| سوره 17 | سوره مبارکه الاسراء | صفحه 293 |
|
| وَبِالْحَقِّ أَنْزَلْنَاهُ وَبِالْحَقِّ نَزَلَ ۗ وَمَا أَرْسَلْنَاكَ إِلَّا مُبَشِّرًا وَنَذِيرًا (105) |
| و ما قرآن را بحق نازل کرديم، و بحق نازل شد، و تو را، جز بعنوان بشارتدهنده و بيمدهنده، نفرستاديم! (105) |
| وَقُرْآنًا فَرَقْنَاهُ لِتَقْرَأَهُ عَلَى النَّاسِ عَلَىٰ مُكْثٍ وَنَزَّلْنَاهُ تَنْزِيلًا (106) |
| و قرآني که آياتش را از هم جدا کرديم، تا آن را با درنگ بر مردم بخواني، و آن را بتدريج نازل کرديم. (106) |
| قُلْ آمِنُوا بِهِ أَوْ لَا تُؤْمِنُوا ۚ إِنَّ الَّذِينَ أُوتُوا الْعِلْمَ مِنْ قَبْلِهِ إِذَا يُتْلَىٰ عَلَيْهِمْ يَخِرُّونَ لِلْأَذْقَانِ سُجَّدًا (107) |
| بگو: (خواه به آن ايمان بياوريد، و خواه ايمان نياوريد، کساني که پيش از آن به آنها دانش داده شده، هنگامي که (اين آيات) بر آنان خوانده ميشود، سجدهکنان به خاک ميافتند. (107) |
| وَيَقُولُونَ سُبْحَانَ رَبِّنَا إِنْ كَانَ وَعْدُ رَبِّنَا لَمَفْعُولًا (108) |
| و ميگويند: (منزه است پروردگار ما، که وعده هايش به يقين انجامشدني است !) (108) |
| وَيَخِرُّونَ لِلْأَذْقَانِ يَبْكُونَ وَيَزِيدُهُمْ خُشُوعًا ۩ (109) |
| آنها (بياختيار) به زمين ميافتند و گريه ميکنند، و (تلاوت اين آيات، همواره) بر خشوعشان ميافزايد. (109) |
| قُلِ ادْعُوا اللَّهَ أَوِ ادْعُوا الرَّحْمَٰنَ ۖ أَيًّا مَا تَدْعُوا فَلَهُ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَىٰ ۚ وَلَا تَجْهَرْ بِصَلَاتِكَ وَلَا تُخَافِتْ بِهَا وَابْتَغِ بَيْنَ ذَٰلِكَ سَبِيلًا (110) |
| بگو: ((الله) را بخوانيد يا (رحمان) را، هر کدام را بخوانيد، (ذات پاکش يکي است، و) براي او بهترين نامهاست!) و نمازت را زياد بلند، يا خيلي آهسته نخوان، و در ميان آن دو، راهي (معتدل) انتخاب کن! (110) |
| وَقُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لَمْ يَتَّخِذْ وَلَدًا وَلَمْ يَكُنْ لَهُ شَرِيكٌ فِي الْمُلْكِ وَلَمْ يَكُنْ لَهُ وَلِيٌّ مِنَ الذُّلِّ ۖ وَكَبِّرْهُ تَكْبِيرًا (111) |
| و بگو: (ستايش براي خداوندي است که نه فرزندي براي خود انتخاب کرده، و نه شريکي در حکومت دارد، و نه بخاطر ضعف و ذلت، (حامي و) سرپرستي براي اوست!) و او را بسيار بزرگ بشمار! (111) |
|
|
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
|
به نام خداوند بخشنده بخشايشگر
|
| الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي أَنْزَلَ عَلَىٰ عَبْدِهِ الْكِتَابَ وَلَمْ يَجْعَلْ لَهُ عِوَجًا ۜ (1) |
| حمد مخصوص خدايي است که اين کتاب (آسماني) را بر بنده (برگزيده)اش نازل کرد، و هيچ گونه کژي در آن قرار نداد. (1) |
| قَيِّمًا لِيُنْذِرَ بَأْسًا شَدِيدًا مِنْ لَدُنْهُ وَيُبَشِّرَ الْمُؤْمِنِينَ الَّذِينَ يَعْمَلُونَ الصَّالِحَاتِ أَنَّ لَهُمْ أَجْرًا حَسَنًا (2) |
| در حالي که ثابت و مستقيم و نگاهبان کتابهاي (آسماني) ديگر است، تا (بدکاران را) از عذاب شديد او بترساند، و مومناني را که کارهاي شايسته انجام ميدهند، بشارت دهد که پاداش نيکويي براي آنهاست. (2) |
| مَاكِثِينَ فِيهِ أَبَدًا (3) |
| (همان بهشت برين) که جاودانه در آن خواهند ماند! (3) |
| وَيُنْذِرَ الَّذِينَ قَالُوا اتَّخَذَ اللَّهُ وَلَدًا (4) |
| و (نيز) آنها را که گفتند: (خداوند، فرزندي (براي خود) انتخاب کرده است)، انذار کند. (4) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |