| سوره 67 | سوره مبارکه الملك | صفحه 563 |
|
| وَأَسِرُّوا قَوْلَكُمْ أَوِ اجْهَرُوا بِهِ ۖ إِنَّهُ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ (13) |
| و شما سخن پنهان گوييد يا آشکار، در علم حق يکسان است، که خدا به اسرار دلها هم البته داناست. (13) |
| أَلَا يَعْلَمُ مَنْ خَلَقَ وَهُوَ اللَّطِيفُ الْخَبِيرُ (14) |
| آيا آن خدايي که خلق را آفريده عالم به اسرار آنها نيست؟ و حال آنکه او بر باطن و ظاهر همه امور عالم آگاه است. (14) |
| هُوَ الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ ذَلُولًا فَامْشُوا فِي مَنَاكِبِهَا وَكُلُوا مِنْ رِزْقِهِ ۖ وَإِلَيْهِ النُّشُورُ (15) |
| او آن خدايي است که زمين را براي شما نرم و هموار گردانيد پس شما در پست و بلندي‌هاي آن حرکت کنيد و از روزي او خوريد و (بدانيد که) بازگشت همه خلايق به سوي اوست. (15) |
| أَأَمِنْتُمْ مَنْ فِي السَّمَاءِ أَنْ يَخْسِفَ بِكُمُ الْأَرْضَ فَإِذَا هِيَ تَمُورُ (16) |
| آيا از (قهر) خدايي که در آسمان مقتدر و حکمفرماست ايمنيد که شما را به زمين فرو برد در حالي که زمين به موج و اضطراب در افتد؟ (16) |
| أَمْ أَمِنْتُمْ مَنْ فِي السَّمَاءِ أَنْ يُرْسِلَ عَلَيْكُمْ حَاصِبًا ۖ فَسَتَعْلَمُونَ كَيْفَ نَذِيرِ (17) |
| آيا از قهر خداي مقتدري که در (زمين و) آسمان حکمفرماست ايمنيد که تندبادي بفرستد و بر سر شما سنگ ببارد تا بدانيد که وعده عذاب من چگونه است؟ (17) |
| وَلَقَدْ كَذَّبَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَكَيْفَ كَانَ نَكِيرِ (18) |
| و همانا امم پيش از اينها نيز (رسولان ما را) تکذيب کردند پس (بنگريد) چگونه سخت آنها را هلاک کردم. (18) |
| أَوَلَمْ يَرَوْا إِلَى الطَّيْرِ فَوْقَهُمْ صَافَّاتٍ وَيَقْبِضْنَ ۚ مَا يُمْسِكُهُنَّ إِلَّا الرَّحْمَٰنُ ۚ إِنَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ بَصِيرٌ (19) |
| آيا مرغان هوا را نمي‌نگرند که بالاي سرشان پر گشوده، گاه بي‌حرکت و گاه با حرکت بال پرواز مي‌کنند؟ کسي جز خداي مهربان آنها را (در فضا) نگاه نمي‌دارد، که او به احوال همه موجودات کاملا بيناست. (19) |
| أَمَّنْ هَٰذَا الَّذِي هُوَ جُنْدٌ لَكُمْ يَنْصُرُكُمْ مِنْ دُونِ الرَّحْمَٰنِ ۚ إِنِ الْكَافِرُونَ إِلَّا فِي غُرُورٍ (20) |
| آيا آن کيست که سپاه و مددکار شما باشد و همه‌گونه شما را در برابر خداي مهربان ياري تواند کرد؟ پس کافران جز در غرور و فريبي بيش نيستند. (20) |
| أَمَّنْ هَٰذَا الَّذِي يَرْزُقُكُمْ إِنْ أَمْسَكَ رِزْقَهُ ۚ بَلْ لَجُّوا فِي عُتُوٍّ وَنُفُورٍ (21) |
| آيا آن کيست که اگر خدا از شما رزق خود باز گيرد او روزي به شما تواند داد؟ بلکه کافران دانسته در طغيان و عصيان لجاج ورزند و از حق اعراض مي‌کنند. (21) |
| أَفَمَنْ يَمْشِي مُكِبًّا عَلَىٰ وَجْهِهِ أَهْدَىٰ أَمَّنْ يَمْشِي سَوِيًّا عَلَىٰ صِرَاطٍ مُسْتَقِيمٍ (22) |
| آيا آن کس که (در کفر و جهالت) سرنگون به رو در افتاده يا آن که با قامت راست به راه راست (ايمان) است کدام بهتر هدايت يافته‌اند؟ (22) |
| قُلْ هُوَ الَّذِي أَنْشَأَكُمْ وَجَعَلَ لَكُمُ السَّمْعَ وَالْأَبْصَارَ وَالْأَفْئِدَةَ ۖ قَلِيلًا مَا تَشْكُرُونَ (23) |
| بگو: اوست خدايي که شما را از نيستي به هستي آورد و دو گوش و چشم (شنوا و بينا) و دل (هوشيار) به شما عطا کرد (تا شکر نعمتش گوييد) حال آنکه بسيار کم از نعم او شکرگزاري مي‌کنيد. (23) |
| قُلْ هُوَ الَّذِي ذَرَأَكُمْ فِي الْأَرْضِ وَإِلَيْهِ تُحْشَرُونَ (24) |
| بگو: اوست خدايي که شما را در زمين (از خاک) برانگيخت و (پس از مرگ) باز به سوي او محشور مي‌شويد. (24) |
| وَيَقُولُونَ مَتَىٰ هَٰذَا الْوَعْدُ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ (25) |
| و کافران (به تمسخر) گويند: اين وعده قيامت کي خواهد بود اگر شما راست مي‌گوييد؟ (25) |
| قُلْ إِنَّمَا الْعِلْمُ عِنْدَ اللَّهِ وَإِنَّمَا أَنَا نَذِيرٌ مُبِينٌ (26) |
| بگو: علم آن تنها نزد خداست و من منحصرا وظيفه‌ام اين است که شما را (از عذاب حق) بترسانم. (26) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |