| سوره 56 | سوره مبارکه الواقعة | صفحه 536 |
|
| ثُمَّ إِنَّكُمْ أَيُّهَا الضَّالُّونَ الْمُكَذِّبُونَ (51) |
| آن گاه شما اي گمراهان منکر (قيامت). (51) |
| لَآكِلُونَ مِنْ شَجَرٍ مِنْ زَقُّومٍ (52) |
| از درخت زقّوم تلخ دوزخ البته خواهيد خورد. (52) |
| فَمَالِئُونَ مِنْهَا الْبُطُونَ (53) |
| تا آنکه شکم را از آن پر مي‌سازيد. (53) |
| فَشَارِبُونَ عَلَيْهِ مِنَ الْحَمِيمِ (54) |
| آن‌گاه همه از آب گرم جهنم بر روي آن مي‌آشامند. (54) |
| فَشَارِبُونَ شُرْبَ الْهِيمِ (55) |
| بدان‌سان از عطش، آن آب را مي‌نوشيد که شتران تشنه آب مي‌آشامند. (55) |
| هَٰذَا نُزُلُهُمْ يَوْمَ الدِّينِ (56) |
| اين است طعام و شراب کافران در روز جزا. (56) |
| نَحْنُ خَلَقْنَاكُمْ فَلَوْلَا تُصَدِّقُونَ (57) |
| ما شما را بيافريديم پس چرا تصديق نمي‌کنيد؟ (57) |
| أَفَرَأَيْتُمْ مَا تُمْنُونَ (58) |
| آيا نديديد (و به حقيقت در نيافتيد) که نخست شما نطفه‌اي (بي‌قدر و قابليّت) بوديد؟ (58) |
| أَأَنْتُمْ تَخْلُقُونَهُ أَمْ نَحْنُ الْخَالِقُونَ (59) |
| آيا شما خود آن نطفه را (به صورت فرزند انسان) مي‌آفرينيد يا ما آفريننده‌ايم؟ (59) |
| نَحْنُ قَدَّرْنَا بَيْنَكُمُ الْمَوْتَ وَمَا نَحْنُ بِمَسْبُوقِينَ (60) |
| ما مرگ را بر همه شما مقدّر ساختيم و هيچ کس بر قدرت ما سبق نتواند برد. (60) |
| عَلَىٰ أَنْ نُبَدِّلَ أَمْثَالَكُمْ وَنُنْشِئَكُمْ فِي مَا لَا تَعْلَمُونَ (61) |
| در اينکه شما را فاني کرده و خلقي ديگر مثل شما بيافرينيم و شما را به صورتي (در جهاني ديگر) که اکنون از آن بي‌خبريد برانگيزيم. (61) |
| وَلَقَدْ عَلِمْتُمُ النَّشْأَةَ الْأُولَىٰ فَلَوْلَا تَذَكَّرُونَ (62) |
| و بي‌شک شما از نشأه اوّل خود آگاه شديد (که از عدم به وجودتان آورديم) پس چرا متذکر (عالم آخرت) نمي‌شويد؟ (62) |
| أَفَرَأَيْتُمْ مَا تَحْرُثُونَ (63) |
| آيا ديديد تخمي را که در زمين مي‌کاريد؟ (63) |
| أَأَنْتُمْ تَزْرَعُونَهُ أَمْ نَحْنُ الزَّارِعُونَ (64) |
| آيا شما آن تخم را مي‌رويانيد يا ما روياننده‌ايم؟ (64) |
| لَوْ نَشَاءُ لَجَعَلْنَاهُ حُطَامًا فَظَلْتُمْ تَفَكَّهُونَ (65) |
| اگر ما بخواهيم کشت و زرع شما را خشک و تباه مي‌سازيم تا با حسرت و ندامت به سخنان بيهوده پردازيد. (65) |
| إِنَّا لَمُغْرَمُونَ (66) |
| (و گوييد) که ما سخت در زيان و غرامت افتاديم. (66) |
| بَلْ نَحْنُ مَحْرُومُونَ (67) |
| بلکه به کلي محروم گرديديم. (67) |
| أَفَرَأَيْتُمُ الْمَاءَ الَّذِي تَشْرَبُونَ (68) |
| آيا آبي را که شما مي‌نوشيد متوجهيد؟ (68) |
| أَأَنْتُمْ أَنْزَلْتُمُوهُ مِنَ الْمُزْنِ أَمْ نَحْنُ الْمُنْزِلُونَ (69) |
| آيا شما آن آب را از ابر فرو ريختيد يا ما نازل ساختيم؟ (69) |
| لَوْ نَشَاءُ جَعَلْنَاهُ أُجَاجًا فَلَوْلَا تَشْكُرُونَ (70) |
| اگر مي‌خواستيم آن آب را شور و تلخ مي‌گردانيديم، پس چرا شکرگزاري نمي‌کنيد؟! (70) |
| أَفَرَأَيْتُمُ النَّارَ الَّتِي تُورُونَ (71) |
| آيا آتشي که روشن مي‌کنيد مي‌نگريد؟ (71) |
| أَأَنْتُمْ أَنْشَأْتُمْ شَجَرَتَهَا أَمْ نَحْنُ الْمُنْشِئُونَ (72) |
| آيا شما درخت آن را آفريديد يا ما آفريديم؟ (72) |
| نَحْنُ جَعَلْنَاهَا تَذْكِرَةً وَمَتَاعًا لِلْمُقْوِينَ (73) |
| ما آن را مايه پند و عبرت و توشه مسافران (کوه و بيابان عالم) گردانيديم. (73) |
| فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ (74) |
| پس (اي رسول) به نام بزرگ خداي خود تسبيح گو. (74) |
| ۞ فَلَا أُقْسِمُ بِمَوَاقِعِ النُّجُومِ (75) |
| سوگند به مواقع نزول ستارگان (يا آيات کريمه قرآن). (75) |
| وَإِنَّهُ لَقَسَمٌ لَوْ تَعْلَمُونَ عَظِيمٌ (76) |
| و اين سوگند اگر بدانيد بسي سوگند بزرگي است. (76) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |