| سوره 39 | سوره مبارکه الزمر | صفحه 461 |
|
| أَفَمَنْ شَرَحَ اللَّهُ صَدْرَهُ لِلْإِسْلَامِ فَهُوَ عَلَىٰ نُورٍ مِنْ رَبِّهِ ۚ فَوَيْلٌ لِلْقَاسِيَةِ قُلُوبُهُمْ مِنْ ذِكْرِ اللَّهِ ۚ أُولَٰئِكَ فِي ضَلَالٍ مُبِينٍ (22) |
| آيا کسى که خدا دلش را بر روى اسلام گشود و او در پرتو نور پروردگارش جاى دارد، همانند کسى است که ايمان ندارد؟ پس واى بر سخت‌دلانى که ياد خدا در دلهاشان راه ندارد، که در گمراهى آشکار هستند. (22) |
| اللَّهُ نَزَّلَ أَحْسَنَ الْحَدِيثِ كِتَابًا مُتَشَابِهًا مَثَانِيَ تَقْشَعِرُّ مِنْهُ جُلُودُ الَّذِينَ يَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ ثُمَّ تَلِينُ جُلُودُهُمْ وَقُلُوبُهُمْ إِلَىٰ ذِكْرِ اللَّهِ ۚ ذَٰلِكَ هُدَى اللَّهِ يَهْدِي بِهِ مَنْ يَشَاءُ ۚ وَمَنْ يُضْلِلِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِنْ هَادٍ (23) |
| خدا بهترين سخن را نازل کرده است. کتابى متشابه و دوتا دوتا، که از تلاوت آن کسانى را که از پروردگارشان مى‌ترسند از خوف تن بلرزد. سپس تن و جانشان به ياد خدا بيارامد. اين راه خداست که هر که را بخواهد بدان راهنمايى مى‌کند، و هر که را خدا گمراه کند او را هيچ راهنمايى نخواهد بود. (23) |
| أَفَمَنْ يَتَّقِي بِوَجْهِهِ سُوءَ الْعَذَابِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ ۚ وَقِيلَ لِلظَّالِمِينَ ذُوقُوا مَا كُنْتُمْ تَكْسِبُونَ (24) |
| آيا آن کس که در روز قيامت با چهره خويش عذاب سخت قيامت را از خود بازمى‌دارد همانند کسى است که بهشتى است؟ به ستمکاران گفته مى‌شود: به کيفر کارهايى که مى‌کرده‌ايد عذاب را بچشيد. (24) |
| كَذَّبَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَأَتَاهُمُ الْعَذَابُ مِنْ حَيْثُ لَا يَشْعُرُونَ (25) |
| پيشينيانشان تکذيب کردند و عذاب از جايى که نمى‌دانستند بر سرشان رسيد. (25) |
| فَأَذَاقَهُمُ اللَّهُ الْخِزْيَ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا ۖ وَلَعَذَابُ الْآخِرَةِ أَكْبَرُ ۚ لَوْ كَانُوا يَعْلَمُونَ (26) |
| خدا در اين جهان رسوايشان ساخت؛ ولى اگر بدانند، عذاب آخرت بزرگتر است. (26) |
| وَلَقَدْ ضَرَبْنَا لِلنَّاسِ فِي هَٰذَا الْقُرْآنِ مِنْ كُلِّ مَثَلٍ لَعَلَّهُمْ يَتَذَكَّرُونَ (27) |
| ما در اين قرآن براى مردم هر گونه مثَلى آورديم، شايد پند گيرند. (27) |
| قُرْآنًا عَرَبِيًّا غَيْرَ ذِي عِوَجٍ لَعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ (28) |
| قرآنى به زبان عربى بى هيچ انحراف و کجى. شايد پروا کنند. (28) |
| ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا رَجُلًا فِيهِ شُرَكَاءُ مُتَشَاكِسُونَ وَرَجُلًا سَلَمًا لِرَجُلٍ هَلْ يَسْتَوِيَانِ مَثَلًا ۚ الْحَمْدُ لِلَّهِ ۚ بَلْ أَكْثَرُهُمْ لَا يَعْلَمُونَ (29) |
| خدا مثَلى مى‌زند: مردى را که چند تن در او شريکند و بر سر او اختلاف دارند. و مردى که تنها از آنِ يکى باشد. آيا اين دو با هم برابرند؟ سپاس خدا را. نه، بيشترشان نمى‌دانند. (29) |
| إِنَّكَ مَيِّتٌ وَإِنَّهُمْ مَيِّتُونَ (30) |
| تو مى‌ميرى و آنها نيز مى‌ميرند. (30) |
| ثُمَّ إِنَّكُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ عِنْدَ رَبِّكُمْ تَخْتَصِمُونَ (31) |
| سپس همه در روز قيامت نزد پروردگارتان با يکديگر به خصومت خواهيد پرداخت. (31) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |