| سوره 47 | سوره مبارکه محمد | صفحه 508 |
|
| إِنَّ اللَّهَ يُدْخِلُ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ ۖ وَالَّذِينَ كَفَرُوا يَتَمَتَّعُونَ وَيَأْكُلُونَ كَمَا تَأْكُلُ الْأَنْعَامُ وَالنَّارُ مَثْوًى لَهُمْ (12) |
| خدا کسانى را که ايمان آورده‌اند و کارهاى شايسته مى‌کنند، به بهشتهايى که نهرها در آن جارى است داخل خواهد کرد. ولى کافران از اين جهان متمتع مى‌شوند و چون چارپايان مى‌خورند و جايگاهشان آتش است. (12) |
| وَكَأَيِّنْ مِنْ قَرْيَةٍ هِيَ أَشَدُّ قُوَّةً مِنْ قَرْيَتِكَ الَّتِي أَخْرَجَتْكَ أَهْلَكْنَاهُمْ فَلَا نَاصِرَ لَهُمْ (13) |
| چه قريه‌هايى که مردمش از مردم قريه تو، که از آن بيرونت کردند، بسى نيرومندتر بودند که هلاکشان کرديم و هيچ يارى‌کننده‌اى نداشتند. (13) |
| أَفَمَنْ كَانَ عَلَىٰ بَيِّنَةٍ مِنْ رَبِّهِ كَمَنْ زُيِّنَ لَهُ سُوءُ عَمَلِهِ وَاتَّبَعُوا أَهْوَاءَهُمْ (14) |
| آيا کسى که از جانب پرردگارش دليل روشنى دارد، همانند کسانى است که کردار بدشان در نظرشان آراسته شده و از پى هواهاى خود مى‌روند؟ (14) |
| مَثَلُ الْجَنَّةِ الَّتِي وُعِدَ الْمُتَّقُونَ ۖ فِيهَا أَنْهَارٌ مِنْ مَاءٍ غَيْرِ آسِنٍ وَأَنْهَارٌ مِنْ لَبَنٍ لَمْ يَتَغَيَّرْ طَعْمُهُ وَأَنْهَارٌ مِنْ خَمْرٍ لَذَّةٍ لِلشَّارِبِينَ وَأَنْهَارٌ مِنْ عَسَلٍ مُصَفًّى ۖ وَلَهُمْ فِيهَا مِنْ كُلِّ الثَّمَرَاتِ وَمَغْفِرَةٌ مِنْ رَبِّهِمْ ۖ كَمَنْ هُوَ خَالِدٌ فِي النَّارِ وَسُقُوا مَاءً حَمِيمًا فَقَطَّعَ أَمْعَاءَهُمْ (15) |
| وصف بهشتى که به پرهيزگاران وعده داده شده اين است که در آن نهرهايى است از آبهايى تغييرناپذير و نهرهايى از شيرى که طعمش دگرگون نمى‌شود و نهرهايى از شراب که آشامندگان از آن لذت مى‌برند و نهرهايى از عسل مصفى. و در آنجا هرگونه ميوه که بخواهند هست و نيز آمرزش پروردگارشان. آيا بهشتيان همانند کسانى هستند که در آتش جاودانه‌اند و آنان را از آبى جوشان مى‌آشامانند چنان که روده‌هايشان تکه‌تکه مى‌شود؟ (15) |
| وَمِنْهُمْ مَنْ يَسْتَمِعُ إِلَيْكَ حَتَّىٰ إِذَا خَرَجُوا مِنْ عِنْدِكَ قَالُوا لِلَّذِينَ أُوتُوا الْعِلْمَ مَاذَا قَالَ آنِفًا ۚ أُولَٰئِكَ الَّذِينَ طَبَعَ اللَّهُ عَلَىٰ قُلُوبِهِمْ وَاتَّبَعُوا أَهْوَاءَهُمْ (16) |
| بعضى به تو گوش مى‌دهند، تا آنگاه که از نزد تو بيرون روند از دانشمندان مى‌پرسند: اين چه سخنانى بود که مى‌گفت؟ خدا بر دلهايشان مهر نهاده است و از پى هواهاى خود رفته‌اند. (16) |
| وَالَّذِينَ اهْتَدَوْا زَادَهُمْ هُدًى وَآتَاهُمْ تَقْوَاهُمْ (17) |
| آنان که هدايت يافته‌اند، خدا به هدايتشان مى‌افزايد و پرهيزگاريشان ارزانى مى‌دارد. (17) |
| فَهَلْ يَنْظُرُونَ إِلَّا السَّاعَةَ أَنْ تَأْتِيَهُمْ بَغْتَةً ۖ فَقَدْ جَاءَ أَشْرَاطُهَا ۚ فَأَنَّىٰ لَهُمْ إِذَا جَاءَتْهُمْ ذِكْرَاهُمْ (18) |
| آيا تنها منتظر آنند که به ناگاه قيامت فرا رسد؟ هرآينه نشانهاى قيامت آشکار شده است. و چون فرا رسد پند گرفتنشان را چه فايده؟ (18) |
| فَاعْلَمْ أَنَّهُ لَا إِلَٰهَ إِلَّا اللَّهُ وَاسْتَغْفِرْ لِذَنْبِكَ وَلِلْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ ۗ وَاللَّهُ يَعْلَمُ مُتَقَلَّبَكُمْ وَمَثْوَاكُمْ (19) |
| پس بدان که هيچ خدايى جز اللّه نيست. از گناه خود و از گناه مردان و زنان مؤمن آمرزش بخواه. خدا مى‌داند که روز به کجا مى‌رويد و شب به کجا مى‌آراميد. (19) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |