| سوره 47 | سوره مبارکه محمد | صفحه 509 |
|
| وَيَقُولُ الَّذِينَ آمَنُوا لَوْلَا نُزِّلَتْ سُورَةٌ ۖ فَإِذَا أُنْزِلَتْ سُورَةٌ مُحْكَمَةٌ وَذُكِرَ فِيهَا الْقِتَالُ ۙ رَأَيْتَ الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ يَنْظُرُونَ إِلَيْكَ نَظَرَ الْمَغْشِيِّ عَلَيْهِ مِنَ الْمَوْتِ ۖ فَأَوْلَىٰ لَهُمْ (20) |
| کسانى که ايمان آورده‌اند مى‌گويند: چرا از جانب خدا سوره‌اى نازل نمى‌شود؟ چون سوره‌اى از محکمات نازل شود که در آن سخن از جنگ رفته باشد، آنان را که در دلشان مرضى هست بينى که چون کسى که بيهوشى مرگ بر او چيره شده به تو مى‌نگرند. پس برايشان شايسته‌تر (20) |
| طَاعَةٌ وَقَوْلٌ مَعْرُوفٌ ۚ فَإِذَا عَزَمَ الْأَمْرُ فَلَوْ صَدَقُوا اللَّهَ لَكَانَ خَيْرًا لَهُمْ (21) |
| فرمانبردارى است و سخن نيکو گفتن. و چون تصميم به جنگ گرفته شد، اگر با خدا صداقت ورزند برايشان بهتر است. (21) |
| فَهَلْ عَسَيْتُمْ إِنْ تَوَلَّيْتُمْ أَنْ تُفْسِدُوا فِي الْأَرْضِ وَتُقَطِّعُوا أَرْحَامَكُمْ (22) |
| آيا اگر به حکومت رسيديد، مى‌خواهيد در زمين فساد کنيد و پيوند خويشاونديتان را ببريد؟ (22) |
| أُولَٰئِكَ الَّذِينَ لَعَنَهُمُ اللَّهُ فَأَصَمَّهُمْ وَأَعْمَىٰ أَبْصَارَهُمْ (23) |
| اينانند که خدا لعنتشان کرده است و گوشهايشان را کر و چشمانشان را کور ساخته است. (23) |
| أَفَلَا يَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ أَمْ عَلَىٰ قُلُوبٍ أَقْفَالُهَا (24) |
| آيا در قرآن نمى‌انديشند يا بر دلهايشان قفلهاست؟ (24) |
| إِنَّ الَّذِينَ ارْتَدُّوا عَلَىٰ أَدْبَارِهِمْ مِنْ بَعْدِ مَا تَبَيَّنَ لَهُمُ الْهُدَى ۙ الشَّيْطَانُ سَوَّلَ لَهُمْ وَأَمْلَىٰ لَهُمْ (25) |
| شيطان اعمال کسانى را که بعد از آشکارشدن راه هدايت مرتد شدند و بازگشتند، در نظرشان بياراست و آرزويشان دراز کرد. (25) |
| ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمْ قَالُوا لِلَّذِينَ كَرِهُوا مَا نَزَّلَ اللَّهُ سَنُطِيعُكُمْ فِي بَعْضِ الْأَمْرِ ۖ وَاللَّهُ يَعْلَمُ إِسْرَارَهُمْ (26) |
| و اين بدان سبب است که به آن گروه که آيات خدا را ناخوش مى‌داشتند، مى‌گفتند: ما در پاره‌اى از کارها فرمانبردار شما هستيم. و خدا از رازشان آگاه است. (26) |
| فَكَيْفَ إِذَا تَوَفَّتْهُمُ الْمَلَائِكَةُ يَضْرِبُونَ وُجُوهَهُمْ وَأَدْبَارَهُمْ (27) |
| چگونه‌اند آنگاه که فرشتگان آنها را مى‌ميرانند و بر صورت و پشتهايشان مى‌زنند؟ (27) |
| ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمُ اتَّبَعُوا مَا أَسْخَطَ اللَّهَ وَكَرِهُوا رِضْوَانَهُ فَأَحْبَطَ أَعْمَالَهُمْ (28) |
| اين به کيفر آن است که از آنچه خدا را به خشم مى‌آورد پيروى مى‌کرده‌اند و از آنچه خشنودش مى‌ساخته کراهت داشته‌اند. خدا نيز اعمالشان را نابود کرد. (28) |
| أَمْ حَسِبَ الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ أَنْ لَنْ يُخْرِجَ اللَّهُ أَضْغَانَهُمْ (29) |
| آيا آنان که در دلشان مرضى است مى‌پندارند که خدا کينه‌اى را که در دل نهفته دارند آشکار نخواهد کرد؟ (29) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |