوا بِآبَائِنَا إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ (36) |
| اگر راست ميگوييد پدران ما را (زنده کنيد و) بياوريد (تا گواهي دهند)!) (36) |
| أَهُمْ خَيْرٌ أَمْ قَوْمُ تُبَّعٍ وَالَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ ۚ أَهْلَكْنَاهُمْ ۖ إِنَّهُمْ كَانُوا مُجْرِمِينَ (37) |
| آيا آنان بهترند يا قوم (تبع) و کساني که پيش از آنها بودند؟! ما آنان را هلاک کرديم، چرا که مجرم بودند! (37) |
| وَمَا خَلَقْنَا السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَمَا بَيْنَهُمَا لَاعِبِينَ (38) |
| ما آسمانها و زمين و آنچه را که در ميان اين دو است به بازي (و بيهدف) نيافريديم! (38) |
| مَا خَلَقْنَاهُمَا إِلَّا بِالْحَقِّ وَلَٰكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لَا يَعْلَمُونَ (39) |
| ما آن دو را جز بحق نيافريديم، ولي بيشتر آنان نميدانند! (39) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |