| سوره 20 | سوره مبارکه طه | صفحه 319 |
|
| كَذَٰلِكَ نَقُصُّ عَلَيْكَ مِنْ أَنْبَاءِ مَا قَدْ سَبَقَ ۚ وَقَدْ آتَيْنَاكَ مِنْ لَدُنَّا ذِكْرًا (99) |
| اين گونه بخشي از اخبار پيشين را براي تو بازگو ميکنيم، و ما از نزد خود، ذکر (و قرآني) به تو داديم! (99) |
| مَنْ أَعْرَضَ عَنْهُ فَإِنَّهُ يَحْمِلُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وِزْرًا (100) |
| هر کس از آن روي گردان شود، روز قيامت بار سنگيني (از گناه و مسووليت) بر دوش خواهد داشت! (100) |
| خَالِدِينَ فِيهِ ۖ وَسَاءَ لَهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ حِمْلًا (101) |
| در حالي که جاودانه در آن خواهند ماند، و بد باري است براي آنها در روز قيامت! (101) |
| يَوْمَ يُنْفَخُ فِي الصُّورِ ۚ وَنَحْشُرُ الْمُجْرِمِينَ يَوْمَئِذٍ زُرْقًا (102) |
| همان روزي که در (صور) دميده ميشود، و مجرمان را با بدنهاي کبود، در آن روز جمع ميکنيم! (102) |
| يَتَخَافَتُونَ بَيْنَهُمْ إِنْ لَبِثْتُمْ إِلَّا عَشْرًا (103) |
| آنها آهسته با هم گفتگو ميکنند، (بعضي ميگويند:) شما فقط ده (شبانه روز در عالم برزخ) توقف کرديد! (و نميدانند چقدر طولاني بوده است!) (103) |
| نَحْنُ أَعْلَمُ بِمَا يَقُولُونَ إِذْ يَقُولُ أَمْثَلُهُمْ طَرِيقَةً إِنْ لَبِثْتُمْ إِلَّا يَوْمًا (104) |
| ما به آنچه آنها ميگويند آگاهتريم، هنگامي که نيکوروشترين آنها ميگويد: (شما تنها يک روز درنگ کرديد!) (104) |
| وَيَسْأَلُونَكَ عَنِ الْجِبَالِ فَقُلْ يَنْسِفُهَا رَبِّي نَسْفًا (105) |
| و از تو درباره کوه ها سوال ميکنند، بگو: (پروردگارم آنها را (متلاشي کرده) برباد ميدهد! (105) |
| فَيَذَرُهَا قَاعًا صَفْصَفًا (106) |
| سپس زمين را صاف و هموار و بيآب و گياه رها ميسازد. (106) |
| لَا تَرَىٰ فِيهَا عِوَجًا وَلَا أَمْتًا (107) |
| به گونهاي که در آن، هيچ پستي و بلندي نميبيني!) (107) |
| يَوْمَئِذٍ يَتَّبِعُونَ الدَّاعِيَ لَا عِوَجَ لَهُ ۖ وَخَشَعَتِ الْأَصْوَاتُ لِلرَّحْمَٰنِ فَلَا تَسْمَعُ إِلَّا هَمْسًا (108) |
| در آن روز، همه از دعوت کننده الهي پيروي نموده، و قدرت بر مخالفت او نخواهند داشت (و همگي از قبرها برميخيزند)، و همه صداها در برابر (عظمت) خداوند رحمان، خاضع ميشود، و جز صداي آهسته چيزي نميشنوي! (108) |
| يَوْمَئِذٍ لَا تَنْفَعُ الشَّفَاعَةُ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمَٰنُ وَرَضِيَ لَهُ قَوْلًا (109) |
| در آن روز، شفاعت هيچ کس سودي نميبخشد، جز کسي که خداوند رحمان به او اجازه داده، و به گفتار او راضي است. (109) |
| يَعْلَمُ مَا بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ وَلَا يُحِيطُونَ بِهِ عِلْمًا (110) |
| آنچه را پيش رو دارند، و آنچه را (در دنيا) پشت سرگذاشتهاند ميداند، ولي آنها به (علم) او احاطه ندارند! (110) |
| ۞ وَعَنَتِ الْوُجُوهُ لِلْحَيِّ الْقَيُّومِ ۖ وَقَدْ خَابَ مَنْ حَمَلَ ظُلْمًا (111) |
| و (در آن روز) همه چهره ها در برابر خداوند حي قيوم، خاضع ميشود، و مايوس (و زيانکار) است آن که بار ستمي بر دوش دارد! (111) |
| وَمَنْ يَعْمَلْ مِنَ الصَّالِحَاتِ وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَلَا يَخَافُ ظُلْمًا وَلَا هَضْمًا (112) |
| (اما) آن کس که کارهاي شايسته انجام دهد، در حالي که مومن باشد، نه از ظلمي ميترسد، و نه از نقصان حقش. (112) |
| وَكَذَٰلِكَ أَنْزَلْنَاهُ قُرْآنًا عَرَبِيًّا وَصَرَّفْنَا فِيهِ مِنَ الْوَعِيدِ لَعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ أَوْ يُحْدِثُ لَهُمْ ذِكْرًا (113) |
| و اين گونه آن را قرآني عربي [= فصيح و گويا] نازل کرديم، و انواع وعيدها (و انذارها) را در آن بازگو نموديم، شايد تقوا پيشه کنند، يا براي آنان تذکري پديد آورد! (113) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |