| سوره 37 | سوره مبارکه الصافات | صفحه 450 |
|
| فَلَمَّا أَسْلَمَا وَتَلَّهُ لِلْجَبِينِ (103) |
| پس وقتى ابراهيم و فرزندش تسليم فرمان خدا شدند و ابراهيم او را بر گونه اش به زمين انداخت ، منظره اى سخت و ناگوار پديدار شد . (103) |
| وَنَادَيْنَاهُ أَنْ يَا إِبْرَاهِيمُ (104) |
| و ما او را ندا داديم که اى ابراهيم ، (104) |
| قَدْ صَدَّقْتَ الرُّؤْيَا ۚ إِنَّا كَذَٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ (105) |
| همانا آن رؤيا را حقيقت بخشيدى و آنچه را مأمور شدى انجام دادى; ما همان گونه که ابراهيم را آزموديم و پاداش داديم ، نيکوکاران را مى آزماييم و پاداش مى دهيم . (105) |
| إِنَّ هَٰذَا لَهُوَ الْبَلَاءُ الْمُبِينُ (106) |
| به يقين اين فرمان ، همان آزمونِ روشن بود . (106) |
| وَفَدَيْنَاهُ بِذِبْحٍ عَظِيمٍ (107) |
| و فرزندش اسماعيل را در برابر قربانى بزرگى باز خريديم . (107) |
| وَتَرَكْنَا عَلَيْهِ فِي الْآخِرِينَ (108) |
| و پيامش را در ميان امت هايى که پس از او آمدند زنده نگاه داشتيم و تا قيامت نيز زنده نگاه خواهيم داشت . (108) |
| سَلَامٌ عَلَىٰ إِبْرَاهِيمَ (109) |
| سلام خدا بر ابراهيم ! (109) |
| كَذَٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ (110) |
| همه نيکوکاران را آن گونه که ابراهيم را پاداش داديم ، پاداش مى دهيم . (110) |
| إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِينَ (111) |
| او از بندگان واقعى ما و از مؤمنان راستين بود . (111) |
| وَبَشَّرْنَاهُ بِإِسْحَاقَ نَبِيًّا مِنَ الصَّالِحِينَ (112) |
| و او را به ولادت فرزندى ديگر به نام اسحاق که پيامبرى از زمره درستکاران بود ، بشارت داديم . (112) |
| وَبَارَكْنَا عَلَيْهِ وَعَلَىٰ إِسْحَاقَ ۚ وَمِنْ ذُرِّيَّتِهِمَا مُحْسِنٌ وَظَالِمٌ لِنَفْسِهِ مُبِينٌ (113) |
| و در آنچه به او و اسحاق عطا کرديم ، برکت نهاديم ، و از نسل آن دو ، گروهى نيکوکارند و گروهى با ارتکاب گناهانْ آشکارا بر خود ستم مى کنند . (113) |
| وَلَقَدْ مَنَنَّا عَلَىٰ مُوسَىٰ وَهَارُونَ (114) |
| و به راستى به موسى و هارون نعمتى بزرگ عطا کرديم . (114) |
| وَنَجَّيْنَاهُمَا وَقَوْمَهُمَا مِنَ الْكَرْبِ الْعَظِيمِ (115) |
| و آن دو و قومشان را از آن اندوه بزرگ که فرعونيان براى آنان به وجود آورده بودند ، رهايى بخشيديم . (115) |
| وَنَصَرْنَاهُمْ فَكَانُوا هُمُ الْغَالِبِينَ (116) |
| و آنان را يارى کرديم ، در نتيجه بر فرعونيان پيروز شدند . (116) |
| وَآتَيْنَاهُمَا الْكِتَابَ الْمُسْتَبِينَ (117) |
| و به موسى و هارون آن کتاب را ارزانى داشتيم کتابى که نيازهاى مادى و معنوى مردم را برايشان آشکار مى ساخت و آنها را بيان مى کرد . (117) |
| وَهَدَيْنَاهُمَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِيمَ (118) |
| و آن دو را به راه راست که ضامن نيکبختى انسان هاست هدايت کرديم . (118) |
| وَتَرَكْنَا عَلَيْهِمَا فِي الْآخِرِينَ (119) |
| و پيامشان را در ميان امت هايى که پس از آنان آمدند زنده نگاه داشتيم و تا قيامت نيز زنده نگاه خواهيم داشت . (119) |
| سَلَامٌ عَلَىٰ مُوسَىٰ وَهَارُونَ (120) |
| سلام خدا بر موسى و هارون ! (120) |
| إِنَّا كَذَٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ (121) |
| ما همه نيکوکاران را بدين سان که آن دو را پاداش داديم ، پاداش مى دهيم . (121) |
| إِنَّهُمَا مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِينَ (122) |
| آنها از بندگان واقعى ما و از مؤمنان راستين بودند . (122) |
| وَإِنَّ إِلْيَاسَ لَمِنَ الْمُرْسَلِينَ (123) |
| و الياس نيز از فرستادگان ما بود . (123) |
| إِذْ قَالَ لِقَوْمِهِ أَلَا تَتَّقُونَ (124) |
| ياد کن زمانى را که به قومش گفت : آيا ] از عذاب خدا [ نمى هراسيد ؟ (124) |
| أَتَدْعُونَ بَعْلًا وَتَذَرُونَ أَحْسَنَ الْخَالِقِينَ (125) |
| آيا « بَعْل » را مى خوانيد و به پرستش آن مى پردازيد و عبادت بهترين آفرينندگان را وامى گذاريد ؟ (125) |
| اللَّهَ رَبَّكُمْ وَرَبَّ آبَائِكُمُ الْأَوَّلِينَ (126) |
| عبادت خدا را که پروردگار شما و پروردگار پدران نخستين شماست ؟ (126) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |