| سوره 23 | سوره مبارکه المؤمنون | صفحه 344 |
|
| فَإِذَا اسْتَوَيْتَ أَنْتَ وَمَنْ مَعَكَ عَلَى الْفُلْكِ فَقُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي نَجَّانَا مِنَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ (28) |
| و هنگامي که تو و همه کساني که با تو هستند بر کشتي سوار شديد، بگو: (ستايش براي خدايي است که ما را از قوم ستمگر نجات بخشيد!) (28) |
| وَقُلْ رَبِّ أَنْزِلْنِي مُنْزَلًا مُبَارَكًا وَأَنْتَ خَيْرُ الْمُنْزِلِينَ (29) |
| و بگو: (پروردگارا! ما را در منزلگاهي پربرکت فرود آر، و تو بهترين فرودآورندگاني!) (29) |
| إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَاتٍ وَإِنْ كُنَّا لَمُبْتَلِينَ (30) |
| (آري،) در اين ماجرا (براي صاحبان عقل و انديشه) آيات و نشانه هايي است، و ما مسلما همگان را آزمايش ميکنيم! (30) |
| ثُمَّ أَنْشَأْنَا مِنْ بَعْدِهِمْ قَرْنًا آخَرِينَ (31) |
| سپس جمعيت ديگري را بعد از آنها به وجود آورديم. (31) |
| فَأَرْسَلْنَا فِيهِمْ رَسُولًا مِنْهُمْ أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ مَا لَكُمْ مِنْ إِلَٰهٍ غَيْرُهُ ۖ أَفَلَا تَتَّقُونَ (32) |
| و در ميان آنان رسولي از خودشان فرستاديم که: (خدا را بپرستيد، جز او معبودي براي شما نيست، آيا (با اين همه، از شرک و بت پرستي) پرهيز نميکنيد؟!) (32) |
| وَقَالَ الْمَلَأُ مِنْ قَوْمِهِ الَّذِينَ كَفَرُوا وَكَذَّبُوا بِلِقَاءِ الْآخِرَةِ وَأَتْرَفْنَاهُمْ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا مَا هَٰذَا إِلَّا بَشَرٌ مِثْلُكُمْ يَأْكُلُ مِمَّا تَأْكُلُونَ مِنْهُ وَيَشْرَبُ مِمَّا تَشْرَبُونَ (33) |
| ولي اشرافيان (خودخواه) از قوم او که کافر بودند، و ديدار آخرت را تکذيب ميکردند، و در زندگي دنيا به آنان ناز و نعمت داده بوديم، گفتند: (اين بشري است مثل شما، از آنچه ميخوريد ميخورد، و از آنچه مينوشيد مينوشد! (پس چگونه ميتواند پيامبر باشد؟!) (33) |
| وَلَئِنْ أَطَعْتُمْ بَشَرًا مِثْلَكُمْ إِنَّكُمْ إِذًا لَخَاسِرُونَ (34) |
| و اگر از بشري همانند خودتان اطاعت کنيد، مسلما زيانکاريد. (34) |
| أَيَعِدُكُمْ أَنَّكُمْ إِذَا مِتُّمْ وَكُنْتُمْ تُرَابًا وَعِظَامًا أَنَّكُمْ مُخْرَجُونَ (35) |
| آيا او به شما وعده ميدهد هنگامي که مرديد و خاک و استخوانهايي (پوسيده) شديد، بار ديگر (از قبرها) بيرون آورده ميشويد؟! (35) |
| ۞ هَيْهَاتَ هَيْهَاتَ لِمَا تُوعَدُونَ (36) |
| هيهات، هيهات از اين وعده هايي که به شما داده ميشود! (36) |
| إِنْ هِيَ إِلَّا حَيَاتُنَا الدُّنْيَا نَمُوتُ وَنَحْيَا وَمَا نَحْنُ بِمَبْعُوثِينَ (37) |
| مسلما غير از اين زندگي دنياي ما، چيزي در کار نيست، پيوسته گروهي از ما ميميريم، و نسل ديگري جاي ما را ميگيرد، و ما هرگز برانگيخته نخواهيم شد! (37) |
| إِنْ هُوَ إِلَّا رَجُلٌ افْتَرَىٰ عَلَى اللَّهِ كَذِبًا وَمَا نَحْنُ لَهُ بِمُؤْمِنِينَ (38) |
| او فقط مردي دروغگوست که بر خدا افترا بسته، و ما هرگز به او ايمان نخواهيم آورد!) (38) |
| قَالَ رَبِّ انْصُرْنِي بِمَا كَذَّبُونِ (39) |
| (پيامبرشان) گفت: (پروردگارا! مرا در برابر تکذيبهاي آنان ياري کن!) (39) |
| قَالَ عَمَّا قَلِيلٍ لَيُصْبِحُنَّ نَادِمِينَ (40) |
| (خداوند) فرمود: (بزودي از کار خود پشيمان خواهند شد! (اما زماني که ديگر سودي به حالشان ندارد. )) (40) |
| فَأَخَذَتْهُمُ الصَّيْحَةُ بِالْحَقِّ فَجَعَلْنَاهُمْ غُثَاءً ۚ فَبُعْدًا لِلْقَوْمِ الظَّالِمِينَ (41) |
| سرانجام صيحه آسماني آنها را بحق فرو گرفت، و ما آنها را همچون خاشاکي بر سيلاب قرار داديم، دور باد قوم ستمگر (از رحمت خدا)! (41) |
| ثُمَّ أَنْشَأْنَا مِنْ بَعْدِهِمْ قُرُونًا آخَرِينَ (42) |
| سپس اقوام ديگري را پس از آنها پديد آورديم. (42) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |