| سوره 42 | سوره مبارکه الشورى | صفحه 486 |
|
| ذَٰلِكَ الَّذِي يُبَشِّرُ اللَّهُ عِبَادَهُ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ ۗ قُلْ لَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبَىٰ ۗ وَمَنْ يَقْتَرِفْ حَسَنَةً نَزِدْ لَهُ فِيهَا حُسْنًا ۚ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ شَكُورٌ (23) |
| اين است چيزي که خدا آن را به بندگانش که ايمان آورده و کارهاي شايسته انجام داده اند، مژده مي دهد. بگو: از شما [در برابر ابلاغ رسالتم] هيچ پاداشي جز مودّت نزديکان را [که بنابر روايات بسيار اهل بيت ـ عليهم السلام ـ هستند] را نمي خواهم. و هر کس کار نيکي کند، بر نيکي اش مي افزاييم؛ يقيناً خدا بسيار آمرزنده و عطاکننده پاداش فراوان در برابر عمل اندک است. (23) |
| أَمْ يَقُولُونَ افْتَرَىٰ عَلَى اللَّهِ كَذِبًا ۖ فَإِنْ يَشَإِ اللَّهُ يَخْتِمْ عَلَىٰ قَلْبِكَ ۗ وَيَمْحُ اللَّهُ الْبَاطِلَ وَيُحِقُّ الْحَقَّ بِكَلِمَاتِهِ ۚ إِنَّهُ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ (24) |
| بلکه [منافقان سبک مغز] مي گويند: [در نزول آيه مودت] بر خدا دروغ بسته است! پس اگر خدا بخواهد، بر دل تو مهر مي نهد [تا از دروغ بستن باز ايستي، ولي تو از دروغ بستن بر خدا منزهي، اين تهمت بزرگ است که اين بيماردلان بر تو مي بندند]. و خدا باطل را محو مي کند و حق را با کلمات استوارش [و سخنان منطقي و مستدلش] پابرجا مي سازد؛ يقيناً او به نيّات و اسرار سينه ها داناست. (24) |
| وَهُوَ الَّذِي يَقْبَلُ التَّوْبَةَ عَنْ عِبَادِهِ وَيَعْفُو عَنِ السَّيِّئَاتِ وَيَعْلَمُ مَا تَفْعَلُونَ (25) |
| و اوست که توبه را از بندگانش مي پذيرد و از گناهان درمي گذرد و آنچه را انجام مي دهيد، مي داند. (25) |
| وَيَسْتَجِيبُ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَيَزِيدُهُمْ مِنْ فَضْلِهِ ۚ وَالْكَافِرُونَ لَهُمْ عَذَابٌ شَدِيدٌ (26) |
| و درخواست کساني را که ايمان آورده و کارهاي شايسته انجام داده اند، اجابت مي کند و از فضل و احسانش بر آنان مي افزايد؛ و براي کافران عذابي سخت خواهد بود. (26) |
| ۞ وَلَوْ بَسَطَ اللَّهُ الرِّزْقَ لِعِبَادِهِ لَبَغَوْا فِي الْأَرْضِ وَلَٰكِنْ يُنَزِّلُ بِقَدَرٍ مَا يَشَاءُ ۚ إِنَّهُ بِعِبَادِهِ خَبِيرٌ بَصِيرٌ (27) |
| و اگر خدا روزي را بر بندگانش وسعت دهد، در زمين سرکشي و ستم کنند، ولي آنچه را بخواهد به اندازه نازل مي کند؛ يقيناً او به بندگانش آگاه و بيناست. (27) |
| وَهُوَ الَّذِي يُنَزِّلُ الْغَيْثَ مِنْ بَعْدِ مَا قَنَطُوا وَيَنْشُرُ رَحْمَتَهُ ۚ وَهُوَ الْوَلِيُّ الْحَمِيدُ (28) |
| و اوست که باران را پس از اينکه [مردم از آمدنش] نوميد شدند، نازل مي کند و رحمتش را مي گستراند، و او سرپرست و يار [واقعي] و ستوده است. (28) |
| وَمِنْ آيَاتِهِ خَلْقُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَثَّ فِيهِمَا مِنْ دَابَّةٍ ۚ وَهُوَ عَلَىٰ جَمْعِهِمْ إِذَا يَشَاءُ قَدِيرٌ (29) |
| و از نشانه هاي [ربوبيت و قدرت] او آفرينش آسمان ها و زمين است و [نيز] آنچه از جنبنده ميان آن دو پراکنده است، و او هرگاه بخواهد بر جمع کردنشان تواناست. (29) |
| وَمَا أَصَابَكُمْ مِنْ مُصِيبَةٍ فَبِمَا كَسَبَتْ أَيْدِيكُمْ وَيَعْفُو عَنْ كَثِيرٍ (30) |
| و هر آسيبي به شما رسد به سبب اعمالي است که مرتکب شده ايد، و از بسياري [از همان اعمال هم] درمي گذرد. (30) |
| وَمَا أَنْتُمْ بِمُعْجِزِينَ فِي الْأَرْضِ ۖ وَمَا لَكُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ مِنْ وَلِيٍّ وَلَا نَصِيرٍ (31) |
| و شما در زمين عاجزکننده [خدا] نيستيد [تا بتوانيد از دسترس قدرت او بيرون رويد] و جز خدا هيچ سرپرست و ياوري براي شما نيست. (31) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |