| سوره 42 | سوره مبارکه الشورى | صفحه 486 |
|
| ذَٰلِكَ الَّذِي يُبَشِّرُ اللَّهُ عِبَادَهُ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ ۗ قُلْ لَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبَىٰ ۗ وَمَنْ يَقْتَرِفْ حَسَنَةً نَزِدْ لَهُ فِيهَا حُسْنًا ۚ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ شَكُورٌ (23) |
| اين است آن چيزى که خدا آن گروه از بندگانش را که ايمان آورده‌اند و کارهاى شايسته کرده‌اند، بدان مژده مى‌دهد. بگو: بر اين رسالت مزدى از شما، جز دوست داشتن خويشاوندان، نمى‌خواهم. و هر که کار نيکى کند به نيکويى‌اش مى‌افزاييم، زيرا خدا آمرزنده و شکرپذير است. (23) |
| أَمْ يَقُولُونَ افْتَرَىٰ عَلَى اللَّهِ كَذِبًا ۖ فَإِنْ يَشَإِ اللَّهُ يَخْتِمْ عَلَىٰ قَلْبِكَ ۗ وَيَمْحُ اللَّهُ الْبَاطِلَ وَيُحِقُّ الْحَقَّ بِكَلِمَاتِهِ ۚ إِنَّهُ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ (24) |
| يا مى‌گويند که بر خدا دروغ مى‌بندد. اگر خدا بخواهد بر دل تو مهر مى‌نهد. و خدا به کلمات خود باطل را محو مى‌کند و حق را ثابت مى‌گرداند. او به هر چه در دلها مى‌گذرد داناست. (24) |
| وَهُوَ الَّذِي يَقْبَلُ التَّوْبَةَ عَنْ عِبَادِهِ وَيَعْفُو عَنِ السَّيِّئَاتِ وَيَعْلَمُ مَا تَفْعَلُونَ (25) |
| و اوست که توبه بندگانش را مى‌پذيرد و از گناهان عفوشان مى‌کند و هر چه مى‌کنيد مى‌داند. (25) |
| وَيَسْتَجِيبُ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَيَزِيدُهُمْ مِنْ فَضْلِهِ ۚ وَالْكَافِرُونَ لَهُمْ عَذَابٌ شَدِيدٌ (26) |
| و دعاى کسانى را که ايمان آورده‌اند و کارهاى شايسته کرده‌اند اجابت مى‌کند، و از فضل خويش آنان را افزون مى‌دهد. و کافران را عذابى سخت است. (26) |
| ۞ وَلَوْ بَسَطَ اللَّهُ الرِّزْقَ لِعِبَادِهِ لَبَغَوْا فِي الْأَرْضِ وَلَٰكِنْ يُنَزِّلُ بِقَدَرٍ مَا يَشَاءُ ۚ إِنَّهُ بِعِبَادِهِ خَبِيرٌ بَصِيرٌ (27) |
| اگر خدا روزى بندگانش را افزون کند در زمين فساد مى‌کنند؛ ولى به اندازه‌اى که بخواهد روزى مى‌فرستد. زيرا بر بندگان خود آگاه و بيناست. (27) |
| وَهُوَ الَّذِي يُنَزِّلُ الْغَيْثَ مِنْ بَعْدِ مَا قَنَطُوا وَيَنْشُرُ رَحْمَتَهُ ۚ وَهُوَ الْوَلِيُّ الْحَمِيدُ (28) |
| و اوست آن خدايى که بعد از نوميديشان باران مى‌فرستد و رحمت خود را به همه جا منتشر مى‌کند و اوست کارساز و ستودنى. (28) |
| وَمِنْ آيَاتِهِ خَلْقُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَثَّ فِيهِمَا مِنْ دَابَّةٍ ۚ وَهُوَ عَلَىٰ جَمْعِهِمْ إِذَا يَشَاءُ قَدِيرٌ (29) |
| و از نشانه‌هاى قدرت او آفرينش آسمانها و زمين و پراکندن جنبندگان در آن دوست. و هرگاه بخواهد، بر گردآوردنشان تواناست. (29) |
| وَمَا أَصَابَكُمْ مِنْ مُصِيبَةٍ فَبِمَا كَسَبَتْ أَيْدِيكُمْ وَيَعْفُو عَنْ كَثِيرٍ (30) |
| اگر شما را مصيبتى رسد، به خاطر کارهايى است که کرده‌ايد. و خدا بسيارى از گناهان را عفو مى‌کند. (30) |
| وَمَا أَنْتُمْ بِمُعْجِزِينَ فِي الْأَرْضِ ۖ وَمَا لَكُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ مِنْ وَلِيٍّ وَلَا نَصِيرٍ (31) |
| شما نتوانيد در روى زمين از او بگريزيد و شما را جز او کارساز و ياورى نيست. (31) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |