| سوره 37 | سوره مبارکه الصافات | صفحه 450 |
|
| فَلَمَّا أَسْلَمَا وَتَلَّهُ لِلْجَبِينِ (103) |
| پس هنگامي که آن دو تسليم [خواسته خدا] شدند و ابراهيم، جبين او را به زمين نهاد [تا ذبحش کند] (103) |
| وَنَادَيْنَاهُ أَنْ يَا إِبْرَاهِيمُ (104) |
| و او را ندا داديم که اي ابراهيم! (104) |
| قَدْ صَدَّقْتَ الرُّؤْيَا ۚ إِنَّا كَذَٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ (105) |
| خوابت را تحقق دادي [و فرمان پروردگارت را اجرا کردي]، به راستي ما نيکوکاران را اين گونه پاداش مي دهيم [که نيّت پاک و خالصشان را به جاي عمل مي پذيريم.] (105) |
| إِنَّ هَٰذَا لَهُوَ الْبَلَاءُ الْمُبِينُ (106) |
| به يقين اين همان آزمايش روشن بود. (106) |
| وَفَدَيْنَاهُ بِذِبْحٍ عَظِيمٍ (107) |
| و ما اسماعيل را در برابر قرباني بزرگي [از ذبح شدن] رهانيديم، (107) |
| وَتَرَكْنَا عَلَيْهِ فِي الْآخِرِينَ (108) |
| و در ميان آيندگان براي او [نام نيک] به جا گذاشتيم. (108) |
| سَلَامٌ عَلَىٰ إِبْرَاهِيمَ (109) |
| سلام بر ابراهيم. (109) |
| كَذَٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ (110) |
| [ما] نيکوکاران را اين گونه پاداش مي دهيم. (110) |
| إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِينَ (111) |
| بي ترديد او از بندگان مؤمن ما بود، (111) |
| وَبَشَّرْنَاهُ بِإِسْحَاقَ نَبِيًّا مِنَ الصَّالِحِينَ (112) |
| و ما او را به اسحاق که پيامبري از شايستگان بود مژده داديم، (112) |
| وَبَارَكْنَا عَلَيْهِ وَعَلَىٰ إِسْحَاقَ ۚ وَمِنْ ذُرِّيَّتِهِمَا مُحْسِنٌ وَظَالِمٌ لِنَفْسِهِ مُبِينٌ (113) |
| و بر او و بر اسحاق برکت داديم، و از دودمان آن دو برخي نيکوکارند و برخي آشکارا ستمکار بر خويشند، (113) |
| وَلَقَدْ مَنَنَّا عَلَىٰ مُوسَىٰ وَهَارُونَ (114) |
| و به راستي ما به موسي و هارون نعمت داديم، (114) |
| وَنَجَّيْنَاهُمَا وَقَوْمَهُمَا مِنَ الْكَرْبِ الْعَظِيمِ (115) |
| و آن دو نفر و قومشان را از اندوه بزرگ نجات بخشيديم، (115) |
| وَنَصَرْنَاهُمْ فَكَانُوا هُمُ الْغَالِبِينَ (116) |
| و آنان را ياري داديم در نتيجه پيروز شدند، (116) |
| وَآتَيْنَاهُمَا الْكِتَابَ الْمُسْتَبِينَ (117) |
| و هر دو را کتاب بسيار روشنگر عطا کرديم، (117) |
| وَهَدَيْنَاهُمَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِيمَ (118) |
| وبه راه راست هدايتشان نموديم، (118) |
| وَتَرَكْنَا عَلَيْهِمَا فِي الْآخِرِينَ (119) |
| و در ميان آيندگان براي هر دو نفر نام نيک به جا گذاشتيم. (119) |
| سَلَامٌ عَلَىٰ مُوسَىٰ وَهَارُونَ (120) |
| سلام بر موسي و هارون. (120) |
| إِنَّا كَذَٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ (121) |
| ما نيکوکاران را اين گونه پاداش مي دهيم. (121) |
| إِنَّهُمَا مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِينَ (122) |
| بي ترديد هر دو از بندگان مؤمن ما بودند، (122) |
| وَإِنَّ إِلْيَاسَ لَمِنَ الْمُرْسَلِينَ (123) |
| و بي ترديد الياس از پيامبران بود. (123) |
| إِذْ قَالَ لِقَوْمِهِ أَلَا تَتَّقُونَ (124) |
| [ياد کن] هنگامي را که به قومش گفت: آيا [از شرک وطغيان] نمي پرهيزيد؟ (124) |
| أَتَدْعُونَ بَعْلًا وَتَذَرُونَ أَحْسَنَ الْخَالِقِينَ (125) |
| آيا بت «بعل» را مي پرستيد و بهترين آفرينندگان را رها مي کنيد؟! (125) |
| اللَّهَ رَبَّكُمْ وَرَبَّ آبَائِكُمُ الْأَوَّلِينَ (126) |
| خدا را که پروردگار شما و پروردگار پدران پيشين شماست. (126) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |