| سوره 67 | سوره مبارکه الملك | صفحه 563 |
|
| وَأَسِرُّوا قَوْلَكُمْ أَوِ اجْهَرُوا بِهِ ۖ إِنَّهُ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ (13) |
| چه به راز سخن گوييد و چه آشکارا، او به هر چه در دلها مى‌گذرد داناست. (13) |
| أَلَا يَعْلَمُ مَنْ خَلَقَ وَهُوَ اللَّطِيفُ الْخَبِيرُ (14) |
| آيا آن که آفريده نمى‌داند؟ حال آنکه او باريک‌بين و آگاه است. (14) |
| هُوَ الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ ذَلُولًا فَامْشُوا فِي مَنَاكِبِهَا وَكُلُوا مِنْ رِزْقِهِ ۖ وَإِلَيْهِ النُّشُورُ (15) |
| اوست که زمين را رام شما گردانيد. پس بر روى آن سير کنيد، و از رزق خدا بخوريد. چون از قبر بيرون آييد به سوى او مى‌رويد. (15) |
| أَأَمِنْتُمْ مَنْ فِي السَّمَاءِ أَنْ يَخْسِفَ بِكُمُ الْأَرْضَ فَإِذَا هِيَ تَمُورُ (16) |
| آيا از آن که در آسمان است ايمن نشسته‌ايد که ناگاه زمين را به لرزش درآورد و زمين شما را در خود فرو برد؟ (16) |
| أَمْ أَمِنْتُمْ مَنْ فِي السَّمَاءِ أَنْ يُرْسِلَ عَلَيْكُمْ حَاصِبًا ۖ فَسَتَعْلَمُونَ كَيْفَ نَذِيرِ (17) |
| يا از آن که در آسمان است ايمن نشسته‌ايد که ناگاه بادى همراه با سنگريزه بر سر شما فرستد؟ به زودى خواهيد دانست که بيم‌دادن من چگونه است. (17) |
| وَلَقَدْ كَذَّبَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَكَيْفَ كَانَ نَكِيرِ (18) |
| هر آينه کسانى که پيش از آنها بودند، پيامبران را تکذيب کردند. پس عذاب من چگونه بود. (18) |
| أَوَلَمْ يَرَوْا إِلَى الطَّيْرِ فَوْقَهُمْ صَافَّاتٍ وَيَقْبِضْنَ ۚ مَا يُمْسِكُهُنَّ إِلَّا الرَّحْمَٰنُ ۚ إِنَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ بَصِيرٌ (19) |
| آيا پرندگانى را که بال گشوده يا بال فراهم‌کشيده بر فراز سرشان در پروازند، نديده‌اند؟ آنها را جز خداى رحمان کسى در هوا نگاه نتواند داشت. اوست که به همه چيز بيناست. (19) |
| أَمَّنْ هَٰذَا الَّذِي هُوَ جُنْدٌ لَكُمْ يَنْصُرُكُمْ مِنْ دُونِ الرَّحْمَٰنِ ۚ إِنِ الْكَافِرُونَ إِلَّا فِي غُرُورٍ (20) |
| آيا آنان که ياران شمايند توانند در برابر خدا ياريتان کنند؟ کافران در فريبى بيش نيستند. (20) |
| أَمَّنْ هَٰذَا الَّذِي يَرْزُقُكُمْ إِنْ أَمْسَكَ رِزْقَهُ ۚ بَلْ لَجُّوا فِي عُتُوٍّ وَنُفُورٍ (21) |
| آيا کيست آن که به شما روزى دهد اگر او روزى خويش باز دارد؟ نه، در سرکشى و دورى از حق لجاج مى‌ورزند. (21) |
| أَفَمَنْ يَمْشِي مُكِبًّا عَلَىٰ وَجْهِهِ أَهْدَىٰ أَمَّنْ يَمْشِي سَوِيًّا عَلَىٰ صِرَاطٍ مُسْتَقِيمٍ (22) |
| آيا آن کس که نگونسار بر روى افتاده راه مى‌رود، هدايت يافته‌تر است يا آن که بر پاى ايستاده و بر راه راست مى‌رود؟ (22) |
| قُلْ هُوَ الَّذِي أَنْشَأَكُمْ وَجَعَلَ لَكُمُ السَّمْعَ وَالْأَبْصَارَ وَالْأَفْئِدَةَ ۖ قَلِيلًا مَا تَشْكُرُونَ (23) |
| بگو: اوست که شما را آفريده است و گوش و چشم و دل داده است. چه اندک سپاس مى‌گزاريد. (23) |
| قُلْ هُوَ الَّذِي ذَرَأَكُمْ فِي الْأَرْضِ وَإِلَيْهِ تُحْشَرُونَ (24) |
| بگو: اوست که شما را در زمين آفريد و در قيامت نزد او گرد آورده مى‌شويد. (24) |
| وَيَقُولُونَ مَتَىٰ هَٰذَا الْوَعْدُ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ (25) |
| مى‌گويند: اگر راست مى‌گوييد، اين وعده چه وقت فرا مى‌رسد؟ (25) |
| قُلْ إِنَّمَا الْعِلْمُ عِنْدَ اللَّهِ وَإِنَّمَا أَنَا نَذِيرٌ مُبِينٌ (26) |
| بگو: علم آن نزد خداست و من بيم‌دهنده‌اى آشکارم. (26) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |