| سوره 17 | سوره مبارکه الاسراء | صفحه 293 |
|
| وَبِالْحَقِّ أَنْزَلْنَاهُ وَبِالْحَقِّ نَزَلَ ۗ وَمَا أَرْسَلْنَاكَ إِلَّا مُبَشِّرًا وَنَذِيرًا (105) |
| و آن [قرآن] را به حق فرود آورديم و به حق فرود آمد، و تو را جز بشارت‌دهنده و بيم‌رسان نفرستاديم. (105) |
| وَقُرْآنًا فَرَقْنَاهُ لِتَقْرَأَهُ عَلَى النَّاسِ عَلَىٰ مُكْثٍ وَنَزَّلْنَاهُ تَنْزِيلًا (106) |
| و قرآنى [با عظمت را] بخش بخش [بر تو] نازل کرديم تا آن را به آرامى به مردم بخوانى، و آن را به تدريج نازل کرديم. (106) |
| قُلْ آمِنُوا بِهِ أَوْ لَا تُؤْمِنُوا ۚ إِنَّ الَّذِينَ أُوتُوا الْعِلْمَ مِنْ قَبْلِهِ إِذَا يُتْلَىٰ عَلَيْهِمْ يَخِرُّونَ لِلْأَذْقَانِ سُجَّدًا (107) |
| بگو: «[چه] به آن ايمان بياوريد يا نياوريد، بى‌گمان کسانى که پيش از [نزول] آن دانش يافته‌اند، چون [اين کتاب] بر آنان خوانده شود سجده‌کنان به روى درمى‌افتند.» (107) |
| وَيَقُولُونَ سُبْحَانَ رَبِّنَا إِنْ كَانَ وَعْدُ رَبِّنَا لَمَفْعُولًا (108) |
| و مى‌گويند: «منزّه است پروردگار ما، که وعده پروردگار ما قطعاً انجام‌شدنى است.» (108) |
| وَيَخِرُّونَ لِلْأَذْقَانِ يَبْكُونَ وَيَزِيدُهُمْ خُشُوعًا ۩ (109) |
| و بر روى زمين مى‌افتند و مى‌گريند و بر فروتنى آنها مى‌افزايد. (109) |
| قُلِ ادْعُوا اللَّهَ أَوِ ادْعُوا الرَّحْمَٰنَ ۖ أَيًّا مَا تَدْعُوا فَلَهُ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَىٰ ۚ وَلَا تَجْهَرْ بِصَلَاتِكَ وَلَا تُخَافِتْ بِهَا وَابْتَغِ بَيْنَ ذَٰلِكَ سَبِيلًا (110) |
| بگو: «خدا را بخوانيد يا رحمان را بخوانيد، هر کدام را بخوانيد، براى او نامهاى نيکوتر است.» و نمازت را به آوازِ بلند مخوان و بسيار آهسته‌اش مکن، و ميان اين [و آن] راهى [ميانه] جوى. (110) |
| وَقُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لَمْ يَتَّخِذْ وَلَدًا وَلَمْ يَكُنْ لَهُ شَرِيكٌ فِي الْمُلْكِ وَلَمْ يَكُنْ لَهُ وَلِيٌّ مِنَ الذُّلِّ ۖ وَكَبِّرْهُ تَكْبِيرًا (111) |
| و بگو: «ستايش خدايى را که نه فرزندى گرفته و نه در جهاندارى شريکى دارد و نه خوار بوده که [نياز به] دوستى داشته باشد.» و او را بسيار بزرگ شمار. (111) |
|
|
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
|
به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي أَنْزَلَ عَلَىٰ عَبْدِهِ الْكِتَابَ وَلَمْ يَجْعَلْ لَهُ عِوَجًا ۜ (1) |
| ستايش خدايى را که اين کتاب [آسمانى] را بر بنده خود فرو فرستاد و هيچ گونه کژى در آن ننهاد، (1) |
| قَيِّمًا لِيُنْذِرَ بَأْسًا شَدِيدًا مِنْ لَدُنْهُ وَيُبَشِّرَ الْمُؤْمِنِينَ الَّذِينَ يَعْمَلُونَ الصَّالِحَاتِ أَنَّ لَهُمْ أَجْرًا حَسَنًا (2) |
| [کتابى] راست و درست، تا [گناهکاران را] از جانب خود به عذابى سخت بيم دهد، و مؤمنانى را که کارهاى شايسته مى‌کنند نويد بخشد که براى آنان پاداشى نيکوست. (2) |
| مَاكِثِينَ فِيهِ أَبَدًا (3) |
| در حالى که جاودانه در آن [بهشت] ماندگار خواهند بود. (3) |
| وَيُنْذِرَ الَّذِينَ قَالُوا اتَّخَذَ اللَّهُ وَلَدًا (4) |
| و تا کسانى را که گفته‌اند: خداوند فرزندى گرفته است، هشدار دهد. (4) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |