| سوره 43 | سوره مبارکه الزخرف | صفحه 490 |
|
| وَالَّذِي نَزَّلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً بِقَدَرٍ فَأَنْشَرْنَا بِهِ بَلْدَةً مَيْتًا ۚ كَذَٰلِكَ تُخْرَجُونَ (11) |
| و آن که از آسمان آب فرستاد، به اندازه. و بدان سرزمين مرده را زنده کرديم. شما نيز اينچنين از گورها بيرون آورده شويد. (11) |
| وَالَّذِي خَلَقَ الْأَزْوَاجَ كُلَّهَا وَجَعَلَ لَكُمْ مِنَ الْفُلْكِ وَالْأَنْعَامِ مَا تَرْكَبُونَ (12) |
| و آن که همه جفتها را بيافريد. و برايتان از کشتيها و چارپايان مرکبها ساخت که سوار شويد. (12) |
| لِتَسْتَوُوا عَلَىٰ ظُهُورِهِ ثُمَّ تَذْكُرُوا نِعْمَةَ رَبِّكُمْ إِذَا اسْتَوَيْتُمْ عَلَيْهِ وَتَقُولُوا سُبْحَانَ الَّذِي سَخَّرَ لَنَا هَٰذَا وَمَا كُنَّا لَهُ مُقْرِنِينَ (13) |
| و چون بر پشت آنها قرار گرفتيد، نعمت پروردگارتان را ياد کنيد و بگوييد: منزه است آن کس که اينها را رام ما کرد و گرنه ما را توان آن نبود. (13) |
| وَإِنَّا إِلَىٰ رَبِّنَا لَمُنْقَلِبُونَ (14) |
| و ما به سوى پروردگارمان باز مى‌گرديم. (14) |
| وَجَعَلُوا لَهُ مِنْ عِبَادِهِ جُزْءًا ۚ إِنَّ الْإِنْسَانَ لَكَفُورٌ مُبِينٌ (15) |
| و براى او از ميان بندگانش فرزندى قائل شدند. آدمى به آشکارا ناسپاس است. (15) |
| أَمِ اتَّخَذَ مِمَّا يَخْلُقُ بَنَاتٍ وَأَصْفَاكُمْ بِالْبَنِينَ (16) |
| آيا او از ميان مخلوقاتش براى خود دختران برگرفته و پسران را خاص شما کرده است؟ (16) |
| وَإِذَا بُشِّرَ أَحَدُهُمْ بِمَا ضَرَبَ لِلرَّحْمَٰنِ مَثَلًا ظَلَّ وَجْهُهُ مُسْوَدًّا وَهُوَ كَظِيمٌ (17) |
| و چون به يکى از آنها مژده تولد همان چيزى را دهند که به خداى رحمان نسبت داده رويش سياه گردد و آکنده از خشم شود. (17) |
| أَوَمَنْ يُنَشَّأُ فِي الْحِلْيَةِ وَهُوَ فِي الْخِصَامِ غَيْرُ مُبِينٍ (18) |
| آيا آن که به آرايش پرورش يافته و در هنگام جدال آشکار نمى‌گردد از آن خداست؟ (18) |
| وَجَعَلُوا الْمَلَائِكَةَ الَّذِينَ هُمْ عِبَادُ الرَّحْمَٰنِ إِنَاثًا ۚ أَشَهِدُوا خَلْقَهُمْ ۚ سَتُكْتَبُ شَهَادَتُهُمْ وَيُسْأَلُونَ (19) |
| و فرشتگان را که بندگان خدايند زن پنداشتند. آيا به هنگام خلقتشان آنجا حاضر بوده‌اند؟ زودا که اين شهادتشان را مى‌نويسند و از آنها بازخواست مى‌شود. (19) |
| وَقَالُوا لَوْ شَاءَ الرَّحْمَٰنُ مَا عَبَدْنَاهُمْ ۗ مَا لَهُمْ بِذَٰلِكَ مِنْ عِلْمٍ ۖ إِنْ هُمْ إِلَّا يَخْرُصُونَ (20) |
| گفتند: اگر خداى رحمان مى‌خواست ما فرشتگان را نمى‌پرستيديم. آنچه مى‌گويند از روى نادانى است و جز به دروغ سخن نمى‌گويند. (20) |
| أَمْ آتَيْنَاهُمْ كِتَابًا مِنْ قَبْلِهِ فَهُمْ بِهِ مُسْتَمْسِكُونَ (21) |
| آيا پيش از قرآن کتابى برايشان نازل کرده‌ايم که اکنون بدان تمسک مى‌جويند؟ (21) |
| بَلْ قَالُوا إِنَّا وَجَدْنَا آبَاءَنَا عَلَىٰ أُمَّةٍ وَإِنَّا عَلَىٰ آثَارِهِمْ مُهْتَدُونَ (22) |
| نه، مى‌گويند: پدرانمان را بر آيينى يافتيم و ما از پى آنها مى‌رويم. (22) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |