| سوره 44 | سوره مبارکه الدخان | صفحه 497 |
|
| وَأَنْ لَا تَعْلُوا عَلَى اللَّهِ ۖ إِنِّي آتِيكُمْ بِسُلْطَانٍ مُبِينٍ (19) |
| و زنهار بر خدا تکبر و طغيان مجوييد که من بر شما حجت آشکار آوردم. (19) |
| وَإِنِّي عُذْتُ بِرَبِّي وَرَبِّكُمْ أَنْ تَرْجُمُونِ (20) |
| و من به خداي خود و خداي شما پناه مي‌برم از اينکه عزم آزار و سنگسار من کنيد. (20) |
| وَإِنْ لَمْ تُؤْمِنُوا لِي فَاعْتَزِلُونِ (21) |
| و اگر به (رسالت) من ايمان نمي‌آوريد پس مرا به حال خود واگذاريد (و در پي قتل و آزارم بر نياييد). (21) |
| فَدَعَا رَبَّهُ أَنَّ هَٰؤُلَاءِ قَوْمٌ مُجْرِمُونَ (22) |
| (فرعونيان دست از ستمش برنداشتند) پس دعا کرد که اي خدا، اينان مردمي سخت مجرم و بدکارند. (22) |
| فَأَسْرِ بِعِبَادِي لَيْلًا إِنَّكُمْ مُتَّبَعُونَ (23) |
| (خدا فرمود) پس تو بندگان (با ايمان) مرا شبانه از شهر بيرون بر، چرا که فرعونيان شما را تعقيب کنند. (23) |
| وَاتْرُكِ الْبَحْرَ رَهْوًا ۖ إِنَّهُمْ جُنْدٌ مُغْرَقُونَ (24) |
| آن گاه دريا را (همان گونه که بر تو بشکافتيم) آرام و خشک بگذار و بگذر که فرعون و لشکريانش تمام به دريا غرق شوند. (24) |
| كَمْ تَرَكُوا مِنْ جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ (25) |
| چه بسيار باغ و بستانها و چشمه‌هاي آب، (25) |
| وَزُرُوعٍ وَمَقَامٍ كَرِيمٍ (26) |
| و کشت و زرعها و مقام و منزلهاي عالي رها کردند و رفتند. (26) |
| وَنَعْمَةٍ كَانُوا فِيهَا فَاكِهِينَ (27) |
| و ناز و نعمت وافري که در آن غرق بودند و از همه چشم پوشيدند. (27) |
| كَذَٰلِكَ ۖ وَأَوْرَثْنَاهَا قَوْمًا آخَرِينَ (28) |
| اين چنين بود و ما آن ناز و نعمتها را از قوم گذشته ارث به قوم ديگر داديم. (28) |
| فَمَا بَكَتْ عَلَيْهِمُ السَّمَاءُ وَالْأَرْضُ وَمَا كَانُوا مُنْظَرِينَ (29) |
| و بر مرگ گذشتگان هيچ چشم آسمان و زمين نگريست و بر هلاکشان مهلت ندادند. (29) |
| وَلَقَدْ نَجَّيْنَا بَنِي إِسْرَائِيلَ مِنَ الْعَذَابِ الْمُهِينِ (30) |
| و البته ما بني اسرائيل را از عذاب ذلّت و خواري نجات داديم. (30) |
| مِنْ فِرْعَوْنَ ۚ إِنَّهُ كَانَ عَالِيًا مِنَ الْمُسْرِفِينَ (31) |
| از شر فرعون که سخت متکبر و ستمکار بود آسوده ساختيم. (31) |
| وَلَقَدِ اخْتَرْنَاهُمْ عَلَىٰ عِلْمٍ عَلَى الْعَالَمِينَ (32) |
| و آنها را در آن دور بر عالميان به علم و دانش (کتاب آسماني تورات) برگزيديم. (32) |
| وَآتَيْنَاهُمْ مِنَ الْآيَاتِ مَا فِيهِ بَلَاءٌ مُبِينٌ (33) |
| و آيات و معجزاتي (از رحمت و غضب) بر آنها به دست موسي آورديم که در آن کاملا و آشکارا آزمايش شوند. (33) |
| إِنَّ هَٰؤُلَاءِ لَيَقُولُونَ (34) |
| همانا اينان (يعني مشرکان مانند دهريان) البته خواهند گفت، (34) |
| إِنْ هِيَ إِلَّا مَوْتَتُنَا الْأُولَىٰ وَمَا نَحْنُ بِمُنْشَرِينَ (35) |
| که ما جز اين مرگ اول (ديگر هيچ مرگ و زندگي) نداريم و هيچ (در قيامت) زنده نخواهيم شد. (35) |
| فَأْتُوا بِآبَائِنَا إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ (36) |
| پس پدران ما را اگر راست مي‌گوييد بياوريد. (36) |
| أَهُمْ خَيْرٌ أَمْ قَوْمُ تُبَّعٍ وَالَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ ۚ أَهْلَكْنَاهُمْ ۖ إِنَّهُمْ كَانُوا مُجْرِمِينَ (37) |
| آيا اينان بهترند (و نيرومندتر) يا قوم تبّع و اقوام پيش از آنان که چون بسيار مردم بدکار مجرمي بودند ما همه را هلاک کرديم. (37) |
| وَمَا خَلَقْنَا السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَمَا بَيْنَهُمَا لَاعِبِينَ (38) |
| و ما آسمانها و زمين و آنچه را بين آنهاست به بازيچه خلق نکرديم. (38) |
| مَا خَلَقْنَاهُمَا إِلَّا بِالْحَقِّ وَلَٰكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لَا يَعْلَمُونَ (39) |
| آنها را جز به حق (و از روي حکمت و مصلحت) نيافريديم و ليکن اکثر مردم از آن آگاه نيستند. (39) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |