| سوره 39 | سوره مبارکه الزمر | صفحه 460 |
|
| قُلْ إِنِّي أُمِرْتُ أَنْ أَعْبُدَ اللَّهَ مُخْلِصًا لَهُ الدِّينَ (11) |
| بگو: من مأمور شده‌ام که خدا را بپرستم و براى او در دين اخلاص ورزم. (11) |
| وَأُمِرْتُ لِأَنْ أَكُونَ أَوَّلَ الْمُسْلِمِينَ (12) |
| و مرا فرموده‌اند که نخستين مسلمانان باشم. (12) |
| قُلْ إِنِّي أَخَافُ إِنْ عَصَيْتُ رَبِّي عَذَابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ (13) |
| بگو: اگر پروردگارم را نافرمانى کنم، از عذاب آن روز بزرگ مى‌ترسم. (13) |
| قُلِ اللَّهَ أَعْبُدُ مُخْلِصًا لَهُ دِينِي (14) |
| بگو: خدا را مى‌پرستم و براى او در دين خود اخلاص مى‌ورزم. (14) |
| فَاعْبُدُوا مَا شِئْتُمْ مِنْ دُونِهِ ۗ قُلْ إِنَّ الْخَاسِرِينَ الَّذِينَ خَسِرُوا أَنْفُسَهُمْ وَأَهْلِيهِمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ ۗ أَلَا ذَٰلِكَ هُوَ الْخُسْرَانُ الْمُبِينُ (15) |
| بپرستيد هر چيز ديگرى را جز او. بگو: زيان‌کنندگان کسانى هستند که در روز قيامت خود و خاندانشان را از دست بدهند. بهوش باشيد که اين زيانى آشکار است. (15) |
| لَهُمْ مِنْ فَوْقِهِمْ ظُلَلٌ مِنَ النَّارِ وَمِنْ تَحْتِهِمْ ظُلَلٌ ۚ ذَٰلِكَ يُخَوِّفُ اللَّهُ بِهِ عِبَادَهُ ۚ يَا عِبَادِ فَاتَّقُونِ (16) |
| بالاى سرشان طبقات آتش است و در زير پايشان طبقات آتش. اين چيزى است که خدا بندگان خود را بدان مى‌ترساند. پس اى بندگان من، از من بترسيد. (16) |
| وَالَّذِينَ اجْتَنَبُوا الطَّاغُوتَ أَنْ يَعْبُدُوهَا وَأَنَابُوا إِلَى اللَّهِ لَهُمُ الْبُشْرَىٰ ۚ فَبَشِّرْ عِبَادِ (17) |
| و کسانى را که از پرستش بتان پرهيز کرده‌اند و به خدا روى آورده‌اند بشارت است. پس بندگان مرا بشارت ده: (17) |
| الَّذِينَ يَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَيَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ ۚ أُولَٰئِكَ الَّذِينَ هَدَاهُمُ اللَّهُ ۖ وَأُولَٰئِكَ هُمْ أُولُو الْأَلْبَابِ (18) |
| آن کسانى که به سخن گوش مى‌دهند و از بهترين آن پيروى مى‌کنند، ايشانند کسانى که خدا هدايتشان کرده و اينان خردمندانند. (18) |
| أَفَمَنْ حَقَّ عَلَيْهِ كَلِمَةُ الْعَذَابِ أَفَأَنْتَ تُنْقِذُ مَنْ فِي النَّارِ (19) |
| آيا کسى را که حکم عذاب بر او محقق شده، تو مى‌توانى او را که در آتش است برهانى؟ (19) |
| لَٰكِنِ الَّذِينَ اتَّقَوْا رَبَّهُمْ لَهُمْ غُرَفٌ مِنْ فَوْقِهَا غُرَفٌ مَبْنِيَّةٌ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ ۖ وَعْدَ اللَّهِ ۖ لَا يُخْلِفُ اللَّهُ الْمِيعَادَ (20) |
| اما براى آنان که از خدا مى‌ترسند غرفه‌هايى است بر فراز هم ساخته، که از زيرشان جويباران روان است. اين وعده خداست و خدا وعده خود خلاف نخواهد کرد. (20) |
| أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ أَنْزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَسَلَكَهُ يَنَابِيعَ فِي الْأَرْضِ ثُمَّ يُخْرِجُ بِهِ زَرْعًا مُخْتَلِفًا أَلْوَانُهُ ثُمَّ يَهِيجُ فَتَرَاهُ مُصْفَرًّا ثُمَّ يَجْعَلُهُ حُطَامًا ۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَذِكْرَىٰ لِأُولِي الْأَلْبَابِ (21) |
| آيا نديده‌اى که خدا از آسمان باران فرستاد و آن را چون چشمه‌سارهايى در زمين روان گردانيد، آنگاه به آن کشته‌هاى رنگارنگ برويانيد، سپس همه خشک مى‌شوند و مى‌بينى که زرد شده‌اند، آنگاه خردشان مى‌سازد؟ هر آينه خردمندان را در آن اندرزى است. (21) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |